The day of day's.
Na een lange tijd opgesloten te zijn op haar kraamkamer/zolder, met zo nu en dan even een skinnydip in het voetenbadje vond ik eigenlijk wel dat het tijd werd voor het echte werk.
Als is dat niet helemaal waar, toen Leentje nog alleen maar bestond uit een kale romp heb ik haar ook even laten ronddobberen.
Als dat telt dan is dit niet echt haar eerste keer.
Maar al met al vond ik het wel een moedig besluit van mezelf aangezien ze nog niet afgelakt was en ikzelf eigenlijk nog geen vertrouwen had in de nieuwe handset.
Maar het moest er toch eens een keer van komen.
Dus de accu's nog even op de lader om vervolgens te proberen om Leentje door het trapgat van de ow zo fijne vlizotrap heen te zien manoeuvreren.
Wat op zich al een hele uitdaging is.
Een gat van amper 50 bij 50 cm met een opvouwbaar iets wat voor een trap moet doorgaan, iets waar ik zelfs mijn schoonmoeder niet op zou vertrouwen.
Maar na wat zucht en steun werk stond Leentje uiteindelijk beneden in de hal.
Daana de accu geplaatst en nog een laatste check voordat ze achterin mijn dikke vette bolide zou plaatsnemen......
Daarna nog even vlug kijken of ik zelf alles wel bij me had voordat we op avontuur konden.
Sleutels? Check
Boot/en zender? Check
Tabak? Check
Pendex? Check ( geintje, maar je weet maar nooit [emoji1787] ).
Daarna sloot ik stilletjes de deur achter mij en toog richting de waterplas.
De locatie had ik al reeds eerder verkent.
Een mooie vijver wat ooit eens gediend had als zwembad in het nabij gelegen Winschoten zou de uitgelezen plek zijn.
Deze hebben ze onlangs geheel aangepakt, de mooie rietkragen zijn in zijn geheel rondom de vijver verwijderd.
Vanuit de ogen van mijn andere hobby als sportvisser zijnde hebben ze eigenlijk de vijver verknald.
Maar voor dit is het ideaal.
Je kan nu op de knietjes het water aaien.
Ideaal om een bootje te water te laten.
En zo geschiede.
Eerst nog op het droge alle functie testen doorlopen en toen was het moment daar.
Voorzichtig en met het hart in de keel zette ik haar in het water.
Yes, ze drijft [emoji41]
Het is net een kind die je voor het eerst laat zwemmen.
Eenmaal in het natte nogmaals alles vlug gecheckt en toen stond er niets meer in de weg om haar los te laten.
Nog een beetje terughoudend op de sticks...
En nu met iets meer vertouwen.
Over het algemeen vond ik het wel goed gaan.
Ze luistert goed en is niet ongehoorzaam geweest.
Mooie korte draaicirkels en een leuk tempo.
Alles werkte naar behoren.
Koersvast kan je haar niet noemen, en met wat meer vaart gaat ze in de bochten iets overhellen.
Ook heeft ze de neigen om met haar neus te gaan dompen, ofwel ze wil met de voorkant naar beneden.
Ik denk zelf dat dit te maken heeft met de bouw of de vorm van het scheepje.
Om het dompen te voorkomen zou ik misschien nog wel wat gewicht aan de achterkant kunnen leggen.
Na haar momentje van fame heb ik haar terug naar de wal gebracht en haar terug in de wagen gezet.
Daarna was het tijd om alles nog eens goed na te lopen voor kleine eh... onhebbelijkheden.
Motor voelde koud aan en zo op het zicht was alles droog gebleven, zelfs het dek was nog droog.
Eenmaal thuis heb ik de cabine en het achterdek losgehaald voor een bredere inspectie met goed licht.
Maar ook nu weer was er niets te zien.
Op dit moment staat ze even in de tuin om te drogen en gaat ze vanavond weer naar boven voor de verdere werkzaamheden.
Na een lange tijd opgesloten te zijn op haar kraamkamer/zolder, met zo nu en dan even een skinnydip in het voetenbadje vond ik eigenlijk wel dat het tijd werd voor het echte werk.
