Hallo medebouwers en overige enthousiasttelingen.
Mijn naam is dus Edge en ben 54 lentes.
In het echte leven heb ik van mijn ouders de naam Fokko meegekregen.
Ben gehuwd, drie kinderen en die nu eindelijk op eigen benen staan.
Althans dat hoop ik, ze zijn al eens eerder uitgevlogen maar kwamen allemaal ook weer terug.....
Maar nu schijnt het definitief te zijn.
Zit momenteel eventjes tussen twee banen in zoals ze tegenwoordig de ww noemen.
Na jaren voor defensie gewerkt te hebben en daarbij vriendelijk werd (afge) bedankt door rijksbezuinigingen ben ik in de transport terechtgekomen.
Eerst als buschauffeur maar de hang naar het avontuur was toch groter dus ben internationaal gaan rijden als vrachtwagenchauffeur.
En sindskort na een hevige aanvaring met mijn laatste werkgever ben ik weer op zoek naar wat anders.
Ik kom vanzelf wel weer wat tegen, maar ga geen weken meer van huis.
Genoeg tijd gehad om na te denken.
Vrienden? Sociaal leven?
Iedereen leefde zijn leven, leuke dingen doen in het weekend of savonds lekker met het vrouwtje of partner op de bank.....
Nee ik zat opgesloten in een één of andere hok op wielen.
Bij nacht en ontij op de baan.
En als je eens een dagje vrij wilde hebben moest je ijzer met handen breken.
En als je dan smiddags op de zaak bent en het baasje doodleuk tegen je zegt dat hij vanmiddag met zijn vrouwtje gezellig gaat zwemmen en jij gelijk door kunt of moet naar Frankrijk......
Nah..... dan ben ik gauw uitgepraat.
Tijd om het wat rustiger aan te gaan doen.
Soms heb je die momenten.......
Na jaren niets te hebben gedaan aan de modelbouw bleef het toch steeds jeuken.
Nou ja, helemaal niets is een groot woord. Ik had ondertussen alwel mijn oude Tamiya voorzien van een nieuw jasje.
Maar daar was het dan ook mee gezegd.
Eventjes een knutselmoment.
En zo sta je bij een doe het zelftoko en ineens heb je een paar triplex platen in de auto liggen.
Geen idee wat ik er mee wilde.
Geen tekening en al helemaal geen plan.
Wist wel het moest iets simpels worden om de oude vaardigheden weer een beetje aan te leren.
Ik had nog wat oude servo's en nog wat meer van die zooi.
Ik had zelfs nog een motortje liggen.
Build with wat you got......
Na een beetje op het www rondgekeken te hebben naar wat ik eigenlijk wilde kwam ik er nog niet uit.. Of het was te moeilijk of anderzijds niet haalbaar.
Wat ik wel wist is dat het oldschool moest worden.
Simpel en eenvoudig, geen plastic of schuim.
Gewoon ouderwets houtbouw.
Ondertussen al wel een nieuwe zender besteld, gosh waar je vroeger gewoon een 1000 gulden voor aftikte kan je nu gewoon voor minder dan 100 euries krijgen.
Mijn ouwe handset was nog wel in orde, maar met 35 mhz aan de waterkant maak je geen vrienden.
Waarom 35 mhz?
Nou ik had vroeger ooit eens een poging ondernomen om te vliegen, maar de zwaartekracht en Murphy......
Maanden bouwen en nog geen 5 minuten plezier.....
En mijn vader maar overwerken voor mijn hobby.
Dus ging ik voor wat duurzamers, autootjes en een speedboatje.....
Ging aardig totdat ik iemand tegenkwam waar nog meer tijd en later veel meer geld in zitten.
Dat heet een vriendinnetje, en al gauw werd het huisje, boompje, beestje.
En spoedig daarna kwamen de kinderwagens.
Dus daaaaaaag hobby.
Niet helemaal, met de gratie gods mocht ik nog wel een autootje......
En ik had mijn hengelsport, wat ik overigens nog steeds doe.
Tussentijds had ik nog wel een modelspoorbaan, maar der kwam stiekem een derde kinderwagen, dus chronisch ruimte gebrek.... en het geheel verdween in dozen en daar staat het nog steeds.... wie weet.
Nu dat het kroost allemaal de deur is uitgewerkt en ondergetekende het nu wel welletjes vind om van zondag tot en met zaterdag met zijn smoel achter het glas te zitten van een vrachtwagen wil ik rustig aan de hobby weer oppakken.
