Bergfalke mu13 spanw 3m bouwverslag.

vleugelverbinding

Wubbe, je slaat daar de nagel op de kop.
Ik zal je even een voorval vertellen van lang geleden (in de jaren 70-80 ongeveer)
We waren aan het experimenteren met het slepen van zwevers.
De sleper van dienst was een goeie oude Telemaster met een motor van 6.5 cc en de zwever was een Monterey van Astro-Flite (zie foto uit de oude doos hieronder).
We hadden het ontkoppelingsslot aan de servo van het hoogteroer gekoppeld, dat was toen gebruikelijk.
Ik had slechts een 2 kanaalszender, begrijp je.
We starten, de beide vliegtuigen nemen rustig hoogte.
Plots slaat het sleepvliegtuig in een vrille en duikt de dieperik in, het zweefvliegtuig achter zich aan.
De spanning was te snijden, het zweefvliegtuig wilde maar niet loskomen.
Na enkele pogingen kan ik het zweefvliegtuig toch ontkoppelen maar door de geweldige duikvlucht zag ik dat de vleugels van mijn Monterey op 120 graden stonden.
Niettemin ben ik probleemloos kunnen landen.
Wat betreft de Telemaster, die was total-loss.
Door de enorme kracht op de vleugels was de aluminium staaf die de vleugels verbond geplooid.
In het kort, beter dat je staven plooien of je balsa in flarden gaat.
In die zin kun je stellen dat de verbindingsstaven ergens als zekeringen dienen te functioneren.
De groeten,
Aurectar

 

Tsja het wordt een eindeloze welles-nietes discussie zo.
Je hebt een minimale sterkte nodig (zodat je vleugels niet bij het minste of geringste opvouwen) en eventueel een maximale, om de reden die Wubbe beschrijft.
1x 5mm is normaal gesproken onder de minimale benodigde sterkte. Je kunt er mee vliegen maar één duik gevolgd door up zal de pen buigen.

Ik ken die Monterey niet maar het kan best dat die zo geconstrueerd is dat de vleugelpen enkel een verbindingsfunctie heeft en geen buigkrachten hoeft op te nemen. Prima.
Jouw Bergfalke is zo te zien geconstrueerd zoals 90% van de 3 meter zwevers en die hebben zonder uitzondering een sterkere vleugelpen dan 1x5mm. In heb er daar een heel stel van en ik kan niet zeggen dat zelfs 2x 5mm overdreven sterk is. Een pen van 5 en een pen van 4 zie je ook wel eens maar nogmaals, dat is lang niet aan de maximale sterkte. Bij een elastiekstart kun je die héél makkelijk buigen zonder echt gekke dingen te doen.

Jouw opmerking: "ik heb hem in de bankschroef gezet en ik kan hem zomaar niet buigen" geeft denk ik aan dat je niet helemaal beseft wélke krachten er op komen te staan. Er zit een vleugel van 150 cm aan die hem probeert te buigen dus als je het echt wilt proberen zul je over die pen in de bankschroef een 75 cm lange pijp moeten zetten en hem dan nog eens proberen te buigen. Je zult zien dat je dat met 2 vingers kunt.

 

Ik geef Arjan helemaal gelijk.

Voorbeeld: neem een pak suiker of zout van een kilo. Til die op, houdt lekker dicht bij je schouder. Niet moeilijk. Toch? Nu je arm strekken en horizontaal houden. Dat is al een heel stuk moeilijker. Met een kilo of 5 houdt het voor veel mensen al op, terwijl een tas van het dubbele gewicht nog geen echt probleem is. Maar no-way om dan je arm gestrekt horizontaal te houden.
Dit is het probleem met buigkrachten. Naarmate de hefboom groter wordt, worden de buigkrachten evenveel groter.

Ik schat in dat die 2x 5mm het bij een elastiekstart al begeven. 15 kg trek je zo aan zo'n elastiek in de beginfase. Mochten ze die fase toch overleven dan is het wachten op de eerste windvlaag die het verpest.

Ik snap het als je niet blij wordt van onze berichtjes. Maar van een bergje aanmaak-balsa wordt je nog veel minder blij ....

Groeten,
Dirk.

 

In ieder geval ziet het er nu beter uit dan vóór de chirugische ingreep.
Ik moet zeggen dat je de aanpassing netjes hebt uitgevoerd en dat het van constructief oogpunt uit prima toont. De praktijk zal leren of het sterk genoeg is. Deze discussie heeft zich voornamelijk beperkt tot vleugelverbindingen van rondstaal. Zoals Jan-Hein al opmerkte is bandstaal de mooiste oplossing. Voordeel daarvan is dat het voor-achterwaartse krachten goed kan opvangen maar in sagittale as geen beweging toelaat.
Deze oplossing zit ook in mijn Flamingo Contest en is echt loeisterk.
Je bouw ziet er netjes uit en ik hoop op een mooi eindresultaat en behouden vluchten. Groeten, Maarten

 

vleugelverbindingen.

