Sophisticated Lady, afbouwproject.
- Topicstarter pompebled
- Startdatum
pompebled
Forum veteraan
Op het monteren van de sleephaak na is de Lady bijna vliegklaar, op folie, of verf voor de nieuwe neus na.
Bijna, want het zwaartepunt bepalen en ballast toevoegen moet nog gebeuren, maar de set-up in de zender is inmiddels ook gedaan, inclusief spoilerons (de flapjes zitten er toch op...).
De scheef gemonteerde roeren hebben nu tape scharnieren en zitten er strak in.
Ik heb ze wel aan de servo's gehangen, eerst maar eens testen of, en wat ze doen in de lucht. Vast tapen (of d.m.v. een schakelaar uitzetten) kan altijd nog.
Proefgooien zal nog even moeten wachten, want met de bijna constante harde wind is dat geen optie...
Groeten, Jan.
Bijna, want het zwaartepunt bepalen en ballast toevoegen moet nog gebeuren, maar de set-up in de zender is inmiddels ook gedaan, inclusief spoilerons (de flapjes zitten er toch op...).
De scheef gemonteerde roeren hebben nu tape scharnieren en zitten er strak in.
Ik heb ze wel aan de servo's gehangen, eerst maar eens testen of, en wat ze doen in de lucht. Vast tapen (of d.m.v. een schakelaar uitzetten) kan altijd nog.
Proefgooien zal nog even moeten wachten, want met de bijna constante harde wind is dat geen optie...
Groeten, Jan.
pompebled
Forum veteraan
Ik heb aan de hand van de tekening het zwaartepunt bepaald en er zit inmiddels ook een starthaak aan. dusdanig dat de haak er zo'n 15° vóór zit, nou ja, ongeveer, want er zaten al drie gaten aangegeven in de bodemplaat, de achterste zit achter het zwaartepunt, de middelste er pal onder en de de voorste een graad of tien er voor, daar zit de haak dus nu in.
Als blijkt, dat 'ie meer naar voren moet, dan zal ik eerst de bodemplaat moeten versterken, want het latje dat er ingelijmd zit is dan te kort...
De romp is behoorlijk licht, met de vleugel (koorde 23 cm) erop en ondersteund in het zwaartepunt (9,35 cm vanaf de voorlijst), moet er nog flink wat lood in, want de smalle neus laat geen grotere lipo toe dan de ieniminie 600mAh 2S, die legt geen noemenswaardig gewicht in de schaal, anders dan het zwaartepunt een fractie voorwaarts of achterwaarts verschuiven.
Ik ben benieuwd hoe dit zweeft, mocht de wind ooit eens wegvallen...
Groeten, Jan.
Als blijkt, dat 'ie meer naar voren moet, dan zal ik eerst de bodemplaat moeten versterken, want het latje dat er ingelijmd zit is dan te kort...
De romp is behoorlijk licht, met de vleugel (koorde 23 cm) erop en ondersteund in het zwaartepunt (9,35 cm vanaf de voorlijst), moet er nog flink wat lood in, want de smalle neus laat geen grotere lipo toe dan de ieniminie 600mAh 2S, die legt geen noemenswaardig gewicht in de schaal, anders dan het zwaartepunt een fractie voorwaarts of achterwaarts verschuiven.
Ik ben benieuwd hoe dit zweeft, mocht de wind ooit eens wegvallen...
Groeten, Jan.
Laatst bewerkt:
pompebled
Forum veteraan
Zwaartepunt.
Als ik de tekening volg, dan zou het zwaartepunt rond de 9,3 cm vanaf de voorlijst moeten liggen.
Als ik de manual van de originele kitversie volg, moet het zwaartepunt op 1/3 van de koorde liggen, de koorde is 23 cm, dus het zwaartepunt komt op 7,66 cm vanaf de voorlijst.
Daar zit bijna 17 mm tussen, dat lijkt me teveel om te gokken.
Met het zwaartepunt op 9,3 cm heb ik al 192 gram lood nodig, als het zwaartepunt inderdaad 17 mm meer naar voren moet, heb ik nóg meer lood nodig...
De bouwer heeft kleinere servo's dan standaard gebruikt, die ook nog pal onder de achterlijst zitten, i.p.v. volgens tekening pal onder de voorlijst, dit helpt natuurlijk ook niet.
Is er een manier om te weten te komen wáár het toestel moet balanceren?
Groeten, Jan.
Als ik de tekening volg, dan zou het zwaartepunt rond de 9,3 cm vanaf de voorlijst moeten liggen.
Als ik de manual van de originele kitversie volg, moet het zwaartepunt op 1/3 van de koorde liggen, de koorde is 23 cm, dus het zwaartepunt komt op 7,66 cm vanaf de voorlijst.
