Goed, ik zal eens wat gaan vertellen.
Nadat ik mijn eerste stappen in de modelvliegsport sinds 45 jaar heb gezt met schuimmodellen (SportWing en Arcus) leek de Yoda mij een moi spannend ding.
De bouwtafel voor de Yoda moest ik improviseren - je moet inderdaad de vleugel aan één stuk opbouwen, en pas uit mekaar nemen als hij klaar is. De wash out is heel mooi voorbereid met die tabjes aan de ribben, maar het leek me geen goed idee om de linker- en rechterhalft afzonderlijk te bouwen. Maar mijn werktafel is bij lange na niet lang genoeg. En ik had geen deur staan.
Ik had een plaktafel, dat is een begin. En ik had een paar platen formica staan, van dat geplastificeerde spaanplaat. De plaktafel is verre van recht... en de plaat formica is te kort, te smal, en buigt door op de plaktafel die in het midden doorhangt...
Onder de plaat heb ik een paar stukken MDF geschroefd, en daaraan weer andere, kleinere stukken formica; zo werd de plank ruim twee meter lang; en waar de neus van de Yoda moet komen het ik er op dezelfde manier een stukje aangebreid.
Het doorzakken van de plaat heb ik opgevangen door tussen de plaktafel en de bouwplank stapeltjes tijdschriften te schuiven. Zo kan ik de plank helemaal vlak maken.
Op deze foto ligt er al een stuk Yoda op:
De tekening heb ik afgedekt met huishoudplastic. Heel handig, de CA lijm hecht er niet aan!
Maar zover zijn we nog niet. Dentompie vertelde al dat het niet mee viel om de hoofdligger in de goede hoek aan mekaar te frutten. Ik heb daar het volgende op bedacht:
Ik vond een stukje aluminium buis dat paste in de carbon ligger. Met twee spijkers erin, in de bankschroef de buis in de goede hoek gebogen:
Op de tekening een stukje depron gesneden als mal, want de tekening ligt op tafel op zolder en de bankschroef zit in de schuur, anders loop ik me een ongeluk...:
Het omwikkelen met carbon band (merkwaardig eigenlijk dat dat niet in het bouwpakket zat?!) viel mij ook niet mee; het is nogal een bult geworden. Gelukkig zal je dat uiteindelijk alleen zien als je in de romp kijkt...
Bij het uitdrukken van de ribben moest ik de hele tijd denken: Veertig jaar geleden had ik dit allemaal moeten uitzagen met de figuurzaag...
Een gedeelte waar ik géén foto's van heb, is toen ik ontdekte dat ik bij het lijmen van de ribben, de plek waar de ligger gedeeld is aan mekaar had gelijmd. Ik heb er nog een flesje CA Debounder over uitgesprenkeld, maar ja, die CA die heeft zich gulzig tussen die twee carbon buizen verspreid en gaat daar nooit meer weg...
Geen nood, dat is het voordeel van een a-symmetrische deling: je kan gewoon nog een deling aan de andere kant maken. En die is wél gelukt. Mijn Yoda deelt dus rechts, en links zit er een loze, vastgelijmde nepdeling...
Alvast een sidelijntje: wat ik van de oorspronkelijke Yoda niet zo mooi vind, is dat de winglets recht omhoog staan. Ik besloot dat ze wat naar buiten moeten wijzen. Zal voor het vliegen niet veel uitmaken, maar het oog wil ook wat, en eigenlijk een boel! (Anders had ik wel een simpeler toestel gebouwd).
Die winglets moeten gelijmd worden op twee balsa eindlijsten die uiteindelijk tegen de eindribben gelijmd moeten worden. Ik heb die lijmverbinding dus zorgvuldig schuin gelijmd; om ze allebei hetzelfde te krijgen heb ik de winglets eerst op een stukje depron getaped, zodat de beide eindlijsten in precies dezelfde hoek komen:
En dat is aardig gelukt; inmiddels zit er een eerste laag witte lak op en liggen ze te drogen, wachtend op de eindmontage.
Voor het rompje (dat de ontwerpers aan je eigen creativiteit overlaten) had ik gedacht aan het flesje waarin Dove shampoo verkocht wordt. Dat is een nogal sierlijke vorm, met de dop in een punt (bij mij de voorkant) en de bodem bijna rond (bij mij hopelijk aansluitend op de spinner, maar dat moet dan wel een beetje grote spinner zijn).
Eigenlijk is dat flesje een beetje kort, ik zou de prop verder naar achteren willen hebben. Op dit ogenblik aarzel ik nog hoe ik dat doe.
Als je naar het filmpje van Dentompie kijkt, ligt het zwaartepunt op zijn spinner; ik vind het prachtig dat hij de Yoda kan optillen met de spinner op zijn vinger; dat is één van de dingen die mij voor de Yoda deden vallen. Maar als mijn romp te kort is red ik dat niet. Niet dat het erg zou zijn... qua vliegeigenschappen is het misschien wel beter als de prop een beetje vóór het zwaartepunt zit. En ik heb trouwens geen langer flesje... Kortom, ik aarzel.
