Thermiek

Loet Wakkerman zei:
Wat voor een vario is dat??

Loet
Klik om te vergroten...
Kijk hier maar eens. Ik ben erg tevreden over dit apparaat.

Tijdens de vakantie heb ik geprobeerd de vario op mijn blaster te binden. In de romp was niet genoeg plaats, dus het moest exterieur. Ik heb de vario in een plastic zakje gedaan, daar wat gaatjes in geprikt en het zakje met voldoende tape op de vleugel geplakt. De vario bloot aan zulk geweld (DLG starts) blootstellen leek me geen goed idee. Het was echter erg turbulent en gooien ging knudde dus ik ben er snel mee gestopt. Ik heb wel gezien dat de vliegsnelheid de meting nogal beinvloed (vliegend op 2 meter hoogte gaf de vario 7 meter oid aan, op de grond correct). Dus voor een betrouwbare starthoogtemeting lijkt het niet geschikt (en dat leek me nu juist zo interessant!). Gebruik voor stijgen/dalen tijdens de vlucht lijkt wel goed te werken. Maar de blaster vlieg ik net zo makkelijk zonder vario, hij geeft thermiek heel goed aan.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Nu ben k natuurlijk nog zeker niet ervaren met DLG vliegwerk, maar toch een paar opmerkingen.

Mij is opgevallen dat je voor thermiek wel eerst wat hoogte moet hebben. Op een meter of 10/15 hoog zit je eigenlijk altijd onder het stijgen.

Het hele topic lezend lijkt het of thermiek steeds op het zelfde punt los komt, maar dat is volgens mij niet zo. Er zijn regelmatig bellen die over het veld bewegen.

Ik weet niet of je het dan direct over belletjes moet hebben, maar als je op een rustige avond een beetje aan het smijten ben en je ziet de rustige glijvlucht ineens verstoord worden dan heb je vaak een opwaartse stroming te pakken. De kunst is dan krap te draaien en toch hoogte te houden.

Als je een plek hebt gevonden waar je tijdens de vorige vlucht stijgen hebt gevonden, kan het heel goed zijn dat je daar bij de volgende vlucht als een baksteen naar beneden plettert.

Het vallen uit het vorige punt is absoluut een teken dat er ook stijgen zit. What goes up must come down ;)

ps. wat betreft de vario, heb je bij DLG volgens mij al snel last van knuppelthermiek

Ruud
 
hunter58 zei:
Mij is opgevallen dat je voor thermiek wel eerst wat hoogte moet hebben. Op een meter of 10/15 hoog zit je eigenlijk altijd onder het stijgen.
Klik om te vergroten...
Dat is niet waar hoor Ruud. Ik heb wel eens ergens een minuut lang op 3 meter gehangen zonder te zakken. Wat wel waar is is dat stijgen op lage hoogte minder is dan op grotere hoogte. Een bel lijkt zich altijd wat te moeten ontwikkelen met de hoogte. Op lage hoogte moet je dus echt alles pakken, daar hoef je geen spetterende bellen te verwachten. Vaak is het op lage hoogte enorm pielen en lijkt het nauwelijks te stijgen, maar zolang je niet zakt: blijven! Als je jezelf toch heel langzaam omhoog weet te werken zul je zien dat met toenemende hoogte het stijgen steeds sterker wordt en de bel breder wordt.
 
Fotor zei:
Dat is niet waar hoor Ruud. Ik heb wel eens ergens een minuut lang op 3 meter gehangen zonder te zakken. .
Klik om te vergroten...

Je hebt gelijk, maar thermiek ontwikkeld zich als een soort tornado. Hoe dichter bij de grond hoe kleiner de bel en dus hoe scherper je moet draaien. Vaak ben je er al weer uit voor je in de gaten hebt dat je er in zit :confused:

Bij Real Life zweefvliegen is dat ook goed te merken. Op 300 meter draai je je helemaal tureluurs om in het stijgen te blijven. Zit je eenmaal een paar honderd meter hoog dan lijkt het wel of het overal stijgt.