Daar zit bijna 17 mm tussen, dat lijkt me teveel om te gokken.
Met het zwaartepunt op 9,3 cm heb ik al 192 gram lood nodig, als het zwaartepunt inderdaad 17 mm meer naar voren moet, heb ik nóg meer lood nodig...
De bouwer heeft kleinere servo's dan standaard gebruikt, die ook nog pal onder de achterlijst zitten, i.p.v. volgens tekening pal onder de voorlijst, dit helpt natuurlijk ook niet.
Is er een manier om te weten te komen wáár het toestel moet balanceren?
Groeten, Jan.
pompebled
Forum veteraan
Even een paar ploaties bij de bovenstaande berichten.
Met een vleugel van 2 m en de harde wind is balanceren buiten geen optie, dus dan de kamer in met workmate en balanceer dingetje:
Inmiddels ook met de zenderinstelling bezig geweest, dit is de maximale uitslag van de spoilerons:
De praktijk moet uitwijzen of dit een zinvolle toevoeging is, persoonlijk had ik de roeren wel vertikaal willen hebben, maar dan houdt je, met de huidige programmering, geen rolroer werking meer over, óf de servo's lopen tegen hun mechanische begrenzingen aan, wat ook niet wenselijk is.
De neus heeft een paar laagjes glasweefsel en epoxy gekregen en dat heb ik gisteren wit gespoten, met een rood neusje:
De cockpit moet over, de spuitbus had er geen zin in en sputterde dat het een aard had, ondanks een uitgebreide schudsessie vooraf en het opwarmen in warm water, want het was op het randje, buiten spuiten, hoewel wit en rood probleemloos werkte.
De cockpit sluit niet, omdat er nog afplaktape op de romp zit.
Zodra de chroomkleur doorgehard is, kan ik de boel weer glad schuren en dan nog een poging wagen.
Als dat wél lukt, komen er nog een paar laagjes transparant overheen, want dit spul is erg gevoelig.
Groeten, Jan.
Met een vleugel van 2 m en de harde wind is balanceren buiten geen optie, dus dan de kamer in met workmate en balanceer dingetje:
Inmiddels ook met de zenderinstelling bezig geweest, dit is de maximale uitslag van de spoilerons:
De praktijk moet uitwijzen of dit een zinvolle toevoeging is, persoonlijk had ik de roeren wel vertikaal willen hebben, maar dan houdt je, met de huidige programmering, geen rolroer werking meer over, óf de servo's lopen tegen hun mechanische begrenzingen aan, wat ook niet wenselijk is.
De neus heeft een paar laagjes glasweefsel en epoxy gekregen en dat heb ik gisteren wit gespoten, met een rood neusje:
De cockpit moet over, de spuitbus had er geen zin in en sputterde dat het een aard had, ondanks een uitgebreide schudsessie vooraf en het opwarmen in warm water, want het was op het randje, buiten spuiten, hoewel wit en rood probleemloos werkte.
De cockpit sluit niet, omdat er nog afplaktape op de romp zit.
Zodra de chroomkleur doorgehard is, kan ik de boel weer glad schuren en dan nog een poging wagen.
Als dat wél lukt, komen er nog een paar laagjes transparant overheen, want dit spul is erg gevoelig.
Groeten, Jan.
pompebled
Forum veteraan
Op de cockpit na, is de SL inmiddels vliegklaar, vliegen doet ze ook wel met een slecht geschuurde cockpit.
Waar ik minder enthousiast over ben, is de staat van het veld; ik ben vanmiddag een half uurtje wezen motorvliegen met m'n flying wing, daarbij kan ik starten terwijl ik op de Stelconplaten blijf staan en vlieg ook vanaf die positie.
De landing was een meter of tien het gras in en dat was toch wel een erg natte bende toen ik 'm ging ophalen.
Het moet al héél rustig weer zijn morgen, wil ik het risico lopen alles kleddernat te krijgen op dat natte veld.
Groeten, Jan.
Waar ik minder enthousiast over ben, is de staat van het veld; ik ben vanmiddag een half uurtje wezen motorvliegen met m'n flying wing, daarbij kan ik starten terwijl ik op de Stelconplaten blijf staan en vlieg ook vanaf die positie.
De landing was een meter of tien het gras in en dat was toch wel een erg natte bende toen ik 'm ging ophalen.
Het moet al héél rustig weer zijn morgen, wil ik het risico lopen alles kleddernat te krijgen op dat natte veld.
Groeten, Jan.
pompebled
Forum veteraan
Vanochtend nog wat schuim op maat gesneden om ontvanger en batterij te fixeren, een stuk dubbelzijdige tape onder de loodballast en de hele handel in de auto gestouwd,
Wat een verschil met gisteren, een zonnetje erbij en ik kon gelijk de jas los doen.
