Mustang P51D freeplan Juni RCM&E
- Topicstarter Ton van Munsteren
- Startdatum
jan brilman
Forum veteraan
Zoals je hem nu ziet op de laatste foto ziet hij er uit alsof je er bijna mee kunt gaan vliegen. Enkel de propeller monteren accu's laden en vliegen, maar zover is hij nog niet. De propeller zal er weldra op komen maar het belangrijkste werk moet ik nog doen. Het bepalen van het zwaartepunt op de juiste plaats.
De gunstigste plaats voor de accu moet ik nog uitvinden en een accutray nog maken. En dan maar hopen dat hij geen of heel weinig extra gewicht nodig heeft. We gaan het zien.
De gunstigste plaats voor de accu moet ik nog uitvinden en een accutray nog maken. En dan maar hopen dat hij geen of heel weinig extra gewicht nodig heeft. We gaan het zien.
Laatst bewerkt:
jan brilman
Forum veteraan
Hier een speciale schroevendraaier voor een Mustang P51-D.
Omdat de schroef die zorgt voor de bevestiging van de vleugel aan de romp bereikbaar is door een kokertje gemaakt van 1mm balsahout heb ik een schroevendraaier van hout gemaakt zodat je tijdens monteren / demonteren van de vleugel het balsahouten kokertje niet kan beschadigingen. Een metalen schroevendraaier zou dat kokertje wel kunnen beschadigen. De diameter van de houten schroevendraaier is bijna het zelfde als van dat kokertje dus kan bijna geen zijdelingse bewegingen maken.Voor degenen die het willen weten, hij is gemaakt van beukenhout.
Laatst bewerkt:
Vooraanzicht, ziet er toch wel gestroomlijnd uit.
Prop gebalanceerd en gemonteerd. Tevens de tips van de propeller een geel kleurtje gegeven.
Hier een foto van mijn voorbeeld in actie.
Een paar kleine zaken ontbreken nog, de antenne en de naam van de piloot. De naam komt er zeker op, de antenne weet ik nog niet. Het is een kwetsbaar ding en breekt zo af, ik zou de antenne demontabel kunnen maken.
Laatst bewerkt:
Een klein beetje geschiedenis over de Mustang,
De productie van de Mustang begon begin 1941 in de fabriek in Inglewood Californië in Noord Amerika. Omdat in die tijd de bestellingen snel toenamen opende North American en nieuwe fabriek in Dallas Texas voor de productie van de P-51.
De Mustang heeft een spanwijdte van 11.28m en een lengte van 9.83m. Oorspronkelijk uitgerust met een Allison V-1710 motor bleek de Mustang een uitstekende jager te zijn op de lage en middelhoge hoogten, maar zijn prestaties daalden boven de 12000 voet. Op aandringen van een testpiloot werden enkele P-51's getest met een Rolls Royce Merlin V12 motor en deze motor gaf de Mustang nog betere prestaties. De P51 kwam de fabriek uit met een Packard V-1650 een in de VS gebouwde Rolls Royce motor die in licentie werd geproduceerd. Met deze krachtige, super charged Merlin motor namen de prestaties op grote hoogte drastisch toe even als het bereik.
De prestaties in het bereik stelde de Mustang met droptank instaat Amerikaanse bommenwerpers naar het hart van Duitsland te escorteren en terug. Het bereik met droptanks was ruim 3000km. De topsnelheid was 703km/u met een plafond van ruim 12km. Het lediggewicht was 3230 kg en max gewicht was 5262 kg. Met de prestaties van de Mustang's waren de bommenwerpers veel beter instaat hun bommen aftewerpen boven hun doelen vooral de Duitse vliegtuig industrie.
Nederland kreeg na de tweede wereldoorlog veertig P51-d's Deze werden gevlogen door het Koninklijk Nederlandsch Indisch Leger (KNIL).
De productie van de Mustang begon begin 1941 in de fabriek in Inglewood Californië in Noord Amerika. Omdat in die tijd de bestellingen snel toenamen opende North American en nieuwe fabriek in Dallas Texas voor de productie van de P-51.
De Mustang heeft een spanwijdte van 11.28m en een lengte van 9.83m. Oorspronkelijk uitgerust met een Allison V-1710 motor bleek de Mustang een uitstekende jager te zijn op de lage en middelhoge hoogten, maar zijn prestaties daalden boven de 12000 voet. Op aandringen van een testpiloot werden enkele P-51's getest met een Rolls Royce Merlin V12 motor en deze motor gaf de Mustang nog betere prestaties. De P51 kwam de fabriek uit met een Packard V-1650 een in de VS gebouwde Rolls Royce motor die in licentie werd geproduceerd. Met deze krachtige, super charged Merlin motor namen de prestaties op grote hoogte drastisch toe even als het bereik.