Iets anders: als ik de bodem uit dat flesje snij en ik verwarm het, zou het dan krimpen, zodat ik een normaal formaat spinner kan gebruiken?
Gewoon proberen zeg je... ja maar mijn vrouw moet het eerst nog opmaken... :lol:
Wordt vervolgd
Bart Doets
Nadat ik mijn eerste stappen in de modelvliegsport sinds 45 jaar heb gezt met schuimmodellen (SportWing en Arcus) leek de Yoda mij een moi spannend ding.
De bouwtafel voor de Yoda moest ik improviseren - je moet inderdaad de vleugel aan één stuk opbouwen, en pas uit mekaar nemen als hij klaar is. De wash out is heel mooi voorbereid met die tabjes aan de ribben, maar het leek me geen goed idee om de linker- en rechterhalft afzonderlijk te bouwen. Maar mijn werktafel is bij lange na niet lang genoeg. En ik had geen deur staan.
Ik had een plaktafel, dat is een begin. En ik had een paar platen formica staan, van dat geplastificeerde spaanplaat. De plaktafel is verre van recht... en de plaat formica is te kort, te smal, en buigt door op de plaktafel die in het midden doorhangt...
Onder de plaat heb ik een paar stukken MDF geschroefd, en daaraan weer andere, kleinere stukken formica; zo werd de plank ruim twee meter lang; en waar de neus van de Yoda moet komen het ik er op dezelfde manier een stukje aangebreid.
Het doorzakken van de plaat heb ik opgevangen door tussen de plaktafel en de bouwplank stapeltjes tijdschriften te schuiven. Zo kan ik de plank helemaal vlak maken.
Op deze foto ligt er al een stuk Yoda op:
De tekening heb ik afgedekt met huishoudplastic. Heel handig, de CA lijm hecht er niet aan!
Maar zover zijn we nog niet. Dentompie vertelde al dat het niet mee viel om de hoofdligger in de goede hoek aan mekaar te frutten. Ik heb daar het volgende op bedacht:
Ik vond een stukje aluminium buis dat paste in de carbon ligger. Met twee spijkers erin, in de bankschroef de buis in de goede hoek gebogen:
Op de tekening een stukje depron gesneden als mal, want de tekening ligt op tafel op zolder en de bankschroef zit in de schuur, anders loop ik me een ongeluk...:
Het omwikkelen met carbon band (merkwaardig eigenlijk dat dat niet in het bouwpakket zat?!) viel mij ook niet mee; het is nogal een bult geworden. Gelukkig zal je dat uiteindelijk alleen zien als je in de romp kijkt...
Bij het uitdrukken van de ribben moest ik de hele tijd denken: Veertig jaar geleden had ik dit allemaal moeten uitzagen met de figuurzaag...
Een gedeelte waar ik géén foto's van heb, is toen ik ontdekte dat ik bij het lijmen van de ribben, de plek waar de ligger gedeeld is aan mekaar had gelijmd. Ik heb er nog een flesje CA Debounder over uitgesprenkeld, maar ja, die CA die heeft zich gulzig tussen die twee carbon buizen verspreid en gaat daar nooit meer weg...
Geen nood, dat is het voordeel van een a-symmetrische deling: je kan gewoon nog een deling aan de andere kant maken. En die is wél gelukt. Mijn Yoda deelt dus rechts, en links zit er een loze, vastgelijmde nepdeling...
Alvast een sidelijntje: wat ik van de oorspronkelijke Yoda niet zo mooi vind, is dat de winglets recht omhoog staan. Ik besloot dat ze wat naar buiten moeten wijzen. Zal voor het vliegen niet veel uitmaken, maar het oog wil ook wat, en eigenlijk een boel! (Anders had ik wel een simpeler toestel gebouwd).
Die winglets moeten gelijmd worden op twee balsa eindlijsten die uiteindelijk tegen de eindribben gelijmd moeten worden. Ik heb die lijmverbinding dus zorgvuldig schuin gelijmd; om ze allebei hetzelfde te krijgen heb ik de winglets eerst op een stukje depron getaped, zodat de beide eindlijsten in precies dezelfde hoek komen:
En dat is aardig gelukt; inmiddels zit er een eerste laag witte lak op en liggen ze te drogen, wachtend op de eindmontage.
Voor het rompje (dat de ontwerpers aan je eigen creativiteit overlaten) had ik gedacht aan het flesje waarin Dove shampoo verkocht wordt. Dat is een nogal sierlijke vorm, met de dop in een punt (bij mij de voorkant) en de bodem bijna rond (bij mij hopelijk aansluitend op de spinner, maar dat moet dan wel een beetje grote spinner zijn).