De handstart ging boven verwachting, de SL vloog een meter of dertig bij me vandaan.
Rubber en lijn uitgerold; de 6 mm versie, om aan de voorzichtige kant te blijven, ik had geen zin om gelijk de vleugel in tweeën te trekken.
De SL gaat steil omhoog aan de lijn en lost (afgaand op hoe de lijn na het lossen in het gras lag) behoorlijk boven de hondepen.
Ik moet toch écht nog een kleine parachute maken, want ik zie de lijn niet vallen en moet maar gokken of de zwever daadwerkelijk los is...
De eerste vlucht ging goed, misschien wat trimwerk, maar de landing ging soepeltjes. Ik heb de spoilerons niet gebruikt, want de landing was in de turbulentie van de bebouwing en dan gaat het al snel genoeg omlaag.
De SL vliegt relatief langzaam, en de roerwerking is niet om over naar huis te schrijven, ik heb de ailerons er bij gebruikt om een gecoördineerde bocht te kunnen maken, dus voorlopig laat ik die operationeel.
Bij de tweede start wat meer spanning op het rubber gezet en beter opgelet wanneer de lijn loskwam, nope, ik zie het in deze omstandigheden gewoon niet.
Méér hoogte dan de eerste start en zowaar wat thermiek, als ik op het wegkiepen van één vleugeltip mag af gaan. Er in vliegen lukte maar ten dele, maar toch redelijk hoogte gehouden.
Vervolgens kortsluiting tussen de oren en met te weinig snelheid de turbulentie in gevlogen in een poging dichter bij het punt te komen waar de lijn gevallen was.
Dat ging finaal de mist in en de SL schoot over me heen en belandde in de sloot.
Gelukkig ligt de reddingsbal aan een 3 mm nylon lijn altijd in de auto, dus het er uit vissen was geen probleem.
Het was net een Halloween decoratie met al dat eendenkroos over het hele toestel...
De romp was vol gelopen, dus alle elektronica nat, die ligt nu te drogen.
Ik ben benieuwd hoe het balsa er vanaf komt, want dat is aan de binnenzijde onbehandeld, behalve de cockpit, waar ik elke keer de restjes epoxy in uitgestreken heb.
De vleugel lijkt grotendeels droog gebleven te zijn.
Dus, de Sophisticated Lady doet het goed, nu de piloot nog.
Groeten, Jan.
Wat een verschil met gisteren, een zonnetje erbij en ik kon gelijk de jas los doen.
De handstart ging boven verwachting, de SL vloog een meter of dertig bij me vandaan.
Rubber en lijn uitgerold; de 6 mm versie, om aan de voorzichtige kant te blijven, ik had geen zin om gelijk de vleugel in tweeën te trekken.
De SL gaat steil omhoog aan de lijn en lost (afgaand op hoe de lijn na het lossen in het gras lag) behoorlijk boven de hondepen.
Ik moet toch écht nog een kleine parachute maken, want ik zie de lijn niet vallen en moet maar gokken of de zwever daadwerkelijk los is...
De eerste vlucht ging goed, misschien wat trimwerk, maar de landing ging soepeltjes. Ik heb de spoilerons niet gebruikt, want de landing was in de turbulentie van de bebouwing en dan gaat het al snel genoeg omlaag.
De SL vliegt relatief langzaam, en de roerwerking is niet om over naar huis te schrijven, ik heb de ailerons er bij gebruikt om een gecoördineerde bocht te kunnen maken, dus voorlopig laat ik die operationeel.
Bij de tweede start wat meer spanning op het rubber gezet en beter opgelet wanneer de lijn loskwam, nope, ik zie het in deze omstandigheden gewoon niet.
Méér hoogte dan de eerste start en zowaar wat thermiek, als ik op het wegkiepen van één vleugeltip mag af gaan. Er in vliegen lukte maar ten dele, maar toch redelijk hoogte gehouden.
Vervolgens kortsluiting tussen de oren en met te weinig snelheid de turbulentie in gevlogen in een poging dichter bij het punt te komen waar de lijn gevallen was.
Dat ging finaal de mist in en de SL schoot over me heen en belandde in de sloot.
Gelukkig ligt de reddingsbal aan een 3 mm nylon lijn altijd in de auto, dus het er uit vissen was geen probleem.
Het was net een Halloween decoratie met al dat eendenkroos over het hele toestel...
De romp was vol gelopen, dus alle elektronica nat, die ligt nu te drogen.
Ik ben benieuwd hoe het balsa er vanaf komt, want dat is aan de binnenzijde onbehandeld, behalve de cockpit, waar ik elke keer de restjes epoxy in uitgestreken heb.
De vleugel lijkt grotendeels droog gebleven te zijn.
