Mijn ervaring met staartwielkisten is dat er 2 oorzaken van het lastig sturen op de grond zijn.
-Ten eerste als de staart op de grond is staat de prop dus achterover hellend in de wind, het rechterblad (van achteren gezien) heeft dan meer spoed dan het linker blad
Dit merk je het beste bij WW1 kisten zoals de Sopwich Pup die nog meer met de neus hoog taxieen.
Dus de kist wil extra naar links uitwijken als de staart nog op de grond is (je moet dus extra rechts rudder geven).
Dit komt dus boven op het naar links willen in de start dat alle kisten al hebben door de draaiende luchtstroom van de prop tegen het kielvlak.
Maar zodra de staart loskomt van de grond valt dit effect weg en moet je dus snel minder rechts rudder geven.
Hier moet je gewoon mee leren omgaan, maar het helpt als je begrijpt wat er gebeurd zodat je erop voorbereid bent.
- Ten tweede is je staartwiel gekoppeld aan je richtingsroer.
Maar bij de start (of gewoon rechtuit rijden) wil je dus in feite dat je richtingsroer naar rechts staat maar je staartwiel rechtuit blijft staan, maar helaas ze zijn gekoppeld.
Soms slipt het staartwiel over het gras maar soms krijgt het grip, dit is lastig.
Sommige kisten hebben een vrij draaiend staartwiel, maar dat is weer lastig sturen bij weinig motor toeren.
Het helpt als het staartwiel minder uitslag maakt als het roer, dus bij 30 graden richtingsroer uitslag maakt het staartwiel maar 15 graden uitslag.
Ik heb dit zo aangepast bij meerdere kisten en ik vind dat dit makkelijker taxied en start.
Groeten Willem