Gewoon om te kijken of ik het nog wat vindt.
Ondertussen zat ik nu wel met die triplex platen, en voor ik er erg in had was ik al begonnen met zagen.
En langzamerhand vormde er zich een romp.
En het leek wel op iets wat ik eerder gezien had.
Ik vond die kleine duwbootjes op het internet wel geinig en waren vrij eenvoudig van opzet.
Maar had nog steeds geen idee hoe het er uit zou gaan zien.
Maar langzamerhand kwam er stiekem toch wel vorm in.
En zials langzamerhand het schip onder mjjn handen groeide, groeide ook mijn aardigheid hier in.
De echte vaardigheden of skillset zoals menig ander hier op het forum bezit om alles exact op schaal, netjes en strak voor elkaar te krijgen die heb ik nog lange niet.
En die illusie heb ik ook niet dat ik dat binnen een kort tijdsbestek beheers.
Ik was allang blij dat ik de romp in een keer waterdicht had.
Aangezien ik hier geen vaarwater had en de tobbe te klein was heb ik hem in het negatieve getest.
Dus de romp zelf volgegooid met water.
Als het er niet uitgaat, gaat het er ook niet in......
De romp zelf had ik dan ook spoedig klaar.
Totdat ik weer eens moest zien hoe er iemand een romp gebouwd had met klinknagels erop......
Leek stoer.... dat wilde ik ook.
Toen dat klaar was en ondertussen al begonnen was met het dek en de opbouw zag ik weer iets leuks......
Het dek lamineren met plankjes.......
Dus u raad het vast al wel.
Dat wilde ik ook.
Dus de vraag van waar alle koffiehoutjes van de naburige pompstations gebleven zijn is dan ook gelijk beantwoord.
Tussendoor had ik de nieuwerwetse zender ook al gekregen en vergde ook weer nieuwe kennis.....
Dus een hele avond besteed om er achter te komen wat dat ding allemaal kon en kan.
Computers en modelbouw..... Het zal mijn tijd wel duren.
Maar ben er zo ongeveer al wel achter hoe dat kreng werkt en moet eerlijk toegeven het is er wel gemakkelijker op geworden, als je het maar weet hoe het werkt.
Servootjes reversen, uitslagen vergroten of verkleinen.
Zelfs kanalen mixen zonder dat je daar moeilijke kunstgrepen voor hoeft uit te halen.
Zelfs de ontvanger paste wel drie keer in mijn oude ontvanger, als een postzegel zo klein.
Als die maar niet op de grond valt, want die vindt je volgens mij nooit weer.
Welkom in 2020 zeg maar.
Toen ik dat allemaal redelijk in het snotje had kon ik weer verder met het lijdend voorwerp.... de boot.
De radio besturing was zo ingebouwt.
Zo ook de aandrijving en het roer.
Het werkte zelfs.
Toen dat gedeelte klaar was, werd ik overmand door een niet te beheersen drang om het één en ander uit te gaan proberen in het echte water.
Zo gezegd zo gedaan.
Tegen het vallen van de avond toen ik me niet meer kon beheersen de romp in de auto gehesen en koers gezet richting de waterkant.
Het was heerlijk rustig, geen levende ziel te bekennen ( zelfs geen dooie ).
Toch raar, staan aan de waterkant en dat zonder hengel.
Dan bekijk je het water toch van de andere kant.
Nu kwam het er op aan.
Zender aan, bootje aan en functietest.
Alles werkte, dus nu was het tijd om je kindje te laten dobberen.
Eerst nog wat angstig, en maar nirt willen loslaten.... want je weet Murphy kan altijd om de bocht komen.
Maar toch was het mij gelukt om alle moed te verzamelen om voorzichtig de gasknuppel naar voren te bewegen.
Ik werd overmand door een gevoel van euforie en was zelfs een beetje trots.
Het werkte, ik had eindelijk iets gebouwd wat werkte.....
Daarmee bedoel ik te zeggen, geen bouwdoos.
Maar dat gevoel was van korte duur.
Hij stuurde geheel de andere kant op dan ik wilde...... links was rechts en rechts was links.
Heb ik natuurlijk weer.
Maar gelukkig lang leve 2020 en na even in het menu van de zender te zitten hamsteren kon ik dit euvel rap verhelpen.
Dat is toch heel wat anders dan eerst de zender te moeten openschroeven om stekkers om te draaien.