Dus, de Sophisticated Lady doet het goed, nu de piloot nog.
Groeten, Jan.
Laatst bewerkt:
pompebled
Forum veteraan
Goed nieuws, de elektronica heeft het bad overleefd en alles werkt weer naar behoren.
Eerlijk gezegd was ik niet zo benauwd voor de ontvanger, want z'n broertje/zusje heeft afgelopen zomer een half uur in de Aller gebadderd zonder nadelige gevolgen, de servo's zijn inwendig droog, dus die heb ik gisteren al getest.
Minder fraai was het uiterlijk van de romp; door het werken van het onbehandelde balsa en het drogen van de romp, door die in een stuk weerstandssnoer te wikkelen en warm te stoken, zat de folie vol rimpels en plooien.
Die ben ik te lijf gegaan met de strijkbout en alles liet zich zowaar weer glad strijken/-strekken.
De vleugel had ik gisteren al onderhanden genomen met de strijkbout, dus wat dat betreft kunnen we weer.
Straks naar het veld, deze keer wil ik de Ø9 mm latex gebruiken met de 100 m lijn, dan heb ik langer tijd om na te denken om de boel uit de sloot te houden...
Groeten, Jan.
Eerlijk gezegd was ik niet zo benauwd voor de ontvanger, want z'n broertje/zusje heeft afgelopen zomer een half uur in de Aller gebadderd zonder nadelige gevolgen, de servo's zijn inwendig droog, dus die heb ik gisteren al getest.
Minder fraai was het uiterlijk van de romp; door het werken van het onbehandelde balsa en het drogen van de romp, door die in een stuk weerstandssnoer te wikkelen en warm te stoken, zat de folie vol rimpels en plooien.
Die ben ik te lijf gegaan met de strijkbout en alles liet zich zowaar weer glad strijken/-strekken.
De vleugel had ik gisteren al onderhanden genomen met de strijkbout, dus wat dat betreft kunnen we weer.
Straks naar het veld, deze keer wil ik de Ø9 mm latex gebruiken met de 100 m lijn, dan heb ik langer tijd om na te denken om de boel uit de sloot te houden...
Groeten, Jan.
pompebled
Forum veteraan
Zo, net terug van het veld na een aantal vluchten met de SL.
Er zit nog wat finetuning aan, maar over het algemeen gaat het steeds beter.
Oude plastic scharnieren worden bros mettertijd, dus bij de eerste landing, waarbij één vleugeltip sterker werd afgeremd in het gras, waardoor de staart rondzwiepte, braken twee van de drie scharnieren van het richtingsroer af...
Gelukkig had ik mijn 20 cm brede witte tape bij me, dus het richtingsroer draait nu op tape.
Ik peuter straks de restanten van de plastic scharnieren eruit en blijf bij tape scharnieren.
Vandaag de Ø9 mm latex met 100m lijn gebruikt, bij de huidige windrichting past dat uitgetrokken met twintig meter speling tussen de sloten.
Aanzienlijk meer hoogte dan gisteren en dan blijkt, dat ik ook dan niet kan zien wanneer de lijn lost, dus op de gok doorvliegen tegen de wind in en de SL een dipje laten maken waarop, de lijn lost. De laagstaande zon helpt in deze ook niet.
Dit is iets waarop ik moet oefenen, want soms schiet de zwever nog een stuk omhoog, wat niet verkeerd is, maar soms verlies ik redelijk wat hoogte na deze manoeuvre.
Gemiddelde tijd in de lucht vanaf de start 2:30 minuten.
Vandaag overwegend liggende achten gevlogen met de bocht tegen de wind in; met voldoende snelheid redt ik dat meestal met alleen het richtingsroer, maar vaak moeten de ailerons even bijspringen.
Met de condities van het veld in gedachten zijn de landingen lange glijvluchten tegen de wind in, in het grondeffect komt daar geen eind aan...
Ik heb een paar keer de spoilerons gebruikt om hoogte af te bouwen; dat gaat redelijk snel, dus gauw weer dicht vóór je de grond raakt.
Na een enkele tientallen vluchten (en landingen) ziet het toestel er aardig goor uit, modderspatten overal en druppels van het natte gras over het hele toestel.
Deze keer ver van sloten weg kunnen blijven, dus wat mij betreft een geslaagde middag.
Groeten, Jan.
Er zit nog wat finetuning aan, maar over het algemeen gaat het steeds beter.
Oude plastic scharnieren worden bros mettertijd, dus bij de eerste landing, waarbij één vleugeltip sterker werd afgeremd in het gras, waardoor de staart rondzwiepte, braken twee van de drie scharnieren van het richtingsroer af...
Gelukkig had ik mijn 20 cm brede witte tape bij me, dus het richtingsroer draait nu op tape.