Eigenlijk is dat flesje een beetje kort, ik zou de prop verder naar achteren willen hebben. Op dit ogenblik aarzel ik nog hoe ik dat doe.
Als je naar het filmpje van Dentompie kijkt, ligt het zwaartepunt op zijn spinner; ik vind het prachtig dat hij de Yoda kan optillen met de spinner op zijn vinger; dat is één van de dingen die mij voor de Yoda deden vallen. Maar als mijn romp te kort is red ik dat niet. Niet dat het erg zou zijn... qua vliegeigenschappen is het misschien wel beter als de prop een beetje vóór het zwaartepunt zit. En ik heb trouwens geen langer flesje... Kortom, ik aarzel.
Iets anders: als ik de bodem uit dat flesje snij en ik verwarm het, zou het dan krimpen, zodat ik een normaal formaat spinner kan gebruiken?
Gewoon proberen zeg je... ja maar mijn vrouw moet het eerst nog opmaken... :lol:
Wordt vervolgd
Bart Doets
Haha... Huibert, heb je gezien hoe iel de ribben van de Yoda zijn? Die 9pins stekker kan daar nooit in. Een gewone servostekker kan nét door de gaten die al in de rib zitten...Huibert zei:
Bovendien is het zo, dat de ribben niet recht tegen elkaar worden geschoven maar schuin (=de pijlstelling). Dus als je een stekker op die rib zou lijmen (wat ik wel overwogen heb met een gewone servostekker) dan gaat het niet passen omdat-ie niet in de goede richting kijkt.
Bart
D
dentompie
Guest
Hoi Bart,
Ik heb m'n yoda in 2 delen gebouwd. Aan het deel waar het rompje niet aan vastzit hangt zo'n 15cm servokabel. Het is vrij eenvoudig dat doorheen de 2 resterende ribbetjes van het ander deel te prutsen wanneer je de yoda in gereedheid brengt om te vliegen.
De servo's heb ik gewoon goed vastgelijmd met secondenlijm en constructielijm. Ook heb ik er aan de "open kant" een triplex driehoekje tegengelijmd. Het lijkt meer dan sterk genoeg.
Heb dit weekend ook m'n eerste crash gehad met de yoda. Bij het aanvliegen voor de landing begon hij plots te spinnen. Ik gebruikte wel van die gws-servo hoorntjes in mini-formaat, en mss waren die losgekomen. Anyway, het lijkt nog een stevige constructie te zijn, want enkel de winglets waren afgebroken (had ik toch niet zo sterk vastgelijmd), een balsalatje van m'n geimproviseerde romp wat gebroken, en het 1e ribbetje (waar de vleugels aan elkaar zitten) aan een vleugelhelft gebroken. Eenvoudig te herstellen.
Zweven doet ie heel goed eens het zwaartepunt goed ligt!
Ik heb m'n yoda in 2 delen gebouwd. Aan het deel waar het rompje niet aan vastzit hangt zo'n 15cm servokabel. Het is vrij eenvoudig dat doorheen de 2 resterende ribbetjes van het ander deel te prutsen wanneer je de yoda in gereedheid brengt om te vliegen.
De servo's heb ik gewoon goed vastgelijmd met secondenlijm en constructielijm. Ook heb ik er aan de "open kant" een triplex driehoekje tegengelijmd. Het lijkt meer dan sterk genoeg.
Heb dit weekend ook m'n eerste crash gehad met de yoda. Bij het aanvliegen voor de landing begon hij plots te spinnen. Ik gebruikte wel van die gws-servo hoorntjes in mini-formaat, en mss waren die losgekomen. Anyway, het lijkt nog een stevige constructie te zijn, want enkel de winglets waren afgebroken (had ik toch niet zo sterk vastgelijmd), een balsalatje van m'n geimproviseerde romp wat gebroken, en het 1e ribbetje (waar de vleugels aan elkaar zitten) aan een vleugelhelft gebroken. Eenvoudig te herstellen.
Zweven doet ie heel goed eens het zwaartepunt goed ligt!
D
dentompie
Guest
Bert,
Persoonlijk denk ik dat het zo geen goed idee is dat de winglets naar buiten wijzen:
- Ze hebben echt wel als doel om het vliegtuig stabieler te laten vliegen. Door ze in een hoek te monteren verliezen ze een factor sin(hoek) van hun effectiviteit. Ze zijn immers niet voor niks zo groot.
- Als je de handleiding leest staat erin dat je die winglets moet schuren in een profielvorm, zodat de zijde van het profiel die lift genereert aan de binnenkant zit. Dit zorgt voor een licht zelfstabilizerend effect. Door de hoek waaronder je ze zet zal dit effect ook verminderen.