De prestaties in het bereik stelde de Mustang met droptank instaat Amerikaanse bommenwerpers naar het hart van Duitsland te escorteren en terug. Het bereik met droptanks was ruim 3000km. De topsnelheid was 703km/u met een plafond van ruim 12km. Het lediggewicht was 3230 kg en max gewicht was 5262 kg. Met de prestaties van de Mustang's waren de bommenwerpers veel beter instaat hun bommen aftewerpen boven hun doelen vooral de Duitse vliegtuig industrie.
Nederland kreeg na de tweede wereldoorlog veertig P51-d's Deze werden gevlogen door het Koninklijk Nederlandsch Indisch Leger (KNIL).
Laatst bewerkt:
De Mustang P51-d " Little Rebel " met serienummer NA-413737 werd in 1944 toegewezen aan de 352 ste Fighter Group van het 486 ste Fighter Squadron van het US Army Air Corps en werd aangeduid als PZ-W .
De Little Rebel was oorspronkelijk toegewezen aan Kapt. Alton "AJ" Wallace in 1944 die deze Mustang zijn naam gaf. Maar aan het einde van zijn tweede tour is deze Mustang overgegaan naar Lt. Charles Pattillo die er voor koos zijn naam te behouden.
De 352 ste Fighter Group was gestationeerd vanaf juli 1943 op de RAF basis Bodney in Engeland en kreeg de bijnaam " The Blue-nose Bastaards of Bodney " vanwege het kenmerkende blauw van de neus en de boven kap.
De groep voerde escorte missies voor de bommenwerpers op weg naar Duitsland uit, patrouilles tegen luchtaanvallen op allerlei gronddoelen. Ze hebben deel genomen aan de invasie van Normandië juni 1944. Ook ondersteunde de groep Operatie Market Garden.
Tijdens de slag om de Ardennen werd een gedeelte van de 352 ste naar Asch in België gestuurd en in februari 1945 volgde de rest om steun te bieden aan de grondtroepen. en om te assisteren bij de luchtaanval over de Rijn.
In april 1945 keerden ze terug naar Bodney Engeland om in november 1945 in zijn geheel terug te keren naar Camp Kilmer New Jersey USA.
Het insigne van het 486 ste Fighter Squadron, 352 ste Fighter Group.
http://www.americanairmuseum.com/unit/295
Laatst bewerkt:
Charles C, "Buck" Pattillo, de piloot van de Little Rebel.
Hier links op de foto met zijn tweeling broer Cuthbert A. Pattillo.
In november 1942 trad hij in dienst bij de Army Air Forces als luchtvaart cadet. Na intensieve trainingen ontving hij in begin 1944 zijn piloten vleugels als tweede luitenant. Hij trainde in P40's en ging in november 1944 naar Europa waar hij terecht kwam bij de 352 ste Fighter Group, Eight Air Force op Bodney Air Base in Engeland. Hij verdiende daar het Distinguished Flying Cross en de Air Medal.
Pattillo ging in december 1945 uit actieve dienst. In februari 1948 kwam hij terug als P51 gevechtspiloot bij de 31 ste Fighter Group, Turner Air Force base in Georgia.
Elf maanden later ging hij naar Fürstenfeldbruck Air Base Duitsland bij het 22 ste Fighter Squadron. Hier hielp hij bij het organiseren van het luchtdemonstratie team de Sky blazers en nam er ook deel aan met F-80 en F-84.
In 1952 ging hij terug naar de USA naar Luke Air Force Base in Arizona. Daar hielp hij bij de organisatie van het demonstratie team The Tunderbirds.
Van Juli 1956 tot augustus 1959 diende hij bij het 401 ste Tactical Fighter Wing in Louisiana als commandant. Van september 1959 tot februari 1962 studeerde hij aan de universiteit van Colorado.
In maart 1962 ging hij naar Langley Air Force Base in Virginia.
Van 65 tot maart 68 diende hij in Duitsland op o.a. Ramstein Air Force Base. In maart ging hij naar zuid oost Azië als vice-commandant van de 8 ste Tactical Fighter Wing in Thailand. Hij kreeg daar het bevel over en vloog 120 missie's in de F4 Phantoms.
In juli 1969 ging hij terug naar Amerika om daar nog diverse functies te bekleden tot 1 juni 1981 toen hij met pensioen ging als Luitenant-Generaal.
