Wat Erik (F2B) zegt..
Wil ik nog aan toevoegen, voor wie nog nooit LB heeft gevlogen, dat 1 minuut al ongelooflijk lang kan lijken.
Daarbij is het gebruikelijkste scenario dat het model loskomt, doorklimt en via een soort van wingover aan de andere kant de grond ingaat.
Staat er te weinig power op dan komt het model niet eens helemaal boven, maar verliest daarvoor al zoveel lijntrek dat het naar binnen komt en ergens in de cirkel nose first tot stilstand komt.
In beide gevallen kans op flinke schade.
De 2,5 cc diesel Ace trainers zijn zowat de enige beginners modellen die ik dat kunstje heb zien uithalen om daarna nog helemaal heel te zijn. Ook niet in 100% van de gevallen, eerlijk is eerlijk.
Maar wil je zo'n situatie vermijden dan is er naast het vliegen met een instructeur (zie foto) ook de mogelijkheid e.e.a. zelf goed voor te bereiden.
Controleer de stevigheid van je besturing:
helper heeft het handvat, jij pakt het model bij romp/vleugelovergang - tuimelaarbevestiging en trekt met ~10 maal het modelgewicht.
Gaat er iets stuk, jammer, maar beter dan dat zoiets tijdens de vlucht gebeurt.
Ik vind kwiklinks aan een tuimelaar (hoe, eerlijk is eerlijk, ingenieus ook bedacht) behoorlijk eng.
Ze zijn niet gemaakt om lijntrek op te vangen. Gaat het goed, is het mooi meegenomen, maar vertrouw er niet op.
Dan het sturen zelf:
Voornoemd crashscenario ontstaat doordat de nieuwbakken piloot vaststelt dat het model maar niet uit het gras wil komen en daardoor iedere volgende poging meer up geeft.
Komt het model dan uiteindelijk wel los, vergeet de volslagen verbijsterde piloot (beginners freeze) het model METEEN terug te sturen naar horizontale vlucht en kan alleen nog maar toekijken hoe het model zijn beeldveld aan de bovenkant uitklimt om achter hem het gras weer op te zoeken.
Of, bij te weinig vermogen, het model naar binnen komt en de piloot moet rennen voor zijn leven, totdat het model op 30 cm achter hem inslaat....
Om dit te voorkomen is het beste de eerste vluchten met een gestrekte arm te vliegen en te sturen vanuit de schouder.
Hand 10 cm optillen is klimmen, hand 10 cm laten zakken is dalen.
Uiteraard moet de 'neutraaltrim' wel kloppen (vandaar die exercitie aan het begin van dit verhaal).
Het tweede punt waarop het vaak fout gaat is overcorrectie:
Men had zich nog zo voorgenomen niet te veel te sturen, maar zodra het model eng dicht bij de grond komt wordt gereageerd met (veel) te veel up.
Het model schiet als een raket omhoog, waarop weer een stuurreactie met (veel) te veel down volgt.
Wat begint als een licht golvende vlucht, escaleert binnen 1 of 2 ronden tot een paar verticale klims en duiken waarna het model uiteindelijk de grond zal raken.
Zolang je je realiseert dat dit oversturen de meest gemaakte beginnersfout is, kun je je daar tegen wapenen.
NIET uit de pols sturen, maar vanuit de schouder.
En als je al vanuit de pols zou moeten 'trimmen', dan heel langzaam en met bijna onmerkbaar, kleine beweging. Meer denken, dan dat je echt stuurt.
Succes!