Weer klein CL toestelletje bouwen ?

Ik ben ervan overtuigd dat de aerodynamica van 30 jaar geleden nog steeds dezelfde is. Ik vroeg me af of het vandaag de dag in de moderne CL nog van toepassing was.

Mijn oom had vroeger een knalrode 'Blue Pants' (what's in a name) en die had geen flaps. Die kon wat hoekigere figuren vliegen, maar wellicht had de hele korte afstand tussen vleugel en stabilo daar ook wat mee te maken.

Ik had vroeger een Mercury Marvin en die had dan bijv. wel weer flaps.

 

Aha, nu wordt mij iets duidelijk.

De modellen die je noemt zijn niet van 30 jaar geleden, maar twee keer zo oud: begin jaren 50 van de vorige eeuw.
Daarbij komt ook nog eens dat het west europese modellen zijn.
In die periode liep men hier mijlenver achter bij de ontwikkelingen in de USA, de bakermat van ControlLinePrecisionAerobatics

Europeanen zijn heel lang blijven prutsen met 2,5-3,5cc diesels in snelle, springerige modellen met een veel te klein staartmoment, terwijl mensen als Aldrich en Palmer al met Fox en Veco 35 vlogen in rustige en toch wendbare kisten (Nobler, Smoothie & Thunderbird).
Hun modellen hadden > 1m25 spanwijdte en vlogen al aan ~18m lijnen.

Dat zijn de oermodellen waarop het huidige F2B voortborduurt.
LB kunstvlucht zonder flaps is 60 jaar terug in de tijd.

 

Uitslag hoogteroer 2 maal zo groot als uitslag flaps (en tegengesteld in richting uiteraard) ?

 

Dat kun je zo niet zeggen, het hangt van veel factoren af.

De van de Nobler afgeleide oer-modellen hadden een ~ 1:1 verhouding.
De modellen van Palmer (T'bird) - als ik me goed herinner- ~ 2:3.

Tegenwoordig is de flaphorn bijna altijd afstelbaar, zodat de kist optimaal getrimd kan worden.

Heel grof kun je het volgende zeggen:
Te weinig flap: Model draait heel scherp, maar heeft de neiging om dan te overtrekken
Te veel flap: Model kan geen scherpe hoeken meer vliegen.

Ook vind ik flaps op modellen, kleiner dan ~1m20 spwdt eigenlijk niet zo effectief.
Door hun afmetingen en lage massatraagheid zijn deze modellen zo 'springerig' dat je de toegevoegde waarde nauwelijks opmerkt.
Het loont meer het ontwerp te optimaliseren zoals bijv. de Suppi serie en recenter, de Primary Force.
Ze kunnen je een hoop leren over welke stuurbewegingen je moet maken, maar niets over hoe je ook werkelijk mooi en strak vliegt.
De Super Suppi en de PF zijn in dit opzicht dan wel weer grensgevallen, ze zijn bruikbaar op de opstap te maken naar het 'echte' kunstvliegen.

 

Ik ben ns aan het rekenen gegaan met de lijnspacing, grootte tuimelaar en grootte roerhevel.

Daarbij 3 voorwaarden: afstand leadouts tuimelaar 3" of groter, 30° handvat = 30° uitslag én max. hoek verdraaiing tuimelaar 45°.

Maar dan komt de vraag of het zinvol is om de hoek van het handvat altijd gelijk te hebben aan uitslag hoogteroer? Dus ook, 15° handvat = 15° uitslag, en 45° handvat = 45° uitslag? Is 45° uitslag überhaupt nodig? In dat geval is een tuimelaar van 4" (100 mm en dus gelijk aan de lijnspacing van het handvat) de meest recht-toe recht-aan oplossing.

Bij kleinere tuimelaars kan je wel voldoen aan 15°=15°, 30° = 30° én 45°= 45°, maar dan wordt de hoekverdraaiing van de tuimelaar groter dan 45°. In geval van een handvat met 120 mm spacing (zoals het hegi handvat wat ik heb) en een tuimelaar van 3", heeft de tuimelaar een hoekverdraaiing van 45° bij 30° handvat, en 67,5° bij 45° handvat.

 

Is Kevlar (vislijn) gebruikelijk voor de stuurlijnen/leadouts ? Of zijn er nadelen aan verbonden tov staaldraad (luchtweerstand, wrijving tov van elkaar, ...) ?

Steeds uitgaande van een eenvoudig stuntertje tot 1,5 à 2 cc.

 

Voor toestelletjes tot 1.0cc is dyneema geschikt, maar zeker vanaf 1.5cc zou ik geen kunststof lijnen gebruiken. En al heel zeker niet voor 2.5cc.

 

Ik weet niets over de brandstofbestendigheid.
Als de sterkte hierdoor beïnvloed wordt, kan dat gevaarlijke consequenties hebben.
Voor electro en dan eigenlijk alleen indoor lijkt het me wel de eerste keuze.

 

Kevlar lijnen worden in principe gecoat omdat een belangrijk nadeel van kevlar is dat de treksterke drastisch afneemt wanneer er een knik in de lijn wordt gemaakt. Door die coating wordt het gevaar op knik kleiner.
Meestal bestaat de coating uit nylon.