Wees gerust er is al mee gevlogen. Allereerst de eerste poging tot invliegen, zoals beschreven in
dit draadje.
Ik geef daar al aan dat de reparaties zijn doorgevoerd en de verzwaring heeft plaatsgevonden.
Een week geleden een nieuwe poging ondernomen op het Rozendaalse veld boven Arnhem. De wind was veel te vlagerig maar ik kon het niet laten. Een zweefvlucht uit de vrije hand verliep heel redelijk waarna ik de rubbermotor ben gaan inzetten. Eerst 50 slagen wat de vlucht verlengde van 4 naar 7 seconden
(niet echt indrukwekkend dus). 100 Slagen hielp al beter, er werd zowaar een nette boog gevlogen en er volgde een landing die met enige fantasie (we vlogen tenslotte op een besneeuwde heide) een driepuntslanding genoemd kan worden (en niet zoals ik in De Goffert tegen Wout zei dat een landing op de neus en de twee wielen ook een driepuntslanding is.......).
Toen een poging gedan volgens de bouwbeschrijving, de maximale 200 slagen.
Nou dat was een succes. Juist op moment van loslaten zwelt de wind plotseling stevig aan en de kracht van het elastiek trekt het tostel tot over de verticaal. De Piper klimt tot een meter of 8, 9 en boort zich op de kop in een duikvlucht in de heide.
Lang leve de heide want de schade beperkte zich tot een gebroken richtingsroer, opnieuw de schorten van het landingsgestel en de vleugelstruts.
Het vliegen was op dat moment wel over.
Ook de Weather Busters van de jongens (zie de
site van Moerman, twee stuks in één dag gebouwd met de jongens van 8 en 10! ) uit Depron hebben inmiddels teveel schade opgelopen om nog te vliegen (ook de richtingsroeren). We hebben ons echter prima vermaakt en de schade is opnieuw hersteld. Nu nog even een mooi dagje om er weer op uit te trekken!
Groet,
Bob
). De struts zijn met smalle stripjes raammateriaal (champignondoosdekseltje) vastgezet. De hout-op-hout verlijming alleen leek me onvoldoende en uit gewichtsbesparing heb ik niet voor een volwaardige pen/schroefdraad verbinding gekozen.
.
