Waneer houd het op.... Het vervolg!!!

mijn me109 heeft geeneens een hoofdligger ..........
en tot een 1m span durf ik rustig ook enkel een houten hoofdligger te gebruiken .vleugels dienen dan wel volledig ingedekt te zijn met 1,5mm balsa .
 
mijn me109 heeft geeneens een hoofdligger ..........
en tot een 1m span durf ik rustig ook enkel een houten hoofdligger te gebruiken .vleugels dienen dan wel volledig ingedekt te zijn met 1,5mm balsa .
Ik heb een model gehad: Koffiemolen. 2m50 span. Schuim vleugels ZONDER ligger. Tussen schuim en 1,5mm balsa beplanking zat 160 grams glas. Bij de wortel (1e 25-30cm) 2 lagen. Vleugelverbinder: 2 stuks 9x3mm koolstof buis (3 in elkaar gelijmd). Dat doorstond alles in de lucht.

Overleden door ??? storing? Deed niets meer, vanuit 150m hoogte het water in geramd. Daar konden die vleugels niet tegen. :(

Ik wil maar zeggen: zo snel heb je geen ligger nodig.

Dirk.
 
Mijn P51 weegt 3,6 kg met een span van 1.46 meter. Heeft ook nog retract, met ribbenbouw vleugels. Daar komen gewoon liggers in hoor... En ik ga ze lekker zelf bouwen... :-) Ook dat hoort bij de hobby...
 
Zo, het word eens tijd voor een verhaaltje, ditmaal zelfs voor mij een verassing. Tijdens mijn 4 weken durende camper-vakantie in de USA (ik prijs mij gelukkig) werd ik verast door een werkelijk schitterend uitzicht!

De reis verliep tussen Yellowstone Park en Devils Tower, een kleine 10 uur drive, wat uiteindelijk iets langer ging worden. Het ''iets'' langer was al bij het begin van vertrek, waar wij werden getracteerd op een ware Bison-trek-migratie tocht in het park, waar wij uiteindelijk een kleine 50 minuten verspeeld hebben.

Dan maar ff een tandje erbij zetten en wat uurtjes doorbuffelen om wat tijd goed te maken. Rond de klok van 15:30 had ik behoefte aan een kleine pauze, en besloten we te stoppen nabij het Big Horn massief, de eerste parkeerplaats die wij toen tegen kwamen. Die parkeerplaats had een verbluffend uitzicht, met het plaatsje Dayton in het zicht.

Mijn vrouw zag iets voorbij vliegen, en het was geen vogel... Tjee, staan we op zowat de andere kant van de wereld, komen we op een lokale rc-vliegstek terecht! Nou, dan gaan we maar gelijk een praatje maken. Er waren 3 mannen aan het vliegen, gebruikmakend van de thermiek, heel veel wind stond er niet. Er was een kleine Parkzone zwevertje, 1 Radian Pro en een kloon die ik geen naam kon geven. Ik raakte aan de praat, waarbij 1 persoon vermelde dat het voor hem de eerste keer was dat ie gebruikt maakte van thermiek. Hij draaide steeds linkerbochtjes, waarbij ik kon zien dat ie net telkens naast de bel zat.

Beleefd vroeg ik of ik een tip mocht geven, en dat was geen probleem. Ik stelde voor dat hij op mijn comando een rechter bocht zou maken, en zo geschiede. Als een streep ging ie omhoog, Zijn Radian Pro werd snel een stukje kleiner. Nadat het voor de mannen duidelijk werd dat ook ik met grotere schaaltoestellen vloog en wat ervaring had in de Oostenrijkse bergen was de sneeuw zo gesmolten.

Samen met mijn vrouw (die het e.e.a bevestigde wat vliegen betreft) hadden we echt een leuk gesprek. Steve (die naast mij stond) vroeg ik een stukje wilde sturen... Eh,..... Nou.... Dat sla ik niet af! Per toeval vloog ook hij mode 2, en voordat ik ja kon zeggen had ik zijn zender in mijn handen... En terwijl ik aan het vliegen was discuseerden de andere vliegers met mijn vrouw wat de kosten in euro's zouden gaan worden als ik de Radian Pro tot de eeuwige schuimvelden zou vliegen hahahahaha...