Ik peuter straks de restanten van de plastic scharnieren eruit en blijf bij tape scharnieren.
Vandaag de Ø9 mm latex met 100m lijn gebruikt, bij de huidige windrichting past dat uitgetrokken met twintig meter speling tussen de sloten.
Aanzienlijk meer hoogte dan gisteren en dan blijkt, dat ik ook dan niet kan zien wanneer de lijn lost, dus op de gok doorvliegen tegen de wind in en de SL een dipje laten maken waarop, de lijn lost. De laagstaande zon helpt in deze ook niet.
Dit is iets waarop ik moet oefenen, want soms schiet de zwever nog een stuk omhoog, wat niet verkeerd is, maar soms verlies ik redelijk wat hoogte na deze manoeuvre.
Gemiddelde tijd in de lucht vanaf de start 2:30 minuten.
Vandaag overwegend liggende achten gevlogen met de bocht tegen de wind in; met voldoende snelheid redt ik dat meestal met alleen het richtingsroer, maar vaak moeten de ailerons even bijspringen.
Met de condities van het veld in gedachten zijn de landingen lange glijvluchten tegen de wind in, in het grondeffect komt daar geen eind aan...
Ik heb een paar keer de spoilerons gebruikt om hoogte af te bouwen; dat gaat redelijk snel, dus gauw weer dicht vóór je de grond raakt.
Na een enkele tientallen vluchten (en landingen) ziet het toestel er aardig goor uit, modderspatten overal en druppels van het natte gras over het hele toestel.
Deze keer ver van sloten weg kunnen blijven, dus wat mij betreft een geslaagde middag.
Groeten, Jan.
Goedzo! Doorgaan, veel blijven oefenen en houd die 8-en tegen de wind in.
Controle op richtingsroer is meestal trager dan rolroeren, met oefening komt anticiperen en dan
lukt het je zeker ook zonder rolroeren.
Geslaagde middagen zonder schade geven veel energie, hopelijk krijg je er steeds meer.
Ten slotte: een te dun elastiek is niet veiliger.
Voor je grote kisten altijd het 9 mm elastiek gebruiken. Je trekt ze niet zo makkelijk doormidden.
Controle op richtingsroer is meestal trager dan rolroeren, met oefening komt anticiperen en dan
lukt het je zeker ook zonder rolroeren.
Geslaagde middagen zonder schade geven veel energie, hopelijk krijg je er steeds meer.
Ten slotte: een te dun elastiek is niet veiliger.
Voor je grote kisten altijd het 9 mm elastiek gebruiken. Je trekt ze niet zo makkelijk doormidden.
pompebled
Forum veteraan
Bij deze wind (2Bft) 'vliegert' de SL ook aan de 6 mm latex naar boven.
Met de 9 mm versie sta ik voor m'n gevoel een tiental seconden recht omhoog te kijken vóór de SL horizontaal over het bevestigingspunt begint te vliegen, maar dat is dan ook met 100m lijn...
Het scharnier van het richtingsroer is inmiddels gefatsoeneerd; de resten van het brosse plastic er af/uit en een strook 20 mm tape aan weerskanten, die elkaar in het midden raken, flappert zeer soepeltjes.
Ik heb de achterlijst van de vertikale stabilisator haaks gehouden, anders moet die opnieuw in de folie gezet worden, dat kan altijd nog veranderd worden, mocht de zwiebelende T-tail ooit eens het loodje leggen.
Mocht het niet houden op den duur (onzachte landingen) dan heb ik ook nog Blenderm tape, maar dat is de versie van Topmodelcz en die is eigenlijk voor vlakke scharnieren bedoeld en wil niet zo mooi het hoekje om als wat er nu op zit (witte PVC tape).
Groeten, Jan.
pompebled
Forum veteraan
Eindelijk weer tijd en zin (pollenallergie) om buiten te werken en de SL nagelopen voor het vliegen morgen.
Alles werkt nog naar behoren, alleen de folie op en vooral onderzijde vleugel zag er niet uit; veel plooien die het vlieggedrag niet ten goede komen volgens mij.
Met het strijkijzer kon ik niet goed zien wat er gebeurde, je wilt de boel niet opstoken of vervormen, dus met de elektrische verfafbrander aan de slag, dan kun je bij strijklicht mooi zien of en wanneer de plooien wegtrekken.
Ik weet niet welke folie er gebruikt is, maar ik moest de hoogste stand gebruiken en op 25 cm hoogte wapperend de boel flink heet stoken wilde de folie voldoende krimpen, niet mijn favoriete bezigheid...
Maar, de boel ziet er aanzienlijk strakker uit, hopelijk vertaalt zich dat morgen in geslaagde vluchten.
Groeten, Jan.