De test was geslaagt en met een ietwat bevredigend gevoel keerde ik huiswaarts.
Nu kon ik eindelijk beginnen met de opbouw.
Het achterdek was dan ook binnen notime klaar.
Daarna kon ik beginnen met het stuurhutgedeelte.
Een simpele recht toe recht aan constructie.
Maar toch zinde mij het achterdek niet.
Dus die er weer af gesloopt en weer iets anders bedacht....
En dit tot een paar keer toe.
Maar is nu eindelijk geworden tot iets wat mij kan bekoren.... tot nu toe iig.
Daarna kon ik weer verder met het stuurhut.
Na een weekje denken, peinzen, zagen en plakken had ik iets wat er op leek.
Maar een dag later.... zinde het mij weer niet.
Dus de zaag er weer in en weer opnieuw.
Net zolang totdat ik tevreden was.
Nu was het zaak om het geheel te voorzien van een paar deftige schoorstenen.
Dus weer het internet op om te kijken voor wat leuke ideeën.
Ow ideeën genoeg, en het duurde dan ook niet lang of der preikten twee dikke dampers boven op mijn bootje.
Maar nee, twee kokers die gewoon rechtop stonden was ook maar saai.
Gezien mijn transportachtergrond was ik van mening dat dit beter kon.
En.... ik had ja een superdeluxemoeilijkecomputerzender.
Dus der moesten kleppen op die open pijpen komen en wel zo dat als ik gas gaf dat die kleppen mooi mee opengingen.
Na wat pruts en probeerwerk had ik het eindelijk voorelkaar.
Een servo geplaatst aan de onderkant van de stuurhut en die middels een stangenstelsel door de twee pijpen heen de kleppen bediend.
En dan samengemixt met de vaartregelaar.
Gosh zag er koddig uit.
Als het in het eggie ook zo is?
Geen idee, maar het is mijn bootje en ik vind het leuk.
En zo prutsen we rustig aan verder.
Afgelopen week kon ik langzamerhand beginnen aan wat hekwerk.
Ja zo'n bootje moeten natuurlijk ook voorzien zijn van een dapper hekwerk.
Ik had mijn oog al laten vallen op een mooi stukje messingstaf en een buis waar deze mooi inpast.
Daarvan kon ik een mooi hekwerkje solderen.
Ondertussen merkte ik al wel op dat me bepaalde zaken toch al wel gemakkelijker afging dan in het begin van de bouw.
En helaas daarbij ook wat kritischer....
Een rond geboord gat met daarachter wat doorzichtig plastic wat moest doorgaan voor een patrijspoort voldeed niet meer.
Nu worden er mooie koperen ringen van een stuk buis afgesneden.
Ha, het inlezen op het www leverde mij zelfs nog een echt draaiende radar op.
Gemaakt van een toch al afgeschreven servo.
En het printplaatje van diezelfde servo fungeert nu als schakelaar voor de verlichting.
Want ja, der moest natuurlijk wel verlichting komen.
En ledlampjes?
Vind maar iets waar ze niet inzitten.
Een ouwe zaklamp van de action leverde mij al meer dan genoeg ledlampjes op.
Nu alleen nog een paar gekleurde leds.
Mooi rood of groen is ook niet lelijk.
Gisteravond wilde ik eigenlijk langzamerhand beginnen met wat detail en opsmuk werk.
Totdat ik vanmorgen vol goede moed bij mijn bootje stond.
Zucht.......
Nee, de hele opbouw van het stuurhut zinde mij niet.
Weer niet.
Dus.... weer kaal gestript en kijk ik wederom tegen een kale bouwplaat (voordek) aan met daarop alleen nog twee stoere maar wel zeer mannelijke pijpen.
Het voordek is tot zover weer opnieuw voorzien van beplanking en is ondertussen ook weer gladgeschuurd.
Nu maar wachten tot de zoveelste nieuwe ingeving.
Op het moment van schrijven is dat nog steeds null.
Ach in dat korte tijdsbestek zijn er toch stiekem vele vaardigheden de revue gepasseerd.
Sommige oud en sommige nieuw.
Misschien is het wel de veelzijdigheid in deze tak van sport wat mij zo aantrekt.
Naast het bedenken van een varend geheel is het het uitwerken en de daarbij de verschillende handvaardigheden die je nodig hebt om het tot een goed eind te kunnen brengen.
Maar het hebben van een bouwplan of tekening is toch iets wat ik voor de volgende keer echt moet onthouden.
