Veel theorieën gelezen hier, erg veel meningen en ... erg veel onzin!
Als je een vliegtuig ontwerpt, doe je dat meestal aan de hand van specificaties van de overheid. Die specificaties maakt men aan de hand van een aantal vragen:
Taak van het toestel
Prestaties
Bewapening
Max gewicht
Carrier-capable of niet
Mate van bescherming van de bemanning
enz enz enz.
De ontwerper gaat kijken wat er voorhanden is aan motoren, bewapening, technieken enz.
Dan zal hij een keuze moeten maken:
Waardeert hij het ene op (bijv bescherming van bemanning en brandstoftanks) zal dat negatieve invloed hebben op de prestaties.
Een pure jager (Bijv een Spit) heeft een lichte romp. Is dus snelheid, waar alles aan is opgeofferd.
Een iets minder goed presterende jager uit die tijd (de Hurricane) had een robuustere romp. Minder snel. Maar werd later wel gebruikt als jachtbommenwerper, omdat hij daarvoor makkelijk om te bouwen was. De Spit niet. toch hadden ze dezelfde motor, de Merlin.
Ander voorbeeld:
De G4M BETTY bommenwerper van de Japanners. Een voor die tijd gigantisch bereik van meer dan 5.000 kilometer. Maar wel ten koste van bescherming van de bemanning, de defensieve bewapening (4 lichte mitrailleurs) en de brandstoftanks. Eén salvo met een .50 en het ding stond in de fik.
De B17 daarentegen had een minder groot bereik, maar de bemanning had een stuk grotere kans om te overleven. Gepantserde zelfdichtende brandstoftanks, pantser voor de bemanning, een enorme defensieve bewapening, tot wel 14 .50 mitrailleurs toe. En uit ervaring kan ik zeggen dat die krengen zwaar zijn...
De Hellcat versus de Zero: in feite hetzelfde verhaal. De Zero was sneller, kon scherper draaien, maar weer geen bescherming voor de piloot en de brandstof en vrij lichte mitrailleurs. De Hellcat was een plomp ding, maar had pantser, zelfdichtende brandstoftanks en 6 .50's.
Overigens: bovenin dit topic vroegen forumleden naar Duitse 'tweestaarters': De FW189 is er een.
Deze 'broeikas' was bedoeld als FAC-kist. (Forward air Control) en artilleriewaarnemer. Vandaar de grote hoeveelheden glaswerk.
Hier nog eentje: de Blohm & Voss BV206.
volgens ingewijden een uiterst instabiel gebakje wat na de eerste vluchten vrijwel compleet opnieuw ontworpen moest worden. Bijnaam die de bemanningen er aan gaven: \"Die fliegende Schuhe\". (de vliegende schoen.) Taak was voornamelijk het schaduwen van konvooien richting Moermansk er terug, zodat de U-Boote een goede positie-bepaling kregen. \"The eye of the Wolfpacks\" was de bijnaam die de konvooi-bemanningen aan het lelijke ding gaven.
En dat a-symmetrische gebakje op blz 2 van dit topic was de Blohm & Voss BV !41, wederom een FAC/waarnemingskist. Voordeel van dit vliegtuig: een ongehinderd zicht naar de grond. Weinig van geproduceerd, want toen de kinderziekten er eenmaal uit gehaald waren, had de B&V fabriek het te druk met het produceren van andere, meer succesvolle kisten.
Tot zover...
Roel (die ook wel een beetje verstand van vliegdingen heeft... :wink: )