Alles werkt nog naar behoren, alleen de folie op en vooral onderzijde vleugel zag er niet uit; veel plooien die het vlieggedrag niet ten goede komen volgens mij.
Met het strijkijzer kon ik niet goed zien wat er gebeurde, je wilt de boel niet opstoken of vervormen, dus met de elektrische verfafbrander aan de slag, dan kun je bij strijklicht mooi zien of en wanneer de plooien wegtrekken.
Ik weet niet welke folie er gebruikt is, maar ik moest de hoogste stand gebruiken en op 25 cm hoogte wapperend de boel flink heet stoken wilde de folie voldoende krimpen, niet mijn favoriete bezigheid...
Maar, de boel ziet er aanzienlijk strakker uit, hopelijk vertaalt zich dat morgen in geslaagde vluchten.
Groeten, Jan.
pompebled
Forum veteraan
Vanmiddag de Mosquito en de Sophisticated lady gevlogen.
De SL heeft de sleephaak vrij dicht bij het zwaartepunt zitten wat, als je niet oplet, uitbreken in horizontale richting tot gevolg heeft.
Waarschijnlijk is deze positie op het randje, want als de start wél zonder zwabberen gaat, is de behaalde hoogte fenomenaal (en zie ik de lijn niet loskomen...) en de vluchten, zonder thermiek, rond de twee minuten.
Het gisteren opnieuw strak föhnen van de folie heeft waarschijnlijk ook geholpen.
Groeten, Jan.
De SL heeft de sleephaak vrij dicht bij het zwaartepunt zitten wat, als je niet oplet, uitbreken in horizontale richting tot gevolg heeft.
Waarschijnlijk is deze positie op het randje, want als de start wél zonder zwabberen gaat, is de behaalde hoogte fenomenaal (en zie ik de lijn niet loskomen...) en de vluchten, zonder thermiek, rond de twee minuten.
Het gisteren opnieuw strak föhnen van de folie heeft waarschijnlijk ook geholpen.
Groeten, Jan.
Als hij van de lijn af wil springen of heel erg gaat "dansen/pompen" dan is de haak te ver naar achteren geplaatst.
Zo niet, dan zou ik het nog even zo laten en oefenen met goed vlak en recht loslaten. Het is een kunstje, maar als
je het eenmaal door hebt wordt het een stuk minder eng.
Wat kan helpen als je rechtshandig bent en mode-1 vliegt: je kunt op beide sticks (links en rechts) je richtingsroer
aansturen. Je hebt dan direct na het loslaten ook je richtingsroer in je linkerhand. Dat is met een 2-asser onschuldig,
in jouw geval met rolroeren heb je misschien richting sowieso al op de linker stick zitten en is het niet relevant.
Zo niet, dan zou ik het nog even zo laten en oefenen met goed vlak en recht loslaten. Het is een kunstje, maar als
je het eenmaal door hebt wordt het een stuk minder eng.
Wat kan helpen als je rechtshandig bent en mode-1 vliegt: je kunt op beide sticks (links en rechts) je richtingsroer
aansturen. Je hebt dan direct na het loslaten ook je richtingsroer in je linkerhand. Dat is met een 2-asser onschuldig,
in jouw geval met rolroeren heb je misschien richting sowieso al op de linker stick zitten en is het niet relevant.
pompebled
Forum veteraan
Eng vind ik het niet, maar het feit dat het redelijk onvoorspelbaar is óf en wanneer het gebeurt, zorgt er wel voor dat je op je hoede bent wanneer je de SL loslaat bij de start.
Ik heb het richtingsroer op de linkerstick en de rolroeren op de rechter, dus ik kan gelijk reageren mocht ze direct uit de hand willen gaan zwabberen.
Gezien de positie van de haak en de schiftende wind eergisteren, denk ik aan een combinatie van niet hard genoeg omhoog gooien en wat turbulentie van de bebouwing.
Want de meeste starts waarbij ik de SL een zet meegeef gingen redelijk recht omhoog.
Werkelijk (bijna) recht omhoog, hoewel ik zoveel spanning op de lijn heb dat ik de volgende dag spierpijn in mijn rechterhand heb, lijkt het rubber door de zwever nog extra uitgerekt te worden zodra 'ie een paar meter hoog komt. Ik sta recht omhoog te kijken, stuur met links en scherm met rechts de zon af, die ik dan recht in m'n gezicht heb...
Vlakt de boog af, dan kan de rechterhand naar de stick en wacht ik tot de SL los komt van de lijn, dat gaat meestal met een sprongetje omhoog, gevolgd door een langzame glijvlucht tegen de wind in.
Aan het sprongetje herken ik dat de lijn los is, want meestal zie ik de parachute pas als die al een tiental meter lager naar beneden zweeft.