Steve had er alle vertrouwen in, die stond er ontspannen bij te kijken hoe ik de bellen gebruikte. Tijdens mijn 25 minuten durende vlucht werd er heel wat afgelachen, gegrapt en zelfs mijn vrouw babbelde aardig mee. (let wel, in een andere taal)

Ze heeft dit moment op de gevoelige plaat gezet, wat ik graag met jullie wil delen. Het werd die dag een 12 uur durende reis, maar die 25 minuten hebben die dag mijn batterij zowat volledig opgeladen.


 
Zo, het word eens tijd voor een verhaaltje, ditmaal zelfs voor mij een verassing. Tijdens mijn 4 weken durende camper-vakantie in de USA (ik prijs mij gelukkig) werd ik verast door een werkelijk schitterend uitzicht!

De reis verliep tussen Yellowstone Park en Devils Tower, een kleine 10 uur drive, wat uiteindelijk iets langer ging worden. Het ''iets'' langer was al bij het begin van vertrek, waar wij werden getracteerd op een ware Bison-trek-migratie tocht in het park, waar wij uiteindelijk een kleine 50 minuten verspeeld hebben.

Dan maar ff een tandje erbij zetten en wat uurtjes doorbuffelen om wat tijd goed te maken. Rond de klok van 15:30 had ik behoefte aan een kleine pauze, en besloten we te stoppen nabij het Big Horn massief, de eerste parkeerplaats die wij toen tegen kwamen. Die parkeerplaats had een verbluffend uitzicht, met het plaatsje Dayton in het zicht.

Mijn vrouw zag iets voorbij vliegen, en het was geen vogel... Tjee, staan we op zowat de andere kant van de wereld, komen we op een lokale rc-vliegstek terecht! Nou, dan gaan we maar gelijk een praatje maken. Er waren 3 mannen aan het vliegen, gebruikmakend van de thermiek, heel veel wind stond er niet. Er was een kleine Parkzone zwevertje, 1 Radian Pro en een kloon die ik geen naam kon geven. Ik raakte aan de praat, waarbij 1 persoon vermelde dat het voor hem de eerste keer was dat ie gebruikt maakte van thermiek. Hij draaide steeds linkerbochtjes, waarbij ik kon zien dat ie net telkens naast de bel zat.

Beleefd vroeg ik of ik een tip mocht geven, en dat was geen probleem. Ik stelde voor dat hij op mijn comando een rechter bocht zou maken, en zo geschiede. Als een streep ging ie omhoog, Zijn Radian Pro werd snel een stukje kleiner. Nadat het voor de mannen duidelijk werd dat ook ik met grotere schaaltoestellen vloog en wat ervaring had in de Oostenrijkse bergen was de sneeuw zo gesmolten.

Samen met mijn vrouw (die het e.e.a bevestigde wat vliegen betreft) hadden we echt een leuk gesprek. Steve (die naast mij stond) vroeg ik een stukje wilde sturen... Eh,..... Nou.... Dat sla ik niet af! Per toeval vloog ook hij mode 2, en voordat ik ja kon zeggen had ik zijn zender in mijn handen... En terwijl ik aan het vliegen was discuseerden de andere vliegers met mijn vrouw wat de kosten in euro's zouden gaan worden als ik de Radian Pro tot de eeuwige schuimvelden zou vliegen hahahahaha...

Steve had er alle vertrouwen in, die stond er ontspannen bij te kijken hoe ik de bellen gebruikte. Tijdens mijn 25 minuten durende vlucht werd er heel wat afgelachen, gegrapt en zelfs mijn vrouw babbelde aardig mee. (let wel, in een andere taal)

Ze heeft dit moment op de gevoelige plaat gezet, wat ik graag met jullie wil delen. Het werd die dag een 12 uur durende reis, maar die 25 minuten hebben die dag mijn batterij zowat volledig opgeladen.



woei gave foto .
 
