Nee... was het maar waar... wás het maar bouwmoeiheid.Bouwmoeheid. Gewoon effe wegleggen. Laten bezinken. Ik staar ook wel eens naar een model, zonder dat er wat uit de handen vloeit. Hoe de vastlopers op te lossen. Dus laten gisten in de achtergrond.
Ik kan het niet echt heel scherp omschrijven, maar ik kwam echt even de man met de hamer tegen... Het psychisch equivalent van onder water zwemmen en niet boven kunnen komen, komt er nog het dichtste bij in de buurt... Duurde maar een uurtje, en toen heb ik de romprug nog even afgemaakt.
Voor motorrijden was het wat te laat op de avond, maar al was het dat niet, in die toestand had ik echt even niet op de motor moeten stappen...
Maar goed, dat was gisteravond, en een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus heb ik maar besloten half zo hard verder te krauten.
De romp is een klereding om te bespannen. Op zulke momenten denk je nog wel eens weemoedig aan de oude tijd met japanzijde en spanlak. Maar dat is om andere redenen dan weer zo'n kutwerk...



(kortom, het is ook nóóit goed, zucht...)
Intussen:
Er moet nog wat nagespannen worden met de heteluchtblazer, maar dat ga ik pas doen als de buik er ook in zit, anders trekt de boel naar elkaar toe en dat moet ook niet. Want de folie scheurde al wat in aan de vleugelaanhechting...
Maar met al die onregelmatige vormen wordt het wel een beetje een lappendeken.
De motor zit er overigens alleen aan omdat er dan wat gewicht in de kont komt, en dan is de kist wat hanteerbaarder omdat ik hem met één hand moet manipuleren. Het zwaartepunt ligt dan wat dichter bij de "beetpak-punten".