Groeten, Jan.
Ik heb het richtingsroer op de linkerstick en de rolroeren op de rechter, dus ik kan gelijk reageren mocht ze direct uit de hand willen gaan zwabberen.
Gezien de positie van de haak en de schiftende wind eergisteren, denk ik aan een combinatie van niet hard genoeg omhoog gooien en wat turbulentie van de bebouwing.
Want de meeste starts waarbij ik de SL een zet meegeef gingen redelijk recht omhoog.
Werkelijk (bijna) recht omhoog, hoewel ik zoveel spanning op de lijn heb dat ik de volgende dag spierpijn in mijn rechterhand heb, lijkt het rubber door de zwever nog extra uitgerekt te worden zodra 'ie een paar meter hoog komt. Ik sta recht omhoog te kijken, stuur met links en scherm met rechts de zon af, die ik dan recht in m'n gezicht heb...
Vlakt de boog af, dan kan de rechterhand naar de stick en wacht ik tot de SL los komt van de lijn, dat gaat meestal met een sprongetje omhoog, gevolgd door een langzame glijvlucht tegen de wind in.
Aan het sprongetje herken ik dat de lijn los is, want meestal zie ik de parachute pas als die al een tiental meter lager naar beneden zweeft.
Groeten, Jan.
pompebled
Forum veteraan
De Sophisticated Lady is haar T-staart kwijt.
De starts vanmiddag waren 'temperamentvol' om het eens beschaafd uit te drukken; de helft ging redelijk, met wel wat gezwabber, waarschijnlijk door de bebouwing links van het veld, waar de wind (vlagerige 3Bft) deels schuin overheen kwam.
Eenmaal op hoogte geen probleem.
De andere helft schoot de SL gelijk naar links weg; als de lijn er tijdig afsprong, waarbij de parachute zich als een haas richting grondpen spoedde, kon ik voor de wind wegdraaien en een normale landing maken.
De laatste keer gebeurde dan niet en draaide de SL aan de lijn met volle snelheid naar de grond; richtingsroer aansturing losgebroken en de achterste stabilisator op half zeven.
Het startvlak zat los en er stak balsa door de bekleding van de staart naar buiten.
Het grootste deel van de folie is er af en ik lijm een plaatje 3 mm balsa aan weerszijden van de startfin, zodat ik vlees heb om de aansturing zoals het hoort, dóór de staartvin naar boven kan leiden:
Op de foto eerst één kant, dan de sleuf voor de aansturing er in en dan de tweede kant er op.
Het geheel schuur ik in profiel en dunner, zodat de fin iets van 6 mm dik blijft op het dikste punt.
Het deel dat in de romp verdwijnt laat ik in eerste instantie 9 mm dik zodat er voldoende materiaal om te verlijmen staat, want boy, wat is deze romp slecht in elkaar gezet; de helft van de ondersteunende spantjes liggen los, zodat de dunne balsa zijden aanvoelen als papier, je knijpt er ook zomaar een scheur in...
De verlijming van de staartvin was ook flut, alleen de laatste twee centimeter zat goed vast, de voorste bevestigingslippen zwabberden maar wat in hun sleuven in de romp...
Ik pak morgen een andere zwever en doe de rest van de reparaties als het weer minder vliegbaar is.
Groeten, Jan.
De starts vanmiddag waren 'temperamentvol' om het eens beschaafd uit te drukken; de helft ging redelijk, met wel wat gezwabber, waarschijnlijk door de bebouwing links van het veld, waar de wind (vlagerige 3Bft) deels schuin overheen kwam.
Eenmaal op hoogte geen probleem.
De andere helft schoot de SL gelijk naar links weg; als de lijn er tijdig afsprong, waarbij de parachute zich als een haas richting grondpen spoedde, kon ik voor de wind wegdraaien en een normale landing maken.
De laatste keer gebeurde dan niet en draaide de SL aan de lijn met volle snelheid naar de grond; richtingsroer aansturing losgebroken en de achterste stabilisator op half zeven.
Het startvlak zat los en er stak balsa door de bekleding van de staart naar buiten.
Het grootste deel van de folie is er af en ik lijm een plaatje 3 mm balsa aan weerszijden van de startfin, zodat ik vlees heb om de aansturing zoals het hoort, dóór de staartvin naar boven kan leiden:
Op de foto eerst één kant, dan de sleuf voor de aansturing er in en dan de tweede kant er op.
Het geheel schuur ik in profiel en dunner, zodat de fin iets van 6 mm dik blijft op het dikste punt.
Het deel dat in de romp verdwijnt laat ik in eerste instantie 9 mm dik zodat er voldoende materiaal om te verlijmen staat, want boy, wat is deze romp slecht in elkaar gezet; de helft van de ondersteunende spantjes liggen los, zodat de dunne balsa zijden aanvoelen als papier, je knijpt er ook zomaar een scheur in...
