Graupner Mosquito.

Vanmiddag naar het veld met de Mosquito , de Riser en de Albatross.
Windfinder voorspelde 1-2 Bft, dat bleek ter plekke iets meer te zijn, maar goed te doen.

De Mosquito doet z'n naam aan en is een klierig apparaat; starten aan 100 m lijn laat de zwever niet recht omhoog gaan, maar alle kanten uit zwabberen, je schrikt je een ongeluk.
De eerste start was amper genoeg voor een meter of dertig toen de lijn al loste door het zijdelings uitbreken van de steekmug, gelukkig normaal kunnen landen, zij het wel wat te steil, modderige neus.

De tweede start was al even waardeloos, de zwever breekt uit en laat zich met het richtingsroer niet of nauwelijks corrigeren, ook hier weer voortijdig lossen, maar nu had ik amper controle meer, alsof er iets stuk was gegaan.

Dat iets zag ik vlak voor de landing/crash door de lucht vliegen en de Mosquito smakte stuurloos in het gras, natuurlijk aan de ander kant van de enige sloot waar ik rekening mee moet houden, dus een lange wandeling er naar toe.

Wat ik zag vallen was dus het afgebroken richtingsroer:

Ook het hoogteroer hangt er wat vreemd bij:

Moraal: ga niet af op de praatjes van de 80-jarige verkoper: "accu erin en je vliegt zó weg...", maar loop alles goed na en vervang constructies zoals het gammele richtingsroer, een enkel plaatje balsa zonder enige versteviging en het hoogteroer, dat ik vóór de eerste tests al extra verlijmd had.
Wat ook opvalt is dat zowel de achterste vleugel, als de beide hoofdvleugels zich gemakkelijk laten torderen, je ziet de bespanning rimpelen. De gebruikte witte folie is ook vrij flexibel én zit niet overal goed vast meer, bij het loshalen van de tape waarmee ik de vleugelhelften vastplak trek je de folie er zó af...
Kaal halen, verlijmingen nalopen en opnieuw bespannen?

@ René; ik had dus een plaatje van 1 mm onder de achterzijde van de vleugel gezet, dit hielp inderdaad om het overmatige drukken tegen te gaan, maar waarom de Mosquito zich als een dweil gedraagt tijdens de lijnstart is me niet duidelijk, laat staan dat ik weet hoe dit te verhelpen.

Hoe de Riser vloog, ben ik niet achter gekomen, daar ik de batterij hiervoor aan de lader had laten zitten, thuis...

De Albatross vloog als vanouds en was goed te hanteren ondanks de wind en turbulentie van de bebouwing.

Groeten, Jan.

 

Als de boel gaat flexen tijdens de start zal het te flexibel zijn.
Het is wel een verklaring waarom het toestel zich zo gedraagt

Opnieuw bespannen zou een oplossing kunnen zijn..

 

Het flexen van de vleugels is iets dat ik op de werkbank constateer, tijdens de start en het 'vliegen' heb ik m'n handen vol om een crash te vermijden en geen tijd om op flex te letten.

Groeten, Jan.

 

De vleugelhelften werden en worden bewaard met de vlakke onderzijden tegen elkaar aan, vastgehouden door een zwak elastiek tegen het verschuiven, te zien op de eerste foto op deze pagina.
Als ik de helften aan elkaar schuif, is de hele onderzijde vlak, met dezelfde hoek van wortel tot tip.
Geen spoor van twist, of Schränkung zoals de Duitsers zeggen.

Kan dat met het abominabele start/vlieg gedrag te maken hebben?

Groeten, Jan.

 

Als het aan de lijn niet rechtuit gaat, zal het helpen om de haak wat naar voren te verplaatsen.
CG gecheckt?

 

Hallo Bart,

Zwaartepunt is volgens tekening/bouwbeschrijving (wel een héél klein gebied, tussen de 73 en 80 mm vanaf de voorzijde vleugel), ik had het een tikje meer naar voren omdat ik niet wist wat te verwachten.
De haak zit zoals de vorige eigenaar 'm heeft ingebouwd, volgens tekening.
Er zit een strip onder de voorzijde van de romp, dus verzetten betekent gelijk weer breekwerk...
Hoewel ik wel wat kan improviseren bij wijze van test.

Groeten, Jan.

