WK F4C Schaal 2006 te Zweden

[Ton van Munsteren]

Jan,

rustiger te houden

Nee :? niet doen lekker doorgaan.

Want je hebt met veel opmerkingen gelijk, die problemen zouden op dit niveau niet mogen gebeuren.

De deelnemers die altijd bovenaan staan hebben dat soort problemen ook niet 8) want die zijn ook heel goed voorbereid en gaan niet om mee te doen maar gaat voor de 1e plaats :wink: .

Ton

 

[Muxje]

Wat een toestand allemaal!

Inderdaad, het lijkt wel werk. Niks voor mij dus, sport-schaal is wel goed genoeg. Maar het blijft erg mooi om te zien allemaal

Leuke videos... Gerard nam zo te zien bijna de cameraman te grazen En zag ik daar ook een Miles Hawk Major?

 

[jaap]

Men vliegt met aangeleverde brandstof wat afwijkt van het eigen mengseltje en vaak moet men dan de motoren nastellen om perfect te laten lopen en dat lukt niet altijd 100%.
Ton

Ton,
Waarom mogen ze niet vliegen met hun eigen brandstof?

Deze wedstrijden gaan er toch niet om wie het snelste is, dus de brandstof is volgens mij geen onderdeel waar je voordeel mee kan halen.

Of ik moet even iets over het hoofd zien natuurlijk

Groetjes,
Jaap

 

[Ton van Munsteren]

Muxje,

sport-schaal is wel goed genoeg

Die toestanden vallen best mee je moet eenvoudig beginnen en het je zelf niet te moeilijk maken, sport-schaal is daarvoor perfect.

We willen allemaal beginnen met een Warbird 8) maar het is een leerproces waarbij eenvoudig beginnen de beste optie is.

Weet zeker als je schaalmodellen leuk vind en wat meer wil dan alleen rondjes vliegen, sport-schaal wedstrijden een leuke optie is waarna je later altijd nog over kunt gaan voor F4c.

Gewoon doen dus :wink: :lol: .

Jaap,

Men krijgt de brandstof omdat men dat zelf niet mag vervoeren in het vliegtuig.

Weet niet zeker of onze mannen dit ook krijgen omdat zij met de auto zijn en dat dus zelf mee zouden kunnen nemen.

Met dit soort modellen is een super betrouwbare motor super belangrijk, inhouden of zelfs afslaan omdat de afstelling net iets anders moet zijn :evil: kost je de wedstrijd .

Ook de locatie (land) vraagt soms om een andere afstelling en dat maakt het allemaal toch lastig.

Groetjes ben er even twee weekjes tussenuit.

Ton

 

[peterk]

Uitslag voor de Nederlandse deelnemers aan de WK RB Schaalmodellen F4C; 13-23 juli, Norrkoping, Zweden.
6. Gerald Rutten
10. Gerard Rutten
45. Bert van Eijk
50 deelnemers
Ploeg 8 van de 19

Van harte feliciteerd met dit resultaat!

Peter Keim
Sportzaken
KNVvL Modelvliegsport

 

[Gerald Rutten]

Dag allemaal, weer terug in het zonnige zuiden (pffffewww... :zon: lekker warm hoor, nét of je op vakantie bent...)

Leuk om al het commentaar te lezen, in het bijzonder omtrent de filmpies die in wezen maar een moment opname illustreren. Feit is idd dat er elk jaar weer lui bij zijn die er eigenlijk niet veel te zoeken hebben, dat krijg je bij kleine landen alwaar animo laag is je zó door selecties heen komt. (..als die er al zijn dan...) Ook heefd Ton gelijk dat dingen vaak anders uitpakken dan je zou verwachten, zenuwen kunnen daarbij een rol spelen maar ook Murphy zie je altijd nét op zo´n evenement terug....

Ik heb het enorm naar mijn zin gehad, enige waar ik zelf van baal is dat ik vanaf halverwege de week last van een zéér "harnekkige" stijve nek had....weet niet echt waarom, heb er nu nog last van maar kan je pret aardig bederven. Vluchten hebben er gelukkig niet onder geleden.

