Gisteren een goed maar keihard leermoment gehad...
Ik heb geleerd dat als je twijfelt over de windkracht wanneer je je (bijna) 40 jaar oude vintage zwever omhoog wilt sturen je beter aan de grond kunt blijven.
De hele dag keek ik al tegen grote cumulus wolken (thermiek) aan terwijl ik absoluut geen tijd had om te vliegen, bovendien waaide het te hard.
Toen tegen de avond, rond 18:00 uur, mijn kleine jongen lekker op bed lag, mijn vrouw even zat te relaxen achter de laptop en de wind iets was gaan liggen ben ik naar mijn vaste wildvlieg stekje gegaan.
Daar aangekomen heb ik eerst nog eens even goed geobserveerd wat de wind precies deed, na heel even getwijfeld te hebben omdat de weinige windstoten af en toe toch best heftig waren was de wil om te vliegen toch sterker dan mijn rationele denkvermogen.
Mijn broer (Flying Davy) benoemde dit soort gedrag onlangs heel toepasselijk als "go-minded"
Afijn, elastiek uitgerold, Cirrus eraan en hop, omhoog.
Dit ging heel netjes en rustig en ze pakte meer hoogte dan ooit tevoren.
Direct na het ontkoppelen wist ik al dat de kans groot was dat mijn dag niet zo best zou eindigen.....
Het was daarboven enorm turbulent, ze zwalkte van links naar rechts en van boven naar beneden en ik besloot om direct het circuit in te zetten om te gaan landen.
Inmiddels was de wind gedraaid, wat ook goed te zien was aan de parachute van de hoogstartlijn die compleet de andere kant op was gewaaid dus ik moest iets crosswind landen.
Op zich ging het best aardig, netjes de hoogte eruit gevlogen en zo goed en zo kwaad als het ging terug naar beneden gestuurd.
En toen... op short final... een meter of 2 boven de grond... een zware windvlaag van opzij, ze tilde haar vleugel op, de overliggende vleugel hapte in de grond en met een grote kraak stortte het geheel tegen de aarde.
Resultaat:
wonder boven wonder zijn beide vleugels en staartvlakken nog helemaal heel, nog geen krasje zit erop!
Maar de romp is er niet best aan toe.
Als modelvlieger hoe je er rekening mee dat dit soort dingen kunnen gebeuren maar, jullie mogen best weten dat ik toch wel even een traantje heb moeten wegpinken.
Einde verhaal... althans dat was mijn eerste gedachte.
Ik heb haar in de schuur gelegd met het voornemen om er later nog eens naar te kijken als ik wat bedaard was.
Dat was gelukkig vanochtend al, ik heb het nog eens even goed bekeken en de nodige informatie opgedaan (op het forum natuurljk) over het lijmen/repareren van ABS en ik denk dat er een goede kans bestaat dat ik haar weer gerepareerd krijg.
Het voorste stuk moet geen probleem zijn dat is een vrij eenvoudige breuk en met de juiste lijm en een stuk glasweefsel met epoxy moet dat te repareren zijn.
Echter de staart vormt een (voor mij) immense uitdaging.
De breuk is daar redelijk gecompliceerd en er missen een paar stukjes.
Een optie die ik overweeg is om beide uiteinden netjes recht af te zagen en er een houten vulstuk tussen te maken.
In ieder geval ben ik vastbesloten om haar te repareren, ik kan niet zonder mijn Cirrus...
Mocht het na afloop allemaal niet sterk genoeg blijken dan kan ik ze altijd nog aan het plafond hangen.
Straks ga ik even op zoek naar UHU endfest 300 aangezien dit goed schijnt te houden op ABS.
Ook Stabilit express schijnt een goede optie te zijn, en dat heb ik nog liggen.
Glasweefsel en epoxy heb ik gelukkig ook genoeg.
Iemand nog goede ideeën / suggesties behalve "gooi maar in de prullenbak" ? dan hoor ik het graag.
.