Geweldig plaatje, prachtig verhaal!

Zonder de toelichting bij de foto zou je denken dat jullie al jaren vliegvrienden waren. Mooi om te zien dat Steve jou zonder bedenking zijn spullen in handen geeft:D. Dat geeft vertrouwen in de mensheid.
Max
 
Geweldig plaatje, prachtig verhaal!

Zonder de toelichting bij de foto zou je denken dat jullie al jaren vliegvrienden waren. Mooi om te zien dat Steve jou zonder bedenking zijn spullen in handen geeft:D. Dat geeft vertrouwen in de mensheid.
Max

Goed dat je het even aankaart, want het voelde ook als een vriendschap. Er is in de korte tijd over veel dingen gesproken, en dat schepte onmiddelijke een band. Zelfs mijn vrouw merkte dit op. Dat ik zijn zender kreeg was een verassing, maar ons gesprek en de bevestigingen van mijn vrouw was voor hem de aanleiding om niet te twijfelen.

Hij vroeg het, de stickbezetting werden besproken en voordat ik het wist vloog ik met zijn radian Pro.
 
Ophouden doet het nooit.
Zo heb je een 6,4 meter droom beëindigt, zo komen er 2 nieuwe voor terug ;)

De Pace VX3.8 komt hopelijk volgende maand en omdat er nu dus wat geld was overgebleven (haha;)) heb ik vanmiddag meer of minder spontaan een PCM Erwin XL Ultralight (Elektro) besteld.
Een heel mooi model wat er ontiegelijk strak uitziet.
Eind Januari zal het er zijn....

Groetjes,

Jordy
 
@jordy, ik zit ook al een tijdje op de ultralight versie te kwijlen, maar aangezien ik clubloos ben vanaf volgend jaar lijkt een XXlite dlg meer een optie... (zelfs de grote dlg, de xtend lijkt me wat)

ik vraag me af hoe de ultralight versie het doet op de helling. de carbon erwin doet het zeker goed! maar ik sta zelf nooit bij meer dan 5bft op een helling.
en echt extreme hellingen heb je in de benelux niet.

hou ons op de hoogte!
 
Ik heb dit draadje ( :shock: ) net ontdekt, heb pas de eerste pagina's gelezen, en vind het nou al leuk! :D

Eerste duit in het zakje.

Toen mijn eerste model (Super 60) klaar was en mooi vloog, bestelde ik de tekening voor de 'Upstart' (oude liefde uit de jaren '70).

Zegt mijn vriendin (nu m'n vrouw): "Hè? Nog één? Je hebt er toch al een?" :hammer:

Tsja, dat was voor haar even schrikken . . .

Nu weet ze het en is ze er aan gewend, dat het een eeuwig durende 'verslaving' is. :-?

De kunst is volgens mij om niet aan impulsen toe te geven.

Ik was al bijna zo ver dat ik de kit voor deze jongen bestelde, maar waarom zou ik?

The Aerosente Glider Workshop: Hall Cherokee II 1:4

Eerst moeten er andere dingen klaar, en over een jaar is 'ie ook nog te koop (ga ik gemakshalve van uit). :yes:

En wie weet wat je ondertussen tegenkomt.

Beter om alle opties open te houden. :yes:

Eerst checken of het echte liefde is, en als de tijd rijp is, is het nog vroeg genoeg.

Older, sadder and wiser.


jan.
 
Ik heb dit draadje ( :shock: ) net ontdekt, heb pas de eerste pagina's gelezen, en vind het nou al leuk! :grin:

Mooi dat je het leuk vind, dat was ook mijn opzet toen ik het draadje opende. Ik denk dat je met de opmerking ''De kunst is volgens mij om niet aan impulsen toe te geven'' wel een hele goede hebt, daar gaat het dan ook met regelmaat mis. Als ik naar mijzelf kijk, heb ook ik (of had) daar last van.

Ach, zolang je er maar van leert....
 
Back
Top