... Het werkt allemaal wel prima maar ik heb wel het idee dat mijn zender overgevoelig is dat hij dus bij het kleinste duwtje tegen de stick al meer snelheid geeft.
Zenders zijn niet "overgevoelig". Meestal gaat de chauffeur/piloot of schipper te ruw met z'n gasknuppel om.
Een remedie daartegen is "Dual Rate" maar ik weet niet of die optie op jouw zender zit.
Zie hiervoor de manual van je zender.
Een andere oplossing is: je regelaars anders "inleren" zodat ze bij maximale uitslag van de knuppel niet vol gas geven.
Zie hiervoor de manual van je regelaars.
Nu het volgende mijn servo die kan dus mijn ene roer niet laten sturen omdat hij gewoon te strak zit als ik heb losser zet dan stuurt het hele mechanisme mee. Dus dat ga ik kijken of ik dat moet vast plakken.
Als het roer "te strak" zit, is het dus niet 100% correct uitgelijnd.
Ik zeg in zo'n geval: "Niet goed = opnieuw!"
Losmaken en EXACT alle draaipunten uitlijnen.
Da's een precisieklus.
Geen haastwerk.
Doe je het niet goed, blijf je straks met een haperend roer zitten waar je misschien niet meer bij kunt. En het leuke van dit model is juist dat het zo vreselijk wendbaar is.
Beide roeren moeten makkelijk met één standaard-servo bediend kunnen worden.
Kan iemand mij vertellen hoe ik een simpele ankerlier kan maken? Ik heb op internet wel wat gevonden maar daar heb ik dan een relais voor nodig (geen idee wat het is) maar die kan ik niet vinden.
Heeft iemand hier ooit eens een werkend ankerlier gemaakt en er nog wat bouwplannen van?
Een goede model-ankerlier bestaat uit een vertraagde motor, een servo, een koppelingsmechanisme, microswitch in één module.
Daarmee kun je het anker laten vallen (ja, echt laten vallen), vasthouden en oplieren.
Op de as van de motor zit een grof tandwiel. De motor kan enigszins heen en weer bewegen, zodat het tandwiel los kan komen van het andere tandwiel wat op de as van de kettingtrommel zit.
In de "neutraalstand" wordt de motor met een veertje op z'n plaats gehouden, zó dat de tandwielen nog steeds in elkaar grijpen.
Op de as van de trommel zit een slipkoppeling, zodat, wanneer het anker in z'n ankerkluis verdrijnt, niet de hele zaak aan gort getrokken wordt. Meestal is die slipkoppeling een dun plaatje rubber tussen twee schijven.
Werking:
Er van uitgaande dat de ankerketting op de spoel zit; het anker is "op" zit in z'n ankerkluis.
Nu willen we het anker laten vallen: Hiervoor drukt de servo de motor iets opzij, tegen de veerdruk in.
(Een driestandenschakelaar op je zender is hier ideaal voor) Beide tandwielen (op de motoras en op de as van de trommel) grijpen nu niet meer in elkaar.
Door het gewicht van het anker valt het uit de kluis, hiermee de ketting meenemend. Wat belangrijk is: het anker moet voldoende gewicht hebben! De "standaard" messing ankertjes zijn helaas niet zo zwaar.
Oké, als het anker eenmaal valt, wordt het gewicht steeds meer, omdat er steeds meer ketting bij komt.
Als de ketting "op" is, helemaal van de trommel dus (maak 'm dus goed vast aan de trommel!!!!) ligt het anker, plus een stuk ketting op de bodem.
Denk eraan: de houdkracht van een anker, komt voor belangrijk deel uit de lengte van de ketting die op de bodem ligt!
Nu wil je "ankerop": De driestandenschakelaar op je zender zet je naar het andere uiteinde, hierdoor wordt de microswitch gesloten en gaat de motor draaien. Die zit aan de spoel dus die haalt de ketting binnen. Als het anker in z'n kluis verdwijnt, komt de slipkoppeling in werking; de motor blijft draaien, maar het anker kan niet verder.
Als je ziet dat het anker binnen is, zet je de driestandenschakelaar op je zender in z'n middenstand (neutraal): De tanden van beide tandwielen grijpen in elkaar zodat het anker niet valt en de motor is uit.
Een paar dingen die van belang zijn: de hele installatie zit onderdeks. Vreet ruimte. De ketting moet, om alles echt te laten lijken, echter via de "modelankerlier" op het dek lopen. Dat houdt in dat de ketting vanaf de spoel (onderdeks) eerst naar boven moet, over de lier heen en dan door het kluisgat naar beneden. Dit geeft veel weerstand en die moet overwonnen worden. Vandaar dat een "anker-op-schaal" meestal niet zwaar genoeg is, zeker niet in 1:33.
Ik heb zo'n ankerlier ooit gemaakt voor mijn Norderney. Ruimte zat in die romp. Maar ik moest er inderdaad een "overmaats" anker aan hangen en ik heb weken lopen prutsen en afstellen om de lier op goede wijze te laten functioneren.
Ooit stond er op het forum een filmpje van, maar die is met de overgang naar andere software in het digitale niets verdwenen. Helaas. Uiteindelijk werkte het goed en bleef het schip in 60 cm water keurig voor anker liggen, mits ik de hele ketting had uitgevierd.
Een andere optie is om de ankerlier aan dek werkend te maken, maar dan zul je hele nauwkeurige nestenschijven moeten maken waar de ankerketting goed in valt. Da's een klusje voor mensen die heel goed in metaalbewerking zijn. En ook hiervoor geldt: het is niet iets wat is weggelegd voor de beginnende modelbouwer.
En tja... als je nog niet weet wat een relais is....
Een beetje scheepsmodelbouwer zal op een gegeven moment toch moeten gaan studeren in simpele elektronica.