 

Gewoon tekening aanhouden.
De folie geeft de stevigheid aan de vleugels en vlakken...dus goede stevige folie is een vereiste.
Gewicht is niet erg bepalend...de electro versie tilt makkelijk een relatief zware borstel motor met vertraging, koppelings as met torsie O ringen en zware nicads.
(Zoals destijds in basis het ontwerp was, om met electroaandrijving te kunnen vliegen)

Het is geen snelheidsmonster en moet alszodanig ook niet gevlogen worden.... en in feite vliegt deze kist zich zelf...dus niks niet aan knuppels rukken.
Heb geen idee of je al eerder met een zweefkist gevlogen hebt.
Maar indien niet.....
Houdt als vuistregel in de gaten dat, als je met een zwever als eerste model begonnen bent...je best snel goed kunt motor vliegen, indien je daartoe overgaat.
Echter, als je enigszins kunt motorvliegen, denk dan niet, dat je direct met een dergelijke zwever overweg kunt.
Mosquito is in basis echt een perfecte zwever.
Heb er nog 2..een electro en zonder electro.
Nog uit de begin 70 er jaren.

 

De gebruikte folie is nogal zacht/flexibel, ik heb nog niks geprobeerd met föhn of strijkbout, ik zal eens zien of het zich nog laat krimpen om de boel wat strakker te krijgen.
Kan ik gelijk eens naar (het gebrek aan) washout kijken.

- Pibros, (hellingzwevertje, alleen nog maar aan het elastiek gevlogen bij gebrek aan helling)
- Albatross FX707S, een 120 cm span drie as schuimzwever waarmee ik de meeste vlieguren (minuten) gemaakt heb, kan relatief veel wind aan.
- Sig Riser 100, een twee asser die ik gebruikt gekocht heb en tussen de reparaties door (oude breuken en bouwflaters herstellen) regelmatig vlieg.
- ST Modell ASW28, een lichte 2m schuimzwever met motor, vliegt redelijk, maar wordt boven de 2Bft door de wind 'gevlogen', dan is het niet leuk meer.
- Graupner Mosquito, het onderwerp van dit topic, met 'startproblemen'. Aangeschaft vanwege z'n vliegeigenschappen...
- Sophisticated Lady, een 2 m twee(en een half?) asser, door de vorige eigenaar voorzien van rolroertjes, eens kijken of ik die houd, of vastlijm. Die is nog niet vliegklaar, zie het desbetreffende topic.

Groeten, Jan.

 

Eén van de 'tussen het drogen van de epoxy door' klussen is een nieuw hoogteroer voor de Mosquito.
Zoals op voorgaande foto's te zien, was dit slechts geverfd balsa en behoorlijk verzwakt, mijn landingen hebben ook niet geholpen...
In de vakantie een partijtje conisch 40 x 6 mm balsa besteld (en naar de camping in Duitsland laten sturen om de belachelijk hoge verzendkosten naar Nederland te reduceren) en daar vandaag een vervangend hoogteroer uit gezaagd/gesneden.

Eenmaal in model, op een vlakke, niet hechtende ondergrond neergelegd en aan één zijde, plus de scharnierkant, voorzien van epoxy en een laagje 48 gr/m² glasweefsel.
Zo schraal als mogelijk opgebracht, nét geen 2,5 gr epoxy gebruikt.

Bij gebrek aan vacuumbagging een laagje vershoudfolie er over gespannen en bedolven onder een partij zandzakken zodat de boel recht blijft:

Wat er bovenop ligt, is het restant van het oorspronkelijke hoogteroer.

Morgen de andere kant.

Groeten, Jan.

 

De andere kant zit ook in het glasweefsel en epoxy na een nachtje onder de vershoudfolie en de zandzakken, is het resultaat licht en stijf, dus dat moet lukken.

Op de foto achter de stabilo gelegd om een indruk te krijgen, een iets groter oppervlak dan het origineel, maar dat compenseer ik wel met kleinere uitslagen.

In plaats van de oorspronkelijke plastic scharnieren, die het balsa aan weerskanten ervan aardig uitgewoond hadden, wil ik een tape scharnier gebruiken voor de nieuwe versie.
Ik heb de gaten van de scharnieren opgevuld met balsa.

Vragen:
- spuit ik het hoogteroer wit en ondervind ik dan hechtingsproblemen met de Blenderm tape?
- gebruik ik Oracover op het hoogteroer, waar de scharniertape goed op hecht, maar hoe goed hecht dat op de epoxy?

Groeten, Jan.

 

als de rest ook in de oracover zit zou ik dat voor het hoogteroer ook doen. Houdt wel op epoxy.

 

Goed, probeer ik dat.
Schuur ik de epoxy dof? Ik moet sowieso de randjes die blijven staan door het gebruik van vershoudfolie (dat ik nooit 100% strak of vouwvrij over een werkstuk gespannen krijg) wegschuren, dus dan is de structuur van het glasweefsel nog lichtjes zichtbaar.
Een extra laagje epoxy zorgt voor een aanzienlijk gladder oppervlak.

