KarmForks.....
Hoi Allemaal,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat gepost heb in dit bouwverslag. Daar had ik zo mijn redenen voor, maar ik ga het maar weer eens proberen en dan zie ik wel waar het schip strandt

.
Goed, de Smit-Lloyd 115 is net als al haar zusjes (en eigenlijk ook alle andere Smit-Lloyd schepen) gebouwd als AHTS (AnchorHandling Tug Supplier). Even simpel gezegd betekend dat dat ze geschikt is voor ankerwerk, sleepwerk en bevoorraadingswerk.
Foto; via
Smit-Lloyd.com
Natuurlijk kennen we allemaal de booreilanden met van die enorme "poten", eenmaal op de plaats van bestemming aangekomen worden de poten uitgeschoven en staat het booreiland als een huis. In dieper water is het niet te doen, dan heb je wel hele lange poten nodig. Vandaar dat zulke booreilanden op hun plek worden gehouden door diverse ankers. Om de ankers te kunnen plaatsen worden "AnchorHandlers" gebruikt en de Smit-Lloyd 115 is daar een voorbeeld van.
Foto; via
Smit-Lloyd.com
Deze ankers worden aan dek getrokken d.m.v. de ankerwerklier (niet de sleeplier!) en eenmaal op locatie worden deze op de juiste plaats weer te water gelaten.
Stel dat je zo'n anker op de kade hebt liggen kun je op je gemak aan de dingen werken, maar als je bij een flinke golfslag aan zo'n ding moet werken wordt dat al een stuk vervelender. Hoogstwaarschijnlijk vliegt het anker alle kanten op en dan heb je ook nogeens kracht op de ketting staan, vervang dan maar eens een sluiting of iets dergelijks :???:. In eerste instantie was daar de "pelikaanhaak" voor verzonnen, maar dat ding was (zeker als er kracht op stond) niet zonder gevaar. Vandaar zijn de Smit-Lloyd schepen uit de 100S klasse later voorzien zijn van Stopperpennen/KarmForks.
Foto;
Karmoy
Deze pennen (achterste twee op de foto) zien er uit als vorken en zijn normaal gesproken onder het dek verborgen. Op het moment dat er aan een anker gewerkt moet worden schuift zo'n pen naar boven en sluit de ankerketting op. Op die manier kan er veilig aan bijvoorbeeld sluitingen en dergelijke gewerkt worden en zijn de werkzaamheden klaar verdwijnt de pen weer

.
Laat ik nu stomtoevallig op de plek waar bij het origineel die stopperpennen zitten in de romp een loze ruimte hebben en dan is wat extra gewicht in de kont ook nog eens mooi meegenomen

. Met andere woorden; laat ik dat op het model ook maar eens werkend maken.....
Onder het mom van; "beter goed gejat dan slecht verzonnen" heb ik de sleeppennen die Adam voor de
Smit Kamara gemaakt heeft als voorbeeld genomen voor mijn stopperpennen

.
Op zich is het principe vrij simpel; rechtsbovenin zien jullie een stopperpen liggen. De kop is met behulp van een frees voorzien van de juiste vorm en ergens halverwege zit een gat waar schroefdraad in is getapt. Deze komt in een buisje waar dan weer een sleuf in is gefreesd. Als de pen eenmaal in dat buisje zit wordt een boutje door de sleuf gestoken en in de stopperpen gedraaid waardoor de pen zijn slag kan maken. Plaatsen we nu een plaatje tussen de kop van het boutje en het buisje kunnen we door het plaatje heen en weer te bewegen de pen op en neer bewegen

.
Natuurlijk wil ik dat niet allemaal met de hand doen, dus moet een motortje dat maar voor me gaan doen

. Op het motortje zit een stuk draadeind die ervoor zorgt dat het plaatje heen en weer beweegt. Om ervoor te zorgen dat het motortje niet eindeloos blijft draaien en daardoor de boel in puin draait zijn een aantaal eindschakelaars geplaatst. Is de stopperpen helemaal boven of beneden dat tikt het plaatje zo'n eindschakelaar aan en wordt de stroomkring onderbroken. Een diode zorgt er dan weer voor dat wanneer de spanning naar het motortje wordt omgedraaid de stopperpen wel weer kan zakken of stijgen

.
Hoe dat eruit ziet? Zo......

Groetjes, Danny.