Mijn naam is dus Edge en ben 54 lentes.
In het echte leven heb ik van mijn ouders de naam Fokko meegekregen.
Ben gehuwd, drie kinderen en die nu eindelijk op eigen benen staan.
Althans dat hoop ik, ze zijn al eens eerder uitgevlogen maar kwamen allemaal ook weer terug.....
Maar nu schijnt het definitief te zijn.
Zit momenteel eventjes tussen twee banen in zoals ze tegenwoordig de ww noemen.
Na jaren voor defensie gewerkt te hebben en daarbij vriendelijk werd (afge) bedankt door rijksbezuinigingen ben ik in de transport terechtgekomen.
Eerst als buschauffeur maar de hang naar het avontuur was toch groter dus ben internationaal gaan rijden als vrachtwagenchauffeur.
En sindskort na een hevige aanvaring met mijn laatste werkgever ben ik weer op zoek naar wat anders.
Ik kom vanzelf wel weer wat tegen, maar ga geen weken meer van huis.
Genoeg tijd gehad om na te denken.
Vrienden? Sociaal leven?
Iedereen leefde zijn leven, leuke dingen doen in het weekend of savonds lekker met het vrouwtje of partner op de bank.....
Nee ik zat opgesloten in een één of andere hok op wielen.
Bij nacht en ontij op de baan.
En als je eens een dagje vrij wilde hebben moest je ijzer met handen breken.
En als je dan smiddags op de zaak bent en het baasje doodleuk tegen je zegt dat hij vanmiddag met zijn vrouwtje gezellig gaat zwemmen en jij gelijk door kunt of moet naar Frankrijk......
Nah..... dan ben ik gauw uitgepraat.
Tijd om het wat rustiger aan te gaan doen.
Soms heb je die momenten.......
Na jaren niets te hebben gedaan aan de modelbouw bleef het toch steeds jeuken.
Nou ja, helemaal niets is een groot woord. Ik had ondertussen alwel mijn oude Tamiya voorzien van een nieuw jasje.
Maar daar was het dan ook mee gezegd.
Eventjes een knutselmoment.
En zo sta je bij een doe het zelftoko en ineens heb je een paar triplex platen in de auto liggen.
Geen idee wat ik er mee wilde.
Geen tekening en al helemaal geen plan.
Wist wel het moest iets simpels worden om de oude vaardigheden weer een beetje aan te leren.
Ik had nog wat oude servo's en nog wat meer van die zooi.
Ik had zelfs nog een motortje liggen.
Build with wat you got......
Na een beetje op het www rondgekeken te hebben naar wat ik eigenlijk wilde kwam ik er nog niet uit.. Of het was te moeilijk of anderzijds niet haalbaar.
Wat ik wel wist is dat het oldschool moest worden.
Simpel en eenvoudig, geen plastic of schuim.
Gewoon ouderwets houtbouw.
Ondertussen al wel een nieuwe zender besteld, gosh waar je vroeger gewoon een 1000 gulden voor aftikte kan je nu gewoon voor minder dan 100 euries krijgen.
Mijn ouwe handset was nog wel in orde, maar met 35 mhz aan de waterkant maak je geen vrienden.
Waarom 35 mhz?
Nou ik had vroeger ooit eens een poging ondernomen om te vliegen, maar de zwaartekracht en Murphy......
Maanden bouwen en nog geen 5 minuten plezier.....
En mijn vader maar overwerken voor mijn hobby.
Dus ging ik voor wat duurzamers, autootjes en een speedboatje.....
Ging aardig totdat ik iemand tegenkwam waar nog meer tijd en later veel meer geld in zitten.
Dat heet een vriendinnetje, en al gauw werd het huisje, boompje, beestje.
En spoedig daarna kwamen de kinderwagens.
Dus daaaaaaag hobby.
Niet helemaal, met de gratie gods mocht ik nog wel een autootje......
En ik had mijn hengelsport, wat ik overigens nog steeds doe.
Tussentijds had ik nog wel een modelspoorbaan, maar der kwam stiekem een derde kinderwagen, dus chronisch ruimte gebrek.... en het geheel verdween in dozen en daar staat het nog steeds.... wie weet.
Nu dat het kroost allemaal de deur is uitgewerkt en ondergetekende het nu wel welletjes vind om van zondag tot en met zaterdag met zijn smoel achter het glas te zitten van een vrachtwagen wil ik rustig aan de hobby weer oppakken.