Je doet natuurlijk maar, het kan goed zijn dat je er bij het vliegen niks van merkt. Ik zeg het gewoon maar even
Tom
Persoonlijk denk ik dat het zo geen goed idee is dat de winglets naar buiten wijzen:
- Ze hebben echt wel als doel om het vliegtuig stabieler te laten vliegen. Door ze in een hoek te monteren verliezen ze een factor sin(hoek) van hun effectiviteit. Ze zijn immers niet voor niks zo groot.
- Als je de handleiding leest staat erin dat je die winglets moet schuren in een profielvorm, zodat de zijde van het profiel die lift genereert aan de binnenkant zit. Dit zorgt voor een licht zelfstabilizerend effect. Door de hoek waaronder je ze zet zal dit effect ook verminderen.
Je doet natuurlijk maar, het kan goed zijn dat je er bij het vliegen niks van merkt. Ik zeg het gewoon maar even
Tom
Ze staan maar heel weinig scheef hoor, een centimeter of 2 à 3 naar buiten. Dat maakt voor het zijwaartse oppervlak bijna niks uit, millimeters.
Dat in profiel schuren geven ze als een optie... als ze er zelf erg in geloofden dan zou het wel dwingender gesuggereerd zijn denk ik. Ik snap de theorie.
Ik heb ze gewoon wat rond aan de voorkant en scherp aan de achterkant geschuurd, beide zijden.
Wel overweeg ik om de winglets demontabel te maken dmv klitband (speciaal erg solide klitband); o.a. omdat nu ze scheef staan ze een zekere (hoewel ook minimale) invloed op de pitch-eigenschappen gaan hebben. Ook om ev. nog eens andere winglets te kunnen proberen. Maar, als ik dat wil kan ik ze altijd nog lossnijden natuurlijk (of 'm crashen zoals jij...
)
Bart
Dat in profiel schuren geven ze als een optie... als ze er zelf erg in geloofden dan zou het wel dwingender gesuggereerd zijn denk ik. Ik snap de theorie.
Ik heb ze gewoon wat rond aan de voorkant en scherp aan de achterkant geschuurd, beide zijden.
Wel overweeg ik om de winglets demontabel te maken dmv klitband (speciaal erg solide klitband); o.a. omdat nu ze scheef staan ze een zekere (hoewel ook minimale) invloed op de pitch-eigenschappen gaan hebben. Ook om ev. nog eens andere winglets te kunnen proberen. Maar, als ik dat wil kan ik ze altijd nog lossnijden natuurlijk (of 'm crashen zoals jij...
)Bart
Nou, ik ben weer wat verder...
Overigens staat er boven deze topic: Bouwverslag Yoda 1,80. Maar dat is niet de mijne, die is twee meter...
Ik had het plan om het rompje te maken van een shampoflesje, dat vond ik een mooie vorm. Maar dat viel tegen. Toen ik met een mesje het zo had bewerkt dat het om de vleugel paste, bleek de stand van de prop helemaal verkeerd - hij stond erg omlaag, voor een duwschroef dus negatieve domping, kijk maar:
Het is misschien wel goed te krijgen als je maar genoeg flesjes shampo koopt en blijft proberen (ach, voor modelbouwbegrippen zijn ze niet erg duur...) maar ik kreeg opeens een idee, geïnspireerd door iemand die elders op dit forum prachtige Mustangs en Spitfires maakt van... depron!
Een basisvorm ontworpen en uit papier geknipt, en gekeken of het een beetje klopte... toen een drietal depron modellen gemaakt, met telkens kleine aanpassingen. Ik denk dat de laatste heel aardig klopt; in elk geval is-ie groot genoeg om de electronica in te stoppen (een eerdere versie bleek net te krap voor de lipo!):
Bovenkant:
en onderkant:
Voor de definitieve romp heb ik het depron eerst beplakt met kleurloze brede verpakkingstape, want depron wordt nogal gauw vuil als je het met vieze handen aanpakt...
Het is de bedoeling de punt onder en boven vast te zetten met een speciale erg sterke soort klitband (Duotec, van Conrad); dat moet genoeg zijn, 't is tenslotte een duwprop, dat scheelt...
Bart
Overigens staat er boven deze topic: Bouwverslag Yoda 1,80. Maar dat is niet de mijne, die is twee meter...
Ik had het plan om het rompje te maken van een shampoflesje, dat vond ik een mooie vorm. Maar dat viel tegen. Toen ik met een mesje het zo had bewerkt dat het om de vleugel paste, bleek de stand van de prop helemaal verkeerd - hij stond erg omlaag, voor een duwschroef dus negatieve domping, kijk maar:
Het is misschien wel goed te krijgen als je maar genoeg flesjes shampo koopt en blijft proberen (ach, voor modelbouwbegrippen zijn ze niet erg duur...) maar ik kreeg opeens een idee, geïnspireerd door iemand die elders op dit forum prachtige Mustangs en Spitfires maakt van... depron!