Tijdens een feestelijke bijeenkomst in 2009 werden hij en zijn broer herenigd met hun P51-D's.
In november 1942 trad hij in dienst bij de Army Air Forces als luchtvaart cadet. Na intensieve trainingen ontving hij in begin 1944 zijn piloten vleugels als tweede luitenant. Hij trainde in P40's en ging in november 1944 naar Europa waar hij terecht kwam bij de 352 ste Fighter Group, Eight Air Force op Bodney Air Base in Engeland. Hij verdiende daar het Distinguished Flying Cross en de Air Medal.
Pattillo ging in december 1945 uit actieve dienst. In februari 1948 kwam hij terug als P51 gevechtspiloot bij de 31 ste Fighter Group, Turner Air Force base in Georgia.
Elf maanden later ging hij naar Fürstenfeldbruck Air Base Duitsland bij het 22 ste Fighter Squadron. Hier hielp hij bij het organiseren van het luchtdemonstratie team de Sky blazers en nam er ook deel aan met F-80 en F-84.
In 1952 ging hij terug naar de USA naar Luke Air Force Base in Arizona. Daar hielp hij bij de organisatie van het demonstratie team The Tunderbirds.
Van Juli 1956 tot augustus 1959 diende hij bij het 401 ste Tactical Fighter Wing in Louisiana als commandant. Van september 1959 tot februari 1962 studeerde hij aan de universiteit van Colorado.
In maart 1962 ging hij naar Langley Air Force Base in Virginia.
Van 65 tot maart 68 diende hij in Duitsland op o.a. Ramstein Air Force Base. In maart ging hij naar zuid oost Azië als vice-commandant van de 8 ste Tactical Fighter Wing in Thailand. Hij kreeg daar het bevel over en vloog 120 missie's in de F4 Phantoms.
In juli 1969 ging hij terug naar Amerika om daar nog diverse functies te bekleden tot 1 juni 1981 toen hij met pensioen ging als Luitenant-Generaal.
Tijdens een feestelijke bijeenkomst in 2009 werden hij en zijn broer herenigd met hun P51-D's.
Laatst bewerkt:
Bedankt voor je reactie Bart. Dit kan ik echt waarderen.Interessante stukjes om te lezen
Bart
Bedankt freekt, ik vind het geweldig om zo'n reactie te krijgen.
Laatst bewerkt:
Deze foto laat het uiteindelijke resultaat zien van hoe de Mustang geworden is. Hij is natuurlijk niet helemaal schaal maar benaderd het orgineel toch aardig. Dit wil nog niet zeggen dat hij helemaal klaar is. Ik moet nog een plek vinden voor de accu wat het meest gunstig is voor het zwaartepunt zodat ik geen of zo weinig mogelijk extra gewicht moet toevoegen. Tevens geldt dat ook voor de ontvanger.
Het bouwen was weer een leuke ervaring na zo'n lange tijd en ben zeer tevreden met het resultaat. De afgelopen tijd heeft mee geholpen dat ik er veel tijd aan kon besteden. Toch smaakt dit naar meer en er staat deze keer een kleiner projectje op de planning. Een micro Mustang P51-D designed by Ton van Munsteren. Ik wil hier een stukje over schrijven en natuurlijk wat foto's plaatsen in het forum "Electro Vliegtuigen" in de topic "RBC Micro Mustang".
Laatst bewerkt:
Mijn complimenten de Mustang is echt heel fraai geworden.
En zeker ook de complimenten voor het leuke verslag, want dat is toch altijd veel werk en getuigd van de passie die je hebt voor de hobby prachtig.
Als je een keer in de buurt van Dordt bent niet vergeten de Mustang mee te nemen, gaan we een keer samen vliegen.
En zeker ook de complimenten voor het leuke verslag, want dat is toch altijd veel werk en getuigd van de passie die je hebt voor de hobby prachtig.
Als je een keer in de buurt van Dordt bent niet vergeten de Mustang mee te nemen, gaan we een keer samen vliegen.
Bedankt Ton voor je complimenten en het volgen van mijn bouwverslag. Vond het leuk werk en heb dit verslag graag gemaakt. Hoop dat dit ook weer een vervolg gaat krijgen, misschien moeten we daar weer even op wachten. Bij deze is degene uitgenodigd.
Het samen een keer vliegen daar wil ik je graag aan houden, lijkt mij erg leuk om dat te doen. We zien elkaar hier op het forum en we houden contact. Zal je zeker blijven volgen.