Ruud
 
hunter58 zei:
Bij Real Life zweefvliegen is dat ook goed te merken. Op 300 meter draai je je helemaal tureluurs om in het stijgen te blijven. Zit je eenmaal een paar honderd meter hoog dan lijkt het wel of het overal stijgt.
Klik om te vergroten...
De grap is dat de bellen die voor grote zwevers erg klein zijn (die op 300 meter) voor onze modellen al enorm lijken. Ik heb met grote zwevers ook wel op 250 meter 10 minuten in een nulletje gehangen terwijl iedereen alleen jojo's maakte. Heerlijke sport is het toch :D (ik doe het helaas niet meer).
 
Loet Wakkerman zei:
Thuis in de lucht van Dennis Pagen heeft me o.a. op weg geholpen.

Te krijgen bij:

SkyGliders Paragliding: boeken, kaarten, studie materiaal

Loet
Klik om te vergroten...

Thuis in de lucht is inderdaad een prachtig informatief boek.

"Thermal Flying" van Burkhard Martens, ook te krijgen bij skygliders, is ook geweldig informatief. Het heeft mijn begrip en inzicht van wat er in de lucht gebeurd echt vergroot.
Bij het parapenten kijk ik anders naar beneden, maar bij het modelvliegen ben ik ook anders naar de lucht en met name de omgeving gaan kijken.

Echt een aanrader!!

Patrick
 
Afgelopen jaar tijdens het vrije vlucht symposium was er iemand die vertelde over thermiek. Het kwam er ruwweg op neer dat de thermiek waar wij met modelvliegtuigen invliegen niet het zelfde is als de echte thermiek waar zweefvliegtuigen invliegen. Deze echte thermiek ontstaat pas boven de 150 meter. De luchtlaag waar wij in vliegen kun je zien als een gebied met allemaal luchtbellen van zo'n 50 meter doorsnede, met elk een eigen microklimaat. Als je in zo'n luchtbel zit, blijf je daar in principe in. Wat wij thermiek noemen zou dan slechts het stijgen zijn van een luchtbel waar je inzit. Dit stijgen van luchtbellen gebeurt met een interval van enkele minuten.
Met een veel groter interval, een uur of meer, zullen vele van deze stijgende luchtbellen samenkomen en echte thermiekbel worden die vele honderden kilometers kan stijgen.
Dit komt overeen met mijn ervaringen tijdens het vliegen. Er zijn regelmatig 'thermiek belletjes' maar de echte stofzuigers zijn veel zeldzamer.

Ik weet zo niet wat de exacte details waren, maar dit waren de grove lijnen.

Kevin
 
kevin f1m zei:
Afgelopen jaar tijdens het vrije vlucht symposium was er iemand die vertelde over thermiek. Het kwam er ruwweg op neer dat de thermiek waar wij met modelvliegtuigen invliegen niet het zelfde is als de echte thermiek waar zweefvliegtuigen invliegen. Deze echte thermiek ontstaat pas boven de 150 meter. De luchtlaag waar wij in vliegen kun je zien als een gebied met allemaal luchtbellen van zo'n 50 meter doorsnede, met elk een eigen microklimaat. Als je in zo'n luchtbel zit, blijf je daar in principe in. Wat wij thermiek noemen zou dan slechts het stijgen zijn van een luchtbel waar je inzit. Dit stijgen van luchtbellen gebeurt met een interval van enkele minuten.
Met een veel groter interval, een uur of meer, zullen vele van deze stijgende luchtbellen samenkomen en echte thermiekbel worden die vele honderden kilometers kan stijgen.
Dit komt overeen met mijn ervaringen tijdens het vliegen. Er zijn regelmatig 'thermiek belletjes' maar de echte stofzuigers zijn veel zeldzamer.

Ik weet zo niet wat de exacte details waren, maar dit waren de grove lijnen.

Kevin
Klik om te vergroten...

Allemachtig Kevin, als je weet waar die hangt "die echte thermiekbel die vele honderden kilometers kan stijgen", begin ik zowaar opnieuw te zweefvliegen !

In afwachting kan ik jou bevestigen dat de thermiek waarin "wij" vliegen wel degelijk dezelfde is als bij de zweefvliegtuigen : a lot of hot air going up in circles.

Als je Duits beheerst lees "Streckensegelflug" van wijlen Dr Helmut Reichmann. Indien ik me goed herinner bestaat er ook een engelstalige uitgave. Daar staat alles in, en nog veel meer.

Lift,

Yves
 
Ik bedoelde natuurlijk meters ipv kilometers.
Verder kan ik hier niets aan onderbouwen, ik heb deze theorie niet bedacht.

