Gisteren weer met de Blanik naar het veld geweest.
Tsja . . .
Er is toch een beetje sprake van
trouble in paradise, na de eerste vlucht misschien iets te optimistisch geweest.
Na de eerste (zeer korte) vlucht de rolroeren er afgehaald en aangepast, zodat de uitslag naar beneden groter kan worden (was 15°, nu plm.25°).
Er is bijna 50 gr. lood toegevoegd, en dat heeft de stabiliteit om de dwars-as goed gedaan.
Het probleem zit 'm in de vleugels.
Er is eigenlijk geen sprake van torsiestijfheid.
Het materiaal is EPP, en er lopen twee carbonliggers over de hele lengte, boven en onder.
De vleugels zullen niet snel breken, maar torsiestijf . . .
Bij lage snelheden is er niet zoveel aan de hand, maar als de snelheid wat hoger wordt (bv. tijdens slepen, of op circuit met een paar tikjes down): dan wordt het vliegen van enigszins nette bochten toch een beetje een uitdaging, lijkt het.
(Dit probleem is op Tsjechische fora ook al gemeld.)
Resumé:
- de torsiestijfheid is zeer gering
- de uitslag van de rolroeren is naar beneden bijna even groot als naar boven
Na een aantal vluchten blijven er een paar vragen:
- wat betekent dit, aerodynamisch gezien? Wat gebeurt er met de vleugels, als er uitslag gegeven wordt?
- wat moet de set-up van de rolroeren worden, gezien de geringe/afwezige torsiestijfheid?
Ik hoor het graag.
jan.