Als is dat niet helemaal waar, toen Leentje nog alleen maar bestond uit een kale romp heb ik haar ook even laten ronddobberen.
Als dat telt dan is dit niet echt haar eerste keer.
Maar al met al vond ik het wel een moedig besluit van mezelf aangezien ze nog niet afgelakt was en ikzelf eigenlijk nog geen vertrouwen had in de nieuwe handset.
Maar het moest er toch eens een keer van komen.
Dus de accu's nog even op de lader om vervolgens te proberen om Leentje door het trapgat van de ow zo fijne vlizotrap heen te zien manoeuvreren.
Wat op zich al een hele uitdaging is.
Een gat van amper 50 bij 50 cm met een opvouwbaar iets wat voor een trap moet doorgaan, iets waar ik zelfs mijn schoonmoeder niet op zou vertrouwen.
Maar na wat zucht en steun werk stond Leentje uiteindelijk beneden in de hal.
Daana de accu geplaatst en nog een laatste check voordat ze achterin mijn dikke vette bolide zou plaatsnemen......
Daarna nog even vlug kijken of ik zelf alles wel bij me had voordat we op avontuur konden.
Sleutels? Check
Boot/en zender? Check
Tabak? Check
Pendex? Check ( geintje, maar je weet maar nooit [emoji1787] ).
Daarna sloot ik stilletjes de deur achter mij en toog richting de waterplas.
De locatie had ik al reeds eerder verkent.
Een mooie vijver wat ooit eens gediend had als zwembad in het nabij gelegen Winschoten zou de uitgelezen plek zijn.
Deze hebben ze onlangs geheel aangepakt, de mooie rietkragen zijn in zijn geheel rondom de vijver verwijderd.
Vanuit de ogen van mijn andere hobby als sportvisser zijnde hebben ze eigenlijk de vijver verknald.
Maar voor dit is het ideaal.
Je kan nu op de knietjes het water aaien.
Ideaal om een bootje te water te laten.
En zo geschiede.
Eerst nog op het droge alle functie testen doorlopen en toen was het moment daar.
Voorzichtig en met het hart in de keel zette ik haar in het water.
Yes, ze drijft [emoji41]
Het is net een kind die je voor het eerst laat zwemmen.
Eenmaal in het natte nogmaals alles vlug gecheckt en toen stond er niets meer in de weg om haar los te laten.
Nog een beetje terughoudend op de sticks...
En nu met iets meer vertouwen.
Over het algemeen vond ik het wel goed gaan.
Ze luistert goed en is niet ongehoorzaam geweest.
Mooie korte draaicirkels en een leuk tempo.
Alles werkte naar behoren.
Koersvast kan je haar niet noemen, en met wat meer vaart gaat ze in de bochten iets overhellen.
Ook heeft ze de neigen om met haar neus te gaan dompen, ofwel ze wil met de voorkant naar beneden.
Ik denk zelf dat dit te maken heeft met de bouw of de vorm van het scheepje.
Om het dompen te voorkomen zou ik misschien nog wel wat gewicht aan de achterkant kunnen leggen.
Na haar momentje van fame heb ik haar terug naar de wal gebracht en haar terug in de wagen gezet.
Daarna was het tijd om alles nog eens goed na te lopen voor kleine eh... onhebbelijkheden.
Motor voelde koud aan en zo op het zicht was alles droog gebleven, zelfs het dek was nog droog.
Eenmaal thuis heb ik de cabine en het achterdek losgehaald voor een bredere inspectie met goed licht.
Maar ook nu weer was er niets te zien.
Op dit moment staat ze even in de tuin om te drogen en gaat ze vanavond weer naar boven voor de verdere werkzaamheden.
Een schip met een platte voorkant veroorzaakt achter de boeg aan weerskanten een diepe kuil. Daar ondervindt het schip geen draagvermogen en gaat duiken. Zorg wel dat je bak iets dieper ligt dan de duwboot en laat voor en achterkant van het vlak iets oplopen. Dat geeft minder weerstand en golven. Succes met het vervolg! Gr. Klaas.