Een basisvorm ontworpen en uit papier geknipt, en gekeken of het een beetje klopte... toen een drietal depron modellen gemaakt, met telkens kleine aanpassingen. Ik denk dat de laatste heel aardig klopt; in elk geval is-ie groot genoeg om de electronica in te stoppen (een eerdere versie bleek net te krap voor de lipo!):
Bovenkant:
Voor de definitieve romp heb ik het depron eerst beplakt met kleurloze brede verpakkingstape, want depron wordt nogal gauw vuil als je het met vieze handen aanpakt...
Het is de bedoeling de punt onder en boven vast te zetten met een speciale erg sterke soort klitband (Duotec, van Conrad); dat moet genoeg zijn, 't is tenslotte een duwprop, dat scheelt...
Bart
Nou de bespanning. De laatste keer dat ik een model bespande, ging dat nog met zijde en spanlak... 45 jaar geleden. Nog nooit met Oracover gewerkt. En de Yoda is niet echt een leerproject... om te beginnen wordt op de zanonia.de website aangeraden om niet afzonderlijk onder- en bovenkant te beplakken omdat de voorlijst zo dun is (2mm carbonstaaf), maar in één keer rondom van achterlijst naar achterlijst. Verder werd ervoor gewaarschuwd dat teveel krimpen tot gevolg zou kunnen hebben dat er méér dan de zorgvuldig ingebouwde kromming in de vleugel komt...
Alles bijmekaar is het redelijk gelukt; okee er zijn wat onvolkomendheden achtergebleven, maar ik zeg altijd maar, zogauw-ie op 5 meter hoogte vliegt zie je dat al niet meer... maar uiteindelijk had ik wel een ander probleem:
De laatste rib bij het punt waar de vleugel gedeeld kan worden is enorm kromgetrokken. Zoveel zelfs, dat de pen die ik geplaatst heb als torsiestop helemaal niet meer in het gat komt dat daarvoor bestemd is. Goede raad was duur...
Een optie is natuurlijk om het laatste paneel opnieuw te bekleden; dat kan altijd nog. (Bij een van de tippen heb ik dat gedaan, omdat de Oracover lostrok van de laatste rib.)
Ik bedacht dat ik nog een blik had met tweecomponenten houtrotvuller can Ceta Bever. Niet echt modelbouwspul... maar wel kunststof, dus niet erg zwaar. Als het zou lukken om daarmee de ontstane ruimte op te vullen... het moet natuurlijk maar aan één kant hechten, en niet aan de andere kant.
Ik heb alles afgeplakt waar het niet vast moet komen te zitten, en het ergste deel van het gat gevuld met die pasta. Dat ligt nu uit te harden. Als het werkt, moet ik het minder erge deel (aan de voorkant) ook nog doen; als het niet werkt, wordt het, dat paneel wegsnijden en opnieuw bespannen...
Morgen bekijken... het wordt vanavond nog wel hard, maar ik heb op mijn knutselplek niet zulk goed licht dus ik wil er niet 's avonds werken. Op mijn normale werkplek zit een goede lamp, maar boven de plaktafel waar de Yoda op gebouwd wordt is het een beetje behelpen.
Bart
Alles bijmekaar is het redelijk gelukt; okee er zijn wat onvolkomendheden achtergebleven, maar ik zeg altijd maar, zogauw-ie op 5 meter hoogte vliegt zie je dat al niet meer... maar uiteindelijk had ik wel een ander probleem:
De laatste rib bij het punt waar de vleugel gedeeld kan worden is enorm kromgetrokken. Zoveel zelfs, dat de pen die ik geplaatst heb als torsiestop helemaal niet meer in het gat komt dat daarvoor bestemd is. Goede raad was duur...
Een optie is natuurlijk om het laatste paneel opnieuw te bekleden; dat kan altijd nog. (Bij een van de tippen heb ik dat gedaan, omdat de Oracover lostrok van de laatste rib.)
Ik bedacht dat ik nog een blik had met tweecomponenten houtrotvuller can Ceta Bever. Niet echt modelbouwspul... maar wel kunststof, dus niet erg zwaar. Als het zou lukken om daarmee de ontstane ruimte op te vullen... het moet natuurlijk maar aan één kant hechten, en niet aan de andere kant.
Ik heb alles afgeplakt waar het niet vast moet komen te zitten, en het ergste deel van het gat gevuld met die pasta. Dat ligt nu uit te harden. Als het werkt, moet ik het minder erge deel (aan de voorkant) ook nog doen; als het niet werkt, wordt het, dat paneel wegsnijden en opnieuw bespannen...
Morgen bekijken... het wordt vanavond nog wel hard, maar ik heb op mijn knutselplek niet zulk goed licht dus ik wil er niet 's avonds werken. Op mijn normale werkplek zit een goede lamp, maar boven de plaktafel waar de Yoda op gebouwd wordt is het een beetje behelpen.
