Wat heb je nou gedaan? Lood voorin of achterin?
Je haalt denk ik wat door elkaar. Als het zwaartepunt te ver naar voren ligt zal het toestel de neiging hebben te gaan duiken. Dan bouwt hij snelheid op, maar doordat je stabilo ongeveer 1,5 graden EWD heeft zal dat bij toenemende snelheid de staart weer omlaag drukken. Daardoor neemt de snelheid weer af, totdat het stabilo zijn invloed verliest en zakt de neus weer. Dan krijg je dus dat pompen.
Als het zwaartepunt te ver naar achter ligt gebeurt er iets heel anders. De kist heeft dan de neiging omhoog te gaan en het stabilo krijgt de taak de staart omhoog te houden. Maar als de neus omhoog gaat en de snelheid afneemt kan het stabilo dat niet meer en gaat hij nóg verder klimmen, totdat hij overtrekt. De andere kant op, als hij begint te duiken en snelheid opbouwt zal het stabilo de staart steeds ver omhoog trekken en de duik steeds stijler worden. Kortom een zeer instabiele situatie.
Snap je? Dat verschil voel je echt wel. Met een te achterlijk zwaartepunt kun je bijna niet vliegen.
De kunst is om (met het zwaartepunt express te ver naar voren) het toestel met het hoogteroer zó af te trimmen dat het min of meer een constante snelheid en glijhoek aanhoudt, dus zonder te pompen (of heel weinig dan). Als je dat hebt ga je kijken naar het hoogteroer. Staat het up getrimd? Dan kun je het zwaartepunt een paar millimeter naar achter doen
en opnieuw uittrimmen voor constante glijhoek en snelheid. Daar ga je mee door tot hij nerveus begint te worden op het hoogteroer, een teken dat je niet verder naar achter moet met het zwaartepunt. Dan een paar mm naar voren en klaar.
Wat je beschrijft is een zwaartepunt wat te ver naar voren ligt. Om de neus omhoog te houden moet je heel veel up geven wat weerstand geeft en dus een beroerde glijhoek.
Heb je hier wat aan?
Je haalt denk ik wat door elkaar. Als het zwaartepunt te ver naar voren ligt zal het toestel de neiging hebben te gaan duiken. Dan bouwt hij snelheid op, maar doordat je stabilo ongeveer 1,5 graden EWD heeft zal dat bij toenemende snelheid de staart weer omlaag drukken. Daardoor neemt de snelheid weer af, totdat het stabilo zijn invloed verliest en zakt de neus weer. Dan krijg je dus dat pompen.
Als het zwaartepunt te ver naar achter ligt gebeurt er iets heel anders. De kist heeft dan de neiging omhoog te gaan en het stabilo krijgt de taak de staart omhoog te houden. Maar als de neus omhoog gaat en de snelheid afneemt kan het stabilo dat niet meer en gaat hij nóg verder klimmen, totdat hij overtrekt. De andere kant op, als hij begint te duiken en snelheid opbouwt zal het stabilo de staart steeds ver omhoog trekken en de duik steeds stijler worden. Kortom een zeer instabiele situatie.
Snap je? Dat verschil voel je echt wel. Met een te achterlijk zwaartepunt kun je bijna niet vliegen.
De kunst is om (met het zwaartepunt express te ver naar voren) het toestel met het hoogteroer zó af te trimmen dat het min of meer een constante snelheid en glijhoek aanhoudt, dus zonder te pompen (of heel weinig dan). Als je dat hebt ga je kijken naar het hoogteroer. Staat het up getrimd? Dan kun je het zwaartepunt een paar millimeter naar achter doen
en opnieuw uittrimmen voor constante glijhoek en snelheid. Daar ga je mee door tot hij nerveus begint te worden op het hoogteroer, een teken dat je niet verder naar achter moet met het zwaartepunt. Dan een paar mm naar voren en klaar.
Wat je beschrijft is een zwaartepunt wat te ver naar voren ligt. Om de neus omhoog te houden moet je heel veel up geven wat weerstand geeft en dus een beroerde glijhoek.
Heb je hier wat aan?