De folie, die op de Mosquito zit is vergeleken met Oracover veel flexibeler, nu kan dat een kwestie van ouderdom zijn en met voorzichtig verhitten weer strak ('toing') te krijgen, iets wat ik ook nog met de vleugelhelften moet doen straks, om er een beetje reflex in te strijkijzeren, zodat 'ie straks ook daadwerkelijk wil vliegen.

[EDIT] Net de stabilo even gestreken met een redelijk warme bout en na het initiële rimpelen trekt het mooi strak. Er is dus hoop, ook voor de vleugels.[EDIT]

Groeten, Jan.

 

Het richtingsroer voorzien van een paar 1,5,mm carbon staafjes in de onderste helft, bij de roerhoorn, in een poging het geheel wat stijver te maken onder last.
Vandaag het roer gelamineerd met boekfolie, iets dikker dan ik voor schuim gebruik en daar wordt het een stuk steviger van, ik heb de randen laten oversteken en vast gestreken als een gelamineerd kaartje.

Eens kijken hoe dit werkt, een nieuw roer kan altijd nog.

Ongetwijfeld moet er nu weer meer lood in de neus, maar dat moet wachten tot ik de vleugels onderhanden genomen heb met de strijkbout en er wat washout in gestreken is...

Groeten, Jan.

 

Epoxy die uitgehard is schuren.
Ik werk met 24 U epoxy, bij 20 °C kan je zonder schuren verder lijmen met epoxy binnen de 24 U
Hangt een beetje van de soort af, maar als epoxy niet volledig is uitgehard kan je niet schuren, schuurpapier slaat dan onmiddellijk vol.
Dit gaat over hars zonder vulmiddelen

 

Hallo René,

Draagt het schuren bij aan de hechting van de Oracover?

Ik werk ook met 24h epoxy, die hardt tenminste volledig door, in tegenstelling tot de kauwgom die 5 minuten epoxy heet, dat heeft ook z'n functie, maar niet als lamineerhars.
Het begrip chemische hechting (binnen 24h) ken ik en maak ik graag gebruik van, scheelt een boel schuren en ontvetten...

Groeten, Jan.

 

Ik heb nog nooit oracover gebruikt, wel de cover van hobby king.
Epoxy zet ik ook niet op de romp of vleugel, gebruik deze bij de vliegtuigen enkel om te lijmen en deukjes of beschadigingen op te vullen maar dan gemengd met micro balloons daar maak je een lichte plamuur mee. Vind volledig impregneren van balsa met epoxy te zwaar.

 

Ik ben waarschijnlijk ook te zwaar aan het bouwen, maar als ik zie hoe het balsa onder de folie vandaan komt bij mijn tweedehands aangeschafte vliegtuigen en hoe kwetsbaar het oude balsa hoogteroer met alleen een laagje verf blijkt te zijn...

Als de epoxy uitgehard is zal ik een testje doen, alleen de stofjes er af geschuurd en glimmend, versus de hechting van Oracover op volledig dof geschuurde epoxy.

Groeten, Jan.

 

Zo een slanke dunne romp in balsa of triplex met te grote gaten is na X aantal vluchten landingen en tikjes/tikken uitgewerkt.
Mijn trainer/zwever 2350 gr 308 cm span brak de romp na 350 vluchten 2 X zonder noemenswaardige reden.

 

Hallo René,

Ik hoop dat ik na de laatste reparaties aan de Sig Riser 100 dat stadium (eindelijk) voorbij te zijn en normaal ermee te kunnen vliegen.
Hoeveel vluchten de Mosquito er op heeft zitten weet ik niet, maar ik hoop ook hiermee nog menige vlucht te kunnen maken, als de twist in de vleugels eenmaal een feit is.

Vervolgens nog een dag zonder zoveel wind als de laatste dagen voor een aantal afstel worpen met de Sig Riser, de Mosquito en de Sophisticated Lady, die inmiddels vliegklaar is, maar nog nooit gevlogen heeft.

Groeten, Jan.

 

Het hoogteroer vandaag in de folie gezet, dat was voor mij de eerste keer op zo'n lengte.

Ik was er voor gewaarschuwd, dat je gemakkelijk lucht er onder vangt, omdat de epoxy niet luchtdoorlatend is, dus hier en daar achteraf wat luchtinsluitingen doorgeprikt en vlak gestreken.

Oud en nieuw onder elkaar.

Ik had eerst bedacht om de folie in één stuk er omheen te zetten, met alleen een overlap aan de scharnierzijde. Hoe mooi dat ook geweest zou zijn, de rondingen naar de buitenzijden had ik nooit mooi gekregen zonder dat er een naad in de vliegrichting zou komen te liggen.
Dus maar gewoon in twee stukken, dat was voor een eerste keer al lastig genoeg...

Groeten, Jan.