Ik ben net weer terug van een weekje Gersfeld met het hele gezin. De eerste keer met de kleine op vakantie, en dan schrik je dus behoorlijk van de stapel tassen en andere spullen als reisbedje en buggy die ook allemaal nog ergens een plekje in de ineens veel te kleine lijkende sedan moeten krijgen. Het is maar goed dat vrouwlief zo'n puzzelaar is, want ik had het allemaal niet meegekregen. Er moest immers ook nog een krat modelbouwspullen en drie toestellen mee...
Tweede pinksterdag zijn we 's middags naar de Abstroda getrokken. Eerst even de condities bekeken, en een vergunning gekocht. Er stond een stevige noordelijke bries, en ik was niet zeker van mijn zaak. Ik had nog nooit eerder op de noordelijke helft van de Abstroda gevlogen. Ik kreeg wat tips van ene Jan, die op dezelfde plek de dag ervoor een kist was kwijtgeraakt. Ik bekeek een aantal lanceringen, en het viel me op dat de kisten die links van mij werden gestart met het nodige gekraak al snel weer terug op moeder aarde waren, en de kisten die rechts van mij gestart werden, probleemloos het dal bereikte. Aan de helling zelf was vrijwel geen aufwind, die was zo'n honderd meter verderop wel te vinden, waar de bomenrij stopte.
Nog maar eens alle moed bijeengeraapt, toch nog even een aantal landingen bekeken, en toen de GEM gelanceerd. Het vliegen bleek geen enkel probleem. Ik hield de kist prima boven, en kon al snel wat eenvoudige figuurtjes proberen. Ik heb bij elkaar misschien een uurtje gevlogen, en de motor niet aangehad. (Berrie, je kan trots op me zijn, ik zat af en toe behoorlijk diep...)
Landen was lastig. Ik ging aan het einde van de korte landingsstrip staan, en liet de GEM naderen. Op het moment dat ik het gevoel had dat kist heel dichtbij was deed ik de flaps naar beneden. De kist remt echter zo sterk af, dat deze rechtstandig naar beneden komt, en achter een kleine helling uit het zicht verdwijnt. Je ziet dan net de laatste meters niet. De GEM had een behoorlijke tik gehad, want er waren twee vleugelbouten krom. De tweede landing was niet veel beter. Ook bij vluchten op de daarop volgende dagen bleek de kist gewoon te sterk af te remmen. (Flaps staan op mijn MX-12 op een aan/uit schakelaar) Ik zal de flapuitslag gaan reduceren om toch iets snelheid bij het landen te houden. Verder zal ik in het vervolg moeten proberen naast de landingsstrip te gaan staan. Zo heb je een stuk beter beeld (perspectief) van waar je kist zich nu precies bevind.
Op andere dagen met wind heb ik nog wat vlieguurtjes met de Easystar gemaakt. Deze was de eerste dag thuisgebleven, omdat één van de vleugelservo's bleef pendelen om het neutrale punt. Servo gedemonteerd, en het potje even schoongemaakt met wat alcohol. Toen deed 'ie het weer als vanouds. Het vliegen met dit kistje blijft lachen met een bonkje staal aan de romp. Helaas twee keer zonder waarschuwing loodrecht de helling in gedoken. De laatste keer was redelijk fataal. Bleek dat de gesoldeerde contacten op mijn ontvangeraccu waren losgekomen. (oorzaak of gevolg?) (Ik geloof dat N.P.S. mij daar al eens voor gewaarschuwd had...) Ik heb in het vakantiehuisje de accu en easystar weer gerepareerd.
Verder heb ik mijn nieuwe Easyglider helemaal vliegklaar gemaakt. De daarop volgende dagen was er geen wind, dus heeft deze niet kunnen vliegen.
We zijn natuurlijk op de dagen zonder wind er lekker op uit geweest in het Wildpark, prachtige wandelingen in de natuur, dagje Fulda, en natuurlijk lekker eten bij Hänchen Paula, het Rhönschafhotel, de plaatselijke Döner, en de Rhöngeiststube op de kuppe.
Al met al een geslaagd weekje, wat eigenlijk te kort is. Volgend jaar gaan we hopelijk lekker twee weken!
Vincent
):