De verlijming van de staartvin was ook flut, alleen de laatste twee centimeter zat goed vast, de voorste bevestigingslippen zwabberden maar wat in hun sleuven in de romp...
Ik pak morgen een andere zwever en doe de rest van de reparaties als het weer minder vliegbaar is.
Groeten, Jan.
Laatst bewerkt:
pompebled
Forum veteraan
Het drukkende weer heeft me doen besluiten niet te gaan vliegen en verder te werken aan de T-staart.
Na het aftekenen van de S-slinger op het staartvlak, heb ik deze uit de hand gefreesd onder de stationaire frees van m'n freestafeltje, is niet al te strak geworden, maar je ziet er straks niks meer van...
Om het gat van Ø3 mm door te kunnen boren voor de hoogteroer aansturing, had ik eerst wat meer vlees nodig, dus heb ik de stabilo opgespannen op de freestafel en links en rechts een gleuf gefreesd voor een stripje populieren multiplex.
Hier voor een strookje pas gemaakt en verlijmd, de staart zit in ieder geval weer in elkaar, zij het 'obscured by clamps':
Omdat de stabilo al in de folie zit, is dit lastig klemmen en uitrichten.
Hier de stuurboordzijde van het staartvlak:
Nog eentje zonder klemmen, de voortgang van vandaag:
Morgen verder.
Groeten, Jan.
Na het aftekenen van de S-slinger op het staartvlak, heb ik deze uit de hand gefreesd onder de stationaire frees van m'n freestafeltje, is niet al te strak geworden, maar je ziet er straks niks meer van...
Om het gat van Ø3 mm door te kunnen boren voor de hoogteroer aansturing, had ik eerst wat meer vlees nodig, dus heb ik de stabilo opgespannen op de freestafel en links en rechts een gleuf gefreesd voor een stripje populieren multiplex.
Hier voor een strookje pas gemaakt en verlijmd, de staart zit in ieder geval weer in elkaar, zij het 'obscured by clamps':
Omdat de stabilo al in de folie zit, is dit lastig klemmen en uitrichten.
Hier de stuurboordzijde van het staartvlak:
Nog eentje zonder klemmen, de voortgang van vandaag:
Morgen verder.
Groeten, Jan.
Laatst bewerkt:
pompebled
Forum veteraan
Een S-bocht:
De oorspronkelijke binnenkabel bestaat uit een kunststofommantelde staaldraad. Die krijg ik er amper doorheen en dat loopt ontzettend zwaar.
De kunststofmantel er af gehaald, dat scheelt aanzienlijk, maar heeft door de S-bocht nog steeds veel weerstand, ik moet nog zien of de servo het stuurvlak wel elke keer in de neutraalstand terug brengt.
Ik heb ook pike-wire liggen; kunststofommantelde staaldraad met zeven kernen, dat gaat er soepeltjes doorheen.
Als ik het laatste stukje naar de servo arm met een stuk van de oorspronkelijke binnenmantel voldoende stug kan maken (past strak om de pike-wire) dan wordt dat de nieuwe aansturing.
Groeten, Jan.
De oorspronkelijke binnenkabel bestaat uit een kunststofommantelde staaldraad. Die krijg ik er amper doorheen en dat loopt ontzettend zwaar.
De kunststofmantel er af gehaald, dat scheelt aanzienlijk, maar heeft door de S-bocht nog steeds veel weerstand, ik moet nog zien of de servo het stuurvlak wel elke keer in de neutraalstand terug brengt.
Ik heb ook pike-wire liggen; kunststofommantelde staaldraad met zeven kernen, dat gaat er soepeltjes doorheen.
Als ik het laatste stukje naar de servo arm met een stuk van de oorspronkelijke binnenmantel voldoende stug kan maken (past strak om de pike-wire) dan wordt dat de nieuwe aansturing.
Groeten, Jan.
Rick NL
PH-SAM
Een volgende keer in ieder geval de bocht wat anders leggen, dan gaat het ook soepeler.
En dan hoeft de stuurstang ook niet horizontaal uit het kielvlak te komen zoals in de bovenste in de onderstaande schets. Wanneer je de onderste schets aanhoudt kan je met de stootstang onder een hoek omhoog, toch een 90° hoek maken tussen de stuurstang en de draaipunten van roer en roerhevel.
En dan hoeft de stuurstang ook niet horizontaal uit het kielvlak te komen zoals in de bovenste in de onderstaande schets. Wanneer je de onderste schets aanhoudt kan je met de stootstang onder een hoek omhoog, toch een 90° hoek maken tussen de stuurstang en de draaipunten van roer en roerhevel.