De Cirrus en de Windspiel zijn allebei voorzien van 2 maal 5mm staven.
Ik zie nu echt niet in waarom dit niet kan lukken met een Bergfalke die ongeveer dezelfde spanwijdte, gewicht en geometrie heeft.
In de marge, dit toestel hieronder is een kunstvluchtzweefvliegtuig van 2.50m die slechts één staaf heeft van 5mm verenstaal en twee beukenpennen van 6mm en alle proeven zonder problemen heeft doorstaan.
Ik vlieger er trouwens nog altijd mee.
Ik heb er toeren mee uitgehaald dat ik met geen enkel ander toestel tot op heden aangedurfd heb.
Een niet onbelangrijk gegeven, de vleugel die de zelfde vleugelopp heeft als de Bergfalke is gebouwd van de hardste Balsa (a-grain).
De groeten,
Aurectar

 

Voor wat betreft het staartstuk.
De struktuur van het hoogteroer en richtingsroer werden allebei bespannen met zijde.
Het richtingsroer zal met epoxy aan de romp gelijmd worden.
Het hoogteroer wordt met twee bouten m5 een de romp bevestigd.
Het richtinsroer krijgt drie scharniertjes van Kavan als verbinding met de staartvin en het hoogteroer wordt met scotch aan de stabilo bevestigd.
Het geheel wordt dan geschilderd met acrielverf geel satin van Histor (een schitterende verf).
De groeten,
Aurectar

 

Een Cirrus heeft 2x 4,5mm en is zeer gevoelig voor het opvouwen van de vleugels. Jouw originele plan was 1x5mm, daar werd op gereageerd. 2x 5mm is voor voorzichtig gebruik voldoende, dat is ook al gezegd. Dus volgens mij is er ergens een misverstand aan het ontstaan.

Het is een prachtig toestel aan het worden. Je schiet ook lekker op trouwens!

 

Het richtinsroer krijgt drie scharniertjes van Kavan.
het hoogteroer wordt met scotch aan de stabilo bevestigd.

Dit snap ik niet.
Waarom het hoogteroer met scotch?

 

scharnier hoogteroer

Het wordt volgens het plan aangeraden.
Voor mijn hoogteroeren en rolroeren gebruik ik al JAAAren scotch kleefband of blanderm kleefband.
Nooit geen problemen mee gehad.
Aan het zweefvliegtuig (twee verschillende rompen, dezelfde vleugel) hieronder, gebouwd op grootmoeders wijze, waar ik al enkele jaren mee vlieg, zijn alle roeren met scotch gedaan.
Het is een beproefd systeem, geloof me vrij.

Bijde rompen zij ook met kraftpapier bespannen.

 

cockpit en romp

De canopy bestaat uit een paar liggers in triplex en een struktuur uit spruce.
De beplanking van de romp wordt met kraftpapier bespannen (maroufleren zeggen de Franse modelbouwers) en met vinyllijm gemengd met water en talkpoeder gegrond en eventueel uitgeplamuurd, eveneens met een mengsel van vinyllijm en talk, om later op te schuren tot men een onberispelijk oppervlak verkrijgt.
Kraftpapier, een goedkoop produkt, brengt een stevige oppervlakte struktuur en laat zich goed uitwerken om nadien te verven.
Vinyllijm en talk laten zich mengen al dan niet met water naar gelang het gewenste doel en dient als porienvuller, plamuur of grondverf.
De viscositeit laat zich gemakkelijk bepalen, eveneens volgens de doelstelling.
Het staartgedeelte in struktuur wordt later ook met zijde bespannen.
Dit alles zal met acrielverf geschilderd worden.

 

cockpit en romp

De canopy bestaat uit een paar liggers in triplex en een struktuur uit spruce.

 

Scotch scharnieren

Het ging mij niet om of een scotch scharnier een beproefd systeem is.
Al jaren geleden verscheen een artikel in een FMT over scotch tape scharnieren.
Direct zag je op de modelvliegvelden modellen met deze scharnieren verschijnen.

Maar bij deze prachtige Bergfalke zie ik toch liever echte scharniertjes.

Johannes

 

scharnieren

Hallo Johannes
Ergens heb je wel gelijk.
Scharniertjes van Kavan ogen wel mooier.
Nu, ik heb toch een beetje het plan willen volgen.
De puristen zullen zeker voor scharniertjes opteren.
Ik ben trouwens van plan om nog een tweede bergfake (4.5m span) te bouwen en daar zal ik tal van wijzigingen aanbrengen o.a. scharniertjes in plaats van scotch.
De groeten,
Aurectar

 

detail plan

Ter illustratie: detail plan staartsuk.

 

Rolroeren

Afwerken van rolroeren.
Nauwkeurig aftekenen en uitsnijden.
Liggers van 5 maal 10 lijmen en in profiel schuren.
Het geheel gronden met een porienvuller (mengsel venyllijm en water)
Klaar om te bespannen met kraftpapier.

 

kraftpapier

De vleugels hebben een lekker laagje kraftpapier gekregen en zullen waar nodig geplamuurd en geschuurd worden met fijn schuurpapier.

 

Hoogteroerhevel

Alvorens het staartgedeelte in struktuur te bespannen met zijde moet ik de stuurverbingen en de hoogteroerhevel juist positioneren.
Het is een werkje die grote aandacht vergt, want veel craches op het terrein hebben als oorzaak slecht afgewerkte stuuroverbrengingen.

 

Op de plaats waar de stuurkabels bevestigd worden aan de spanten wordt stoffen kleefband aangebracht om een stevige hechting te bekomen.

 

hoogteroer

De werking van het stuurorgaan van het hoogteroer wordt getest.
Wanneer de roeren voor de eerste maal in beweging komen is altijd een magisch moment.
Zo van, het boeltje komt tot leven.

 

Daar ben ik het roerend mee eens, helaas kom je nog wel eens twijfelachtige aansturingen tegen die de veiligheid niet ten goede komen.
Deze aansturing ziet er in ieder geval goed uit, mooi dat de aansturing in één lijn naar het roerhoorntje loopt. Succes met de verdere bouw van deze mooie kist. Groeten, Maarten