Kevin
 
Het is wel degelijk dezelfde thermiek, alleen is die op lage hoogtes wat meer 'versnipperd'. Als de lucht stijgt dan zoeken die kleine belletjes stijgende lucht elkaar op en gaan samen verder omhoog als grotere en meestal sterkere bel.
 
Fotor zei:
Het is wel degelijk dezelfde thermiek, alleen is die op lage hoogtes wat meer 'versnipperd'. Als de lucht stijgt dan zoeken die kleine belletjes stijgende lucht elkaar op en gaan samen verder omhoog als grotere en meestal sterkere bel.
Klik om te vergroten...

Precies wat ik zeg :). Wij zitten in de kleine snippertjes en zwevers in de samenklontering van vele snippertjes.
 
Je schrijft ook dat 'echte' (dus de samengeklonterde) thermiek pas begint boven de 150 meter en dat wij daar dus niet in zitten. Ik (en velen met mij) zit vaak (heel ruim) boven de 150 meter met mijn zwevers, ook mijn dlg's halen die hoogtes nog wel eens. Het voelt dan vaak of het echt overal stijgt.
 
Fotor zei:
Je schrijft ook dat 'echte' (dus de samengeklonterde) thermiek pas begint boven de 150 meter en dat wij daar dus niet in zitten Ik (en velen met mij) zit vaak (heel ruim) boven de 150 meter met mijn zwevers, ook mijn dlg's halen die hoogtes nog wel eens. Het voelt dan vaak of het echt overal stijgt.
Klik om te vergroten...

Nee dat zeg ik niet. Ik zeg dat je in een kleine bel zit, maar als deze gaat samenklonteren met andere en dus een grote bel wordt, jij daar ook in zal komen. Maar het ging er over dat je 9 van de 10 keer niet in deze grote samengeklonterde bel zit.
 
Laatst bewerkt:
flarden stijgende lucht

Het verhaal waar Kevin naar verwijst was een voordracht door Anselmo Zeri. Het leuke van deze voordracht was dat het zgn trechtermodel wat je vaak tegen komt in boekjes over thermiek volgens Anselmo niet echt een goed model is van de werkelijkheid, maar dat in de luchtlaag waarin wij vliegen (en ik dacht tot 50 - 100 m) er sprake is van loslatende warme luchtbellen die min of meer random verdeeld zijn over deze luchtlaag, deze bellen stijgen en 'smelten' samen tot grotere stijgende bellen die naar verloop van tijd en afhankelijk van de hoogte weer oplossen...er is niet vaak sprake van echte 'zuigers' (trechters)

Bovenstaande verhaal matched exact met mijn ervaring als VV vlieger en DLG vlieger, op de DM van vorig jaar was bijvoorbeeld tijdens de eerste dag heel goed te zien dat de thermiek na verloop van tijd oplost en dat je door moet steken naar een andere bel. Dit was een dag met in mijn herinnering een blauwe hemel zonder echte cumulus wolken.

Volgens mij heb je met name in het voorjaar vaak cumulus wolken en dan klopt het 'trechter' model heel aardig. In mijn ervaring als A2 vlieger kan je op zo'n dag heel goed voelen dat je model in de thermiek zit (op het moment dat het model nog aan de lijn zit) en afhankelijk van de sterkte van de bel is wel of niet moeilijk om het centrum te vinden. Als je echter het centrum niet vind en/of je bent te laat met je lancering is de kans heel groot dat je in no time aan de grond ligt. Bij een goed afgesteld en zoekend model met voldoende uitgangshoogte kan het gebeuren dat je A2 als een speer achter de bel aangaat als nog centreert en op zeer grote hoogte DT'd...

Dus samenvattend: in mijn ervaring is er bij specifiek weer sprake van trechter thermiek, dit zijn vaak dagen in het voorjaar met cumulus wolken (maar dat hoeft niet altijd zo te zijn er zijn ook andere weertypen waarbij het voorkomt), in mijn ervaring is er echter veel vaker sprake van 'flarden' thermiek...dit maakt het DLG juist zo leuk...en moeilijk...

...ik ben ook nog steeds aan het nadenken over een DLG met A2 vliegeigenschappen en uitgangshoogte maar die wel terug komt tegen de wind....(Utopie ?)

Cheers

Bart
 
Laatst bewerkt:
You must log in or register to reply here.
Back
Top