Bart
D
dentompie
Guest
Dag Bart,
Inderdaad, daar heb ik in mindere mate ook last van gehad. Ik vermoed dat het bij een 3-tal millimeter is. De pen die ik gebruik is wel een stuk langer, zodat het geen probleem opleverde. De pen maak je echter wel zo kort mogelijk: bij een onzachte landing springen de 2 stukken dan sneller los.
Tom
Inderdaad, daar heb ik in mindere mate ook last van gehad. Ik vermoed dat het bij een 3-tal millimeter is. De pen die ik gebruik is wel een stuk langer, zodat het geen probleem opleverde. De pen maak je echter wel zo kort mogelijk: bij een onzachte landing springen de 2 stukken dan sneller los.
Tom
Voor wie een Yoda bouwt of gaat bouwen: Ik denk dat het een goede tip is om deze ribben wat zwaarder uit te voeren.
Er is er ééntje extra (er zijn ribben om desgewenst 2 delingen te maken) dus die zou je ertegen kunnen plakken. Maar eigenlijk heb je er nóg een nodig.
Ik zou aanbevelen er gewoon 2 uit een dikker triplex te zagen. En al die openingen gewoon dicht te laten (behalve voor de carbon ligger dan...)
Ik ben stiekum wel een beetje blij dat iemand die wellicht wat meer ervaren was met Oracover, toch hetzelfde probleem had... 8)
Bart
Er is er ééntje extra (er zijn ribben om desgewenst 2 delingen te maken) dus die zou je ertegen kunnen plakken. Maar eigenlijk heb je er nóg een nodig.
Ik zou aanbevelen er gewoon 2 uit een dikker triplex te zagen. En al die openingen gewoon dicht te laten (behalve voor de carbon ligger dan...)
Ik ben stiekum wel een beetje blij dat iemand die wellicht wat meer ervaren was met Oracover, toch hetzelfde probleem had... 8)
Bart
hoei, das mooi krom idd zeg.
Heb een quickflick gebouwd. 1e keer ging goed, 2e keer had ik bij het bespannen de balsa LE op meerdere plekken gebroken door te strak gespannen oracover... Lastig spul!
Dit tip-ribs kan je misschien ook versterken door er een carbon stokkie tegenaan te plakken. Als je geen triplex heb.
Zit trouwens nog steeds beetje te kwijlen op die foto's... blijft kriebelen... misschien toch ook maar eens bouwen.
Heb een quickflick gebouwd. 1e keer ging goed, 2e keer had ik bij het bespannen de balsa LE op meerdere plekken gebroken door te strak gespannen oracover... Lastig spul!
Dit tip-ribs kan je misschien ook versterken door er een carbon stokkie tegenaan te plakken. Als je geen triplex heb.
Zit trouwens nog steeds beetje te kwijlen op die foto's... blijft kriebelen... misschien toch ook maar eens bouwen
.
Inmiddels ben ik wat verder, de aansluiting bij de deling is nu redelijk, ik ging er toch al van uit dat om te vliegen er een stukje tape over die naad zou moeten (omdat er geen manier is om de koppeling te borgen tegen uitschuiven).
Ik schreef eerder over de depron romp die ik gemaakt had. Het zag er wel leuk uit maar ik kon geen goede manier bedenken om hem op de vleugel vast te zetten (hij moest er ook af kunnen om bij de electronica te komen, want een dekseltje maken in het depron leek me geen goed idee.) Dus ben ik weer teruggekomen op het shampoflesje, en deze keer lukte het beter:
Best mooi toch? Het sluit nu heel behoorlijk aan op de bovenkant van de vleugel. Aan de achterlijst kan de romp omlaag scharnieren, er zit een roerscharnier geschroefd tussen romp en achterlijst:
en als je 'm dichtklapt kan je de voorkant van de romp vastdrukken dankzij een stukje industrieel klitband (gekocht bij Conrad); scharnier en klitband houden de romp goed op zijn plaats, ik vind het wel vertrouwd. Door de romp op te klappen kan je binnenin bij de electronica. Het shampoflesje is groot genoeg voor een 3S lipo, ontvanger en regelaar; de motor zit achterin. Het lucht-scoopje achterop heb ik gemaakt omdat de dop van het flesje (waar nu de motor in vastgeschroefd zit) op die plek een inkeping had om 'm open te kunnen wippen; dat deed naar mijn smaak teveel aan een flesje denken dus heb ik daar een gaatje gemaakt en die scoop erop, een beetje luchtstroming is nooit weg. Op deze plek ontstaat een onderdruk tijdens het vliegen, de lucht wordt er dus uitgezogen, en de aansluiting met de vleugel kiert genoeg om voldoende lucht aan te voeren:
Tot mijn verrassing bleek het zwaartepunt, met alle electronica in de romp, vrijwel perfect uit te komen op 24 cm van de neus - jazeker, ook ik kan 'm bij de spinner oppakken en dan is de vleugel in evenwicht!
