ASK-13 van APModels

Ja, ik dacht eerlijk gezegd dat het meer zou zijn. Maar bij dikkere en meer gewelfde profielen wordt het verschil wel groter.

Maar ik reken een model altijd door in XFLR5. En mijn ervaringen zijn dat ik daarmee het ZW-punt en instelhoekverschil rekenkundig zo kan bepalen dat het nauwelijks meer verandert. 0,2 gr misschien en 5 mm ZW-punt. Maar dat is het dan ook ...

 

Ik ben van mening dat als je je kist zo op de limiet afstelt en vliegt dat je een tipstall krijgt bij de draai naar final, dat je hier moeilijk alleen een halve graad instelhoekverschil de schuld van kan geven.

Die halve graad meer of minder zal wellicht na veel meten en vliegen ook wel te merken zijn maar ik denk dat die mooie ASK13 van Jan er geen haar beter of slechter van gaat vliegen

 

Tipstall krijg je door met te lage snelheid een schuivende bocht te vliegen. Of door een verkeerd ontworpen vleugel. Niet door 0,5 graden meer of minder instelhoekverschil.
Door met een achterlijk zwaartepunt en heel klein instelhoekverschil te vliegen kun je wel heel gemakkelijk ongemerkt te langzaam vliegen en dus overtrekken. Maar dat komt door je lage snelheid, niet door het instelhoekverschil.

Overigens; er is helemaal geen "correct"zwaartepunt of instelhoekverschil.
Zwaartepunt, instelhoekverschil en snelheid horen bij elkaar. In de lucht kun je niks veranderen aan het instelhoekverschil (dus de positie van je stabilo op de romp) of je zwaartepunt, je hebt alleen je trim om het instelhoekverschil iets te veranderen. Als je sneller wilt vliegen trim je omlaag. Dat is hetzelfde als instelhoekverschil verkleinen. Als je langzamer wilt trim je omhoog, ofwel je vergroot het instelhoekverschil.

Dus nogmaals, het is echt onzinnig het op 0,1 graad uit te rekenen of je zwaartepunt op de mm uit te meten. Want als je iets harder of langzamer wilt vliegen klopt het toch niet meer.

Wat Serge al zei, vliegbare situatie bouwen en hop gaan vliegen.

 

Tipstal krijg je door te langzaam vliegen en een niet goed ontworpen vleugel, of ... (juist!) door een bocht te vliegen. Ongeacht of die schuivend is. Door het vliegen van een bocht heeft de binnenbocht-tip een lagere snelheid dan de wortel en buitenbocht-tip. Ergo lagere Re-getallen. Door de sowieso kleinere tipkoorde vliegt die toch al met kleinere Re-getallen. In de landing vliegt men sowieso vaak al een stuk langzamer. Dat kan voor de tip de 'genadeslag' zijn.
Een kist als deze heeft geheid geen vleugelontwerp dat echt een tipstall voorkomt (alhoewel de redelijk grote tipkoorde wel helpt), want dat is verrekte moeilijk ontwerpen.

 

-edit-
Erg off-topic.

Is het nou gelukt Jan?

 

Ik denk dat Jan wil laten zien dat er links en rechts een afwijkend instelhoekverschil is?

 

Conclusie: te langzaam vliegen is nooit goed voor een vliegtuig. Wie zorgt voor de juiste snelheid? De man aan de knuppel. Dus een stall ligt niet aan de kist maar aan de man. Punt.

 

Hup, vliegen met die kist!!!!

 

Je kwam ook naar Roden toch Jan?

Ben benieuwd hoor

 

Ik denk, eens even kijken, heeft er behalve Dirk niemand gereageerd?

Allemachtich, wat veel reacties!

Moet ik eens rustig doornemen.

Nico heeft begrepen waar het mij om te doen was: Ik denk dat Jan wil laten zien dat er links en rechts Geen afwijkend instelhoekverschil is.

Ik heb niet zo'n mooie meter die je om de voor- en achterlijs klemt, maar door een latje over de achterlijst en de bolling (onderzijde) van het profiel te leggen, krijg je wel een betrouwbare meting.