Gewoon om te kijken of ik het nog wat vindt.
Ondertussen zat ik nu wel met die triplex platen, en voor ik er erg in had was ik al begonnen met zagen.
En langzamerhand vormde er zich een romp.
En het leek wel op iets wat ik eerder gezien had.
Ik vond die kleine duwbootjes op het internet wel geinig en waren vrij eenvoudig van opzet.
Maar had nog steeds geen idee hoe het er uit zou gaan zien.
Maar langzamerhand kwam er stiekem toch wel vorm in.
En zials langzamerhand het schip onder mjjn handen groeide, groeide ook mijn aardigheid hier in.
De echte vaardigheden of skillset zoals menig ander hier op het forum bezit om alles exact op schaal, netjes en strak voor elkaar te krijgen die heb ik nog lange niet.
En die illusie heb ik ook niet dat ik dat binnen een kort tijdsbestek beheers.
Ik was allang blij dat ik de romp in een keer waterdicht had.
Aangezien ik hier geen vaarwater had en de tobbe te klein was heb ik hem in het negatieve getest.
Dus de romp zelf volgegooid met water.
Als het er niet uitgaat, gaat het er ook niet in......
De romp zelf had ik dan ook spoedig klaar.
Totdat ik weer eens moest zien hoe er iemand een romp gebouwd had met klinknagels erop......
Leek stoer.... dat wilde ik ook.
Toen dat klaar was en ondertussen al begonnen was met het dek en de opbouw zag ik weer iets leuks......
Het dek lamineren met plankjes.......
Dus u raad het vast al wel.
Dat wilde ik ook.
Dus de vraag van waar alle koffiehoutjes van de naburige pompstations gebleven zijn is dan ook gelijk beantwoord.
Tussendoor had ik de nieuwerwetse zender ook al gekregen en vergde ook weer nieuwe kennis.....
Dus een hele avond besteed om er achter te komen wat dat ding allemaal kon en kan.
Computers en modelbouw..... Het zal mijn tijd wel duren.
Maar ben er zo ongeveer al wel achter hoe dat kreng werkt en moet eerlijk toegeven het is er wel gemakkelijker op geworden, als je het maar weet hoe het werkt.
Servootjes reversen, uitslagen vergroten of verkleinen.
Zelfs kanalen mixen zonder dat je daar moeilijke kunstgrepen voor hoeft uit te halen.
Zelfs de ontvanger paste wel drie keer in mijn oude ontvanger, als een postzegel zo klein.
Als die maar niet op de grond valt, want die vindt je volgens mij nooit weer.
Welkom in 2020 zeg maar.
Toen ik dat allemaal redelijk in het snotje had kon ik weer verder met het lijdend voorwerp.... de boot.
De radio besturing was zo ingebouwt.
Zo ook de aandrijving en het roer.
Het werkte zelfs.
Toen dat gedeelte klaar was, werd ik overmand door een niet te beheersen drang om het één en ander uit te gaan proberen in het echte water.
Zo gezegd zo gedaan.
Tegen het vallen van de avond toen ik me niet meer kon beheersen de romp in de auto gehesen en koers gezet richting de waterkant.
Het was heerlijk rustig, geen levende ziel te bekennen ( zelfs geen dooie ).
Toch raar, staan aan de waterkant en dat zonder hengel.
Dan bekijk je het water toch van de andere kant.
Nu kwam het er op aan.
Zender aan, bootje aan en functietest.
Alles werkte, dus nu was het tijd om je kindje te laten dobberen.
Eerst nog wat angstig, en maar nirt willen loslaten.... want je weet Murphy kan altijd om de bocht komen.
Maar toch was het mij gelukt om alle moed te verzamelen om voorzichtig de gasknuppel naar voren te bewegen.
Ik werd overmand door een gevoel van euforie en was zelfs een beetje trots.
Het werkte, ik had eindelijk iets gebouwd wat werkte.....
Daarmee bedoel ik te zeggen, geen bouwdoos.
Maar dat gevoel was van korte duur.
Hij stuurde geheel de andere kant op dan ik wilde...... links was rechts en rechts was links.
Heb ik natuurlijk weer.
Maar gelukkig lang leve 2020 en na even in het menu van de zender te zitten hamsteren kon ik dit euvel rap verhelpen.
Dat is toch heel wat anders dan eerst de zender te moeten openschroeven om stekkers om te draaien.
De test was geslaagt en met een ietwat bevredigend gevoel keerde ik huiswaarts.