Ondertussen blijkt de servo in de rechtervleugel niet gezond te zijn; vóór de oracover erop ging was daar niks van te merken... maar ik zal dus een paneeltje moeten opensnijden om die te wisselen. Tijd zat, want het weer is er toch niet naar om met een fragiele zwevende vleugel te gaan maidenen... om van thermiek maar niet te spreken...
Bart
Ik schreef eerder over de depron romp die ik gemaakt had. Het zag er wel leuk uit maar ik kon geen goede manier bedenken om hem op de vleugel vast te zetten (hij moest er ook af kunnen om bij de electronica te komen, want een dekseltje maken in het depron leek me geen goed idee.) Dus ben ik weer teruggekomen op het shampoflesje, en deze keer lukte het beter:
Best mooi toch? Het sluit nu heel behoorlijk aan op de bovenkant van de vleugel. Aan de achterlijst kan de romp omlaag scharnieren, er zit een roerscharnier geschroefd tussen romp en achterlijst:
en als je 'm dichtklapt kan je de voorkant van de romp vastdrukken dankzij een stukje industrieel klitband (gekocht bij Conrad); scharnier en klitband houden de romp goed op zijn plaats, ik vind het wel vertrouwd. Door de romp op te klappen kan je binnenin bij de electronica. Het shampoflesje is groot genoeg voor een 3S lipo, ontvanger en regelaar; de motor zit achterin. Het lucht-scoopje achterop heb ik gemaakt omdat de dop van het flesje (waar nu de motor in vastgeschroefd zit) op die plek een inkeping had om 'm open te kunnen wippen; dat deed naar mijn smaak teveel aan een flesje denken dus heb ik daar een gaatje gemaakt en die scoop erop, een beetje luchtstroming is nooit weg. Op deze plek ontstaat een onderdruk tijdens het vliegen, de lucht wordt er dus uitgezogen, en de aansluiting met de vleugel kiert genoeg om voldoende lucht aan te voeren:
Tot mijn verrassing bleek het zwaartepunt, met alle electronica in de romp, vrijwel perfect uit te komen op 24 cm van de neus - jazeker, ook ik kan 'm bij de spinner oppakken en dan is de vleugel in evenwicht!
Ondertussen blijkt de servo in de rechtervleugel niet gezond te zijn; vóór de oracover erop ging was daar niks van te merken... maar ik zal dus een paneeltje moeten opensnijden om die te wisselen. Tijd zat, want het weer is er toch niet naar om met een fragiele zwevende vleugel te gaan maidenen... om van thermiek maar niet te spreken...
Bart
Bescheiden maiden Yoda 2 m.
Vandaag heeft mijn 2m. Yoda een zeer bescheiden maiden gehad...
Eerst een zweefstartje. De Yoda gleed keurig strak, rechtuit, met een veelbelovende glijhoek (=heel eind lopen door het natte gras). Bij de zachte landing bleek de klitsluiting van het rompje losgegaan, geen probleem.
Goed, start nummer twee: gooien, beetje gas erop (je moet bij de Yoda echt pas na het loslaten de motor starten, want ander heb je geheid een jaap... anders dan bij bijvoorbeeld mijn SportWing.) Een paar seconden vloog het toestel netjes rechtuit, toen liet de klitsluiting los... en het rompje klapte omlaag. Gelukkig heeft dit maar geringe invloed op het zwaartepunt (het komt iets voorlijker te liggen) dus gas dicht, en het toestel is nog steeds zeer secuur te sturen.
Ditzelfde gebeurde nog een keer of twee; kortom, de klitsluiting blijkt gewoon te zwak. Had ik niet gedacht. Het heeft ook wel te maken met het feit dat er een beetje spanning op de sluiting staat, omdat alle electronica er maar nét in kan. Morgen even een nylon bout en slagmoer kopen voor die sluiting... dat gaat denk ik helemaal goed komen.
Voor de rest vliegt en stuurt de Yoda echt héél strak (zelfs met de romp omlaag geklapt!), een genot voor het oog en ook een opluchting...
Binnenkort gaan we zien hoe dat er op grotere hoogte uitziet. Misschien is er dan ook iemand bij om een fotootje te maken...
Ik heb 'm trouwens ook nog even op de keukenweegschaal gelegd; dat past niet echt want het is een wandweegschaal... zonder lipo erin weegt het toestel zo'n 400 gram. De ontwerper zegt dat een Yoda niet veel meer mag wegen dan 400 gram wil je goede zweefeigenschappen overhouden... wat weegt een 3S lipo? Ik denk dat ik nog wel binnen de marges zit...
Bart
Vandaag heeft mijn 2m. Yoda een zeer bescheiden maiden gehad...
Eerst een zweefstartje. De Yoda gleed keurig strak, rechtuit, met een veelbelovende glijhoek (=heel eind lopen door het natte gras). Bij de zachte landing bleek de klitsluiting van het rompje losgegaan, geen probleem.
