Gisteren las ik in de Volkskrant een opvallend artikel.
Het gegeven was: Als een risicoberekening wordt gemaakt van een reactor, dan komt daar onveranderlijk uit dat de kans dat het misgaat één op een miljoen is (of daaromtrent). Toch zijn er inmiddels al zes kapotgegaan, met gevolgen variërend van ernstig tot verschrikkelijk. Hoe kan dat - kunnen ze niet rekenen?
Nou, laat dat maar over aan mensen die iets van kernfysica weten. Het probleem is, dat ze altijd uitgaan van bekende risico's. Maar iedere keer opnieuw blijkt er een nieuw, tot dusver nog onbekend fenomeen te zijn dat een reactor de das omdoet - zoals in dit geval de combinatie van een aardbeving en een tsunami.
Vandaag gaat, op pagina 19 van de Volkskrant, Frank van Kalshoven op dit thema door:
>Omdat de kansen zo klein zijn op nucleaire rampen, tsunami's, maar ook op financiële instabiliteit, terroristische aanslagen en het ineenstorten van huizenprijzen, lijkt de verwachte waarde van de mogelijke ramp goed te behappen, hoe groot de impact ook is.
Mijn idee is dat we ons hierdoor enigzins laten misleiden. Het aantal mogelijke gebeurtenissen waarvoor geldt "kleine kans keer grote impact" is de afgelopen vijftig jaar nogal toegenomen. En naarmate er meer van dit soort kansjes zijn op gebeurtenissen die zich "eens in de honderd of duizend jaar" zullen voordoen, zal het aantal ernstige gebeurtenissen dat in een gegeven tijdvak daadwerkelijk plaatsheeft óók toenemen. Dit combineert slecht met de afnemende bereidheid onder de bevolking om risico's te lopen.<
Tot zover Frank van Kalshoven. Ik vond het de moeite waard om hier over te typen (morgen staat die bewuste column denk ik ook helemaal online, dit was een fragment).
Nee, ik weet ook wel dat we nog geen bruikbaar alternatief hebben voor fossiele brandstof, die op z'n einde loopt (en bovendien andere risico's met zich brengt). Maar ik vind wel al veel jaren dat er te veel wordt geïnvesteerd in een energiebron (kernsplitsing) waarvan de gevolgen niet werkelijk te overzien zijn.
Wat is er eigenlijk gebeurd met het (veilige) alternatief kernfusie?