Het lijkt er dus op dat beide vleugels met dezelde (instel-)hoek aan de romp bevestigd zijn.

De EWD: nee, die weet ik (nog) niet . . .

En ja, in Roden gaan we het misschien ook zien . . .

Maar eerst 6 april naar Kampen!


jan.

 

En waarom ik er een hekel aan heb?

De romp moet van de hobbykamer naar de woonkamer: hangar rash.

Vleugels aldaar monteren (doe ik alleen): idem, hele handel dondert bijna van tafel . . .

Vliegtuig in gemonteerde staat op z'n rug leggen: krak . . . bengs . . . beuk . . .

Kortom: nee, niet mijn ding.

Maar, om 'm nog een keer te monteren en dan de hoogte boven de tafel van voor en achterlijsten te meten (vleugel en stabilo) en de EWD te berekenen: da's wel een goed idee.

Serieuze vraag: wat gebruiken jullie als 'hulpstuk' om de positie van het waartepunt te bepalen?

Waar leg je 'm op?


jan.

 

Heb ooit bij hobby king een zwaartepunt meter gekocht, is eigenlijk niet meer dan op een rek gemonteerde balance punten met een met daaraan gemonteerd een meetlatje om de afstand naar de neuslijst te meten. Voorheen legde ik de vleugel op mijn vingertoppen om te kijken hoe het zat, werkte ook altijd goed genoeg al wordt dit bij grotere toestellen steeds lastiger

 

Ik heb nu twee knopspelden onder in de vleugel, op de plek van het aangegeven zwaartepunt, gedrukt . . .

Zo van: dan leg ik die bolletjes van die spelden op m'n vingertoppen.

Dat doet een pijn! (als je niet uitkijkt . . . )

Als referentiepunt, en dan op je vingertoppen?

Maar is toch eigenlijk niet erg nauwkeurig . . .


jan.

 

Je maakt het je zelf wel allemaal heel moeilijk en zwaar.....

Effin, je vingers werken prima en geven het cg prima aan.
Je kan ook onderstaand zelf even in elkaar flansen.


Foto even geleend van @Fotor

 

Wel een stukje multiplex tussen vleugel en die 'messen' leggen, anders gaat je vleugel eraan ...

 

Vingers is inderdaad ruim voldoende...zelfs bij een f5j wedstrijdkist is dat voldoende!

 

Vingertoppen werkt heel best. Je moet het cg toch invliegen. Dat precisie neuken moet je aan mensen overlaten die met computers hun vliegtuigen bouwen en berekenen. En zelfs die brengen op het veld nog veranderingen aan. Nogmaals de werkbank levert een vliegbare situatie in de lucht verteld het gedrag wat je moet doen

 

Bij tipstal zijn geometrie van de vleugel en profiel meestal bepalende factoren.
Bepaalde vliegtuigen zijn er gevoeliger aan dan andere.
Een ASK 13, indien goed afgesteld, zal hier weinig last van hebben.
Dit heb je meer bij toestellen met een lagere gemiddelde koorde.

 

Dirk op hoeveel percent van de gemiddelde koorde definieer je het zwaartepunt.
32, 33, of 34 % ???

 

Inderdaad:
Wanneer modellen hebt die heel 'actief'worden gevlogen, dus met een kleine stabiliteits marge komt het zwaartepunt tamelijk nauw.
Je kan het optimum pas weten door er mee te vliegen en dan het zwp tunen tot je het naar je eigen wensen goed hebt. En daar heb je ook geen mauwkeurige meting voor nodig.

Maar:
Na een reparatie moet je liefst weer terug het zelfde zwp vinden, en daarvoor zijn de moderne middelen erg fijn. Met de eerder op het MBF beschreven electronische balans is het to zeker 0.5 mm nauwkeurig terug te realiseren. Ook bij een nieuw model uit dezelfde mal heb je het zwp snel én nauwkeurig gereprocuceerd. En dan hoef je alleen nog goed te trimmen.

Veel andere, gemoedelijker vliegend,e modellen doe ik ook nog gewoon met de vingers mede omdat niet alle toestellen in de houder van mijn meetinstrument passen.