Goed, start nummer twee: gooien, beetje gas erop (je moet bij de Yoda echt pas na het loslaten de motor starten, want ander heb je geheid een jaap... anders dan bij bijvoorbeeld mijn SportWing.) Een paar seconden vloog het toestel netjes rechtuit, toen liet de klitsluiting los... en het rompje klapte omlaag. Gelukkig heeft dit maar geringe invloed op het zwaartepunt (het komt iets voorlijker te liggen) dus gas dicht, en het toestel is nog steeds zeer secuur te sturen.
Ditzelfde gebeurde nog een keer of twee; kortom, de klitsluiting blijkt gewoon te zwak. Had ik niet gedacht. Het heeft ook wel te maken met het feit dat er een beetje spanning op de sluiting staat, omdat alle electronica er maar nét in kan. Morgen even een nylon bout en slagmoer kopen voor die sluiting... dat gaat denk ik helemaal goed komen.
Voor de rest vliegt en stuurt de Yoda echt héél strak (zelfs met de romp omlaag geklapt!), een genot voor het oog en ook een opluchting...
Binnenkort gaan we zien hoe dat er op grotere hoogte uitziet. Misschien is er dan ook iemand bij om een fotootje te maken...
Ik heb 'm trouwens ook nog even op de keukenweegschaal gelegd; dat past niet echt want het is een wandweegschaal... zonder lipo erin weegt het toestel zo'n 400 gram. De ontwerper zegt dat een Yoda niet veel meer mag wegen dan 400 gram wil je goede zweefeigenschappen overhouden... wat weegt een 3S lipo? Ik denk dat ik nog wel binnen de marges zit...
Bart
roost: En gefeliciteerd met de geslaagde eerste vlucht.
Sinds de vorige post heeft de Yoda al een aantal malen opnieuw een "maiden" gemaakt... telkens ging er iets mis, en was er dan weer een (over het algemeen kleine) reparatie nodig. Dat schiet niet op, en bovendien gaat de animo er op die manier wel een beetje uit.
Zaterdag was weer zo'n dag. De sluiting van het rompje is inmiddels met een M4 bout. Een eerste zweefstartje uit de hand ging weer netjes; maar toen ik daarna de motor wilde starten hoorde ik een gek geluid... gauw motor uit en nog even 180º gedraaid om 'm niet het riet in te sturen (er was toch geen wind) en geland.
Wat bleek... de dop van de shampoofles, dwz het deel waar de motor in geschroefd zit, was losgekomen. Dat is destijds met epoxy gelijmd, en dat blijkt niet helemaal tof te hechten aan dit soort kunststof... en dat terwijl de naden zo mooi aan elkaar aansluiten.
Iemand een idee met wat voor lijm ik dat het beste kan lijmen? Ik heb al gedacht dat ik eventueel een strookje tape rondom kan doen, omdat het een duwschroef is is de belasting minimaal en op die manier blijf ik er ook nog bij kunnen... maar lijmen zou ik toch mooier vinden.
Op naar de volgende "maiden"...
Zaterdag was weer zo'n dag. De sluiting van het rompje is inmiddels met een M4 bout. Een eerste zweefstartje uit de hand ging weer netjes; maar toen ik daarna de motor wilde starten hoorde ik een gek geluid... gauw motor uit en nog even 180º gedraaid om 'm niet het riet in te sturen (er was toch geen wind) en geland.
Wat bleek... de dop van de shampoofles, dwz het deel waar de motor in geschroefd zit, was losgekomen. Dat is destijds met epoxy gelijmd, en dat blijkt niet helemaal tof te hechten aan dit soort kunststof... en dat terwijl de naden zo mooi aan elkaar aansluiten.
Iemand een idee met wat voor lijm ik dat het beste kan lijmen? Ik heb al gedacht dat ik eventueel een strookje tape rondom kan doen, omdat het een duwschroef is is de belasting minimaal en op die manier blijf ik er ook nog bij kunnen... maar lijmen zou ik toch mooier vinden.
Op naar de volgende "maiden"...
Ik zou het nog even met epoxie proberen, desnoods even het flesje opruwen met een schuurpapiertje. Daarna even een stukje filamentenband er om van mij en het zal niet meer loskomen.
Het leek tijdens het vliegen ook alsof hij heel erg onstabiel was hij schommelde van links naar rechts door een bocht.
Het leek tijdens het vliegen ook alsof hij heel erg onstabiel was hij schommelde van links naar rechts door een bocht.
Dat waren denk ik vooral mijn zenuwen... Eerder tijdens de zweef-handstart gleed-ie mooi strak. Je stuurt niet relaxt aan een model dat al zo vaak een mislukte maiden heeft gemaakt... zeker als-ie vlak bij de grond is...
En, ja het zit er wel in dat er een stukje tape omheen gaat. Jammer, want niet zo mooi, maar als-ie ooit nog eens boven de tien meter komt zie je het niet meer...