Nu kon ik eindelijk beginnen met de opbouw.
Het achterdek was dan ook binnen notime klaar.
Daarna kon ik beginnen met het stuurhutgedeelte.
Een simpele recht toe recht aan constructie.
Maar toch zinde mij het achterdek niet.
Dus die er weer af gesloopt en weer iets anders bedacht....
En dit tot een paar keer toe.
Maar is nu eindelijk geworden tot iets wat mij kan bekoren.... tot nu toe iig.
Daarna kon ik weer verder met het stuurhut.
Na een weekje denken, peinzen, zagen en plakken had ik iets wat er op leek.
Maar een dag later.... zinde het mij weer niet.
Dus de zaag er weer in en weer opnieuw.
Net zolang totdat ik tevreden was.
Nu was het zaak om het geheel te voorzien van een paar deftige schoorstenen.
Dus weer het internet op om te kijken voor wat leuke ideeën.
Ow ideeën genoeg, en het duurde dan ook niet lang of der preikten twee dikke dampers boven op mijn bootje.
Maar nee, twee kokers die gewoon rechtop stonden was ook maar saai.
Gezien mijn transportachtergrond was ik van mening dat dit beter kon.
En.... ik had ja een superdeluxemoeilijkecomputerzender.
Dus der moesten kleppen op die open pijpen komen en wel zo dat als ik gas gaf dat die kleppen mooi mee opengingen.
Na wat pruts en probeerwerk had ik het eindelijk voorelkaar.
Een servo geplaatst aan de onderkant van de stuurhut en die middels een stangenstelsel door de twee pijpen heen de kleppen bediend.
En dan samengemixt met de vaartregelaar.
Gosh zag er koddig uit.
Als het in het eggie ook zo is?
Geen idee, maar het is mijn bootje en ik vind het leuk.
En zo prutsen we rustig aan verder.
Afgelopen week kon ik langzamerhand beginnen aan wat hekwerk.
Ja zo'n bootje moeten natuurlijk ook voorzien zijn van een dapper hekwerk.
Ik had mijn oog al laten vallen op een mooi stukje messingstaf en een buis waar deze mooi inpast.
Daarvan kon ik een mooi hekwerkje solderen.
Ondertussen merkte ik al wel op dat me bepaalde zaken toch al wel gemakkelijker afging dan in het begin van de bouw.
En helaas daarbij ook wat kritischer....
Een rond geboord gat met daarachter wat doorzichtig plastic wat moest doorgaan voor een patrijspoort voldeed niet meer.
Nu worden er mooie koperen ringen van een stuk buis afgesneden.
Ha, het inlezen op het www leverde mij zelfs nog een echt draaiende radar op.
Gemaakt van een toch al afgeschreven servo.
En het printplaatje van diezelfde servo fungeert nu als schakelaar voor de verlichting.
Want ja, der moest natuurlijk wel verlichting komen.
En ledlampjes?
Vind maar iets waar ze niet inzitten.
Een ouwe zaklamp van de action leverde mij al meer dan genoeg ledlampjes op.
Nu alleen nog een paar gekleurde leds.
Mooi rood of groen is ook niet lelijk.
Gisteravond wilde ik eigenlijk langzamerhand beginnen met wat detail en opsmuk werk.
Totdat ik vanmorgen vol goede moed bij mijn bootje stond.
Zucht.......
Nee, de hele opbouw van het stuurhut zinde mij niet.
Weer niet.
Dus.... weer kaal gestript en kijk ik wederom tegen een kale bouwplaat (voordek) aan met daarop alleen nog twee stoere maar wel zeer mannelijke pijpen.
Het voordek is tot zover weer opnieuw voorzien van beplanking en is ondertussen ook weer gladgeschuurd.
Nu maar wachten tot de zoveelste nieuwe ingeving.
Op het moment van schrijven is dat nog steeds null.
Ach in dat korte tijdsbestek zijn er toch stiekem vele vaardigheden de revue gepasseerd.
Sommige oud en sommige nieuw.
Misschien is het wel de veelzijdigheid in deze tak van sport wat mij zo aantrekt.
Naast het bedenken van een varend geheel is het het uitwerken en de daarbij de verschillende handvaardigheden die je nodig hebt om het tot een goed eind te kunnen brengen.
Maar het hebben van een bouwplan of tekening is toch iets wat ik voor de volgende keer echt moet onthouden.
namens een mede ex asfalt vreter
.