Als team hebben we het redelijk goed gedaan:
Mijn vader mikte op de eerste 15, is gelukt ondanks die eerste judge attack.... Een van de motoren weigerde op tijd op te pikken, zie gevolg.
(Afbreken en opnieuw aanzetten van start levert je nul punten op...)
Bert kon zijn troef bij lange na niet op tijd af hebben en had wijs besloten om zijn goede vertouwde Piper in te zetten om WK ervaring op te doen. Was er duidelijk van bewust dat´ie geen deuk in pakje boter kon slaan en had als doel om NIET laatste te worden. Hij heefd het goed naar zijn zin gehad, veel geleerd en zijn doelstelling bereikt.
Ikzelf wilde binnen de eerste 10 eindigen en dat is ook ruim gelukt. Met mijn Avonds kit loop ik statisch altijd wat achter wat ik met vliegen moet inhalen. Dit is redelijk goed gelukt, meer had ik er denk ik niet uit kunnen halen...alléé, ik ben geeindigd onder allemaal ex-wereldkampioenen...niet slecht! Had dit jaar eigenlijk véél meer willen oefenen, had maar 16 vluchten dit jaar gelogged. Heb veel problemen om een jetvlieg locatie te vinden, wordt groeiend probleem.... (Gilze-rijen nieuwe lastige baan, Deelen hele zomer seizoen dicht voor turbines, De Peel vind het ook té gevaarlijk, etc, etc, etc,....is andere discussie)

Heb zelf niet zo erg veel foto´s gemaakt, hieronder een kleine compilatie van die foto´s:

Voor het eerst met een sleurhut!!! (Geleend van vrienden) Was eigenlijk best een goede oplossing, misschien vaker doen!

Stef die na drie Sopwithen achter elkaar het effe zat was....:

Al met al een zeer geslaagde kampioenschap waar we positief naar terug kunnen kijken.

Groet,
Gerald

 

[Gerald Rutten]

Crosswind?

Relatief kleine start- en landingsbaan?

Was idd een probleempje daar...., groooote lange hoofdbaan maar als er wind cross staat zul je het er ook mee moeten doen. De organisatie had de moeite genomen om twee "fire-brigade" exits te gebruiken en te belijnen voor deze cross baan maar voor een hoop modellen was dit ontoerijkend. Ik heb zelf met mijn jet iedere keer gekozen voor de hoofd baan die ik dan zo schuin mogelijk nam. (Je staat vrij in die keuze) Heb ik tóch weer een paar meter extra just in case....

Die Amerikaan met z'n T-28: dat lijkt natuurlijk helemaal nergens naar!

Klopt!!!! Waarschijnlijk combinatie van té weinig ervaring op nieuwe kist met als gevolg zenuwen... Model steeg op en bleek dat wielen niet goed in gingen en een hoop deuren bleven open staan. Je verliest dan een hoop vliegpunten dus piloot besloot om maar meteen weer binnen te komen. (Was dus niet eens landing voor punten :? ) Heb het zelf niet gezien, mijn teamleden vertelden het in geuren en kleuren, model werd netjes af geflaired...op 2 meter hoogte. Basis vliegfout...

En die Rus had volgens mij het verkeerde model op z'n zender geselecteerd (Berto kan daar meer over vertellen . . . )

Was wel een mooie kist, overigens (dat zal Gerald beamen ).

Ik denk dat je naar die F16 refereerd??? Kan dat filmpje (met ook die T28) niet vinden. Was mooie kist maar zal zijn statische documentatie niet goed op orde hebben gehad. Ook deze crash niet gezien, laten vertellen door teamleden, zag er idd uit dat rolroeren omgekeerd waren.

En daar zit dan ook vaak het probleem bij schaalmodellen men heeft er jaren aan zitten bouwen maar men vliegt gewoon te weinig mee en dat komt er direct uit bij een wedstrijd als dit waar veel op het spel staat.

Het model is nog te nieuw en heeft maar 10- 20 vluchten gemaakt, nieuwe locatie en omstandigheden en dan ook nog eens de stress van het moeten presteren.

Je hebt per vlucht maar 1 kans om het goed te doen, vervolgens wil je het zo mooi mogelijk doen en doet alles dan ook echt helemaal fout.

Dat was idd het geval jaren geleden maar de top groep laat toch echt mooie dingen zien hoor! Je kunt zien dat het vlieg niveau steeds hoger wordt.

Heb je goed naar de foto's gekeken misschien toch even doen .

Zo te zien is het richtingroer losgekomen en zal dat de nodige problemen hebben gegeven.

Weet niet of dat ook direct een crash tot gevolg zou moeten hebben .

Lijkt mij dat een los richtingsroer een aardige worsteling kan geven voor welke pilooot dan ook, met misschien een stol tot slot waarna einde oefening.

Was wel typisch geval......model zwalkte al de hele vlucht van links naar rechts en werd halverwege door jury verteld aan piloot om maar snel te landen ivm los richtingsroer, piloot had dit nog niet door...... :?: Landing approach ging niet slecht, molk echter té veel uit op 4 meter hoogte waardoor richting roer het zaakje maar ging overnemen, snapte uit de lucht, zie foto. Dit zijn idd typische vliegers die hier eigenlijk niet thuis horen. (Van de andere kant, ze zullen op hun manier ook best wel hun best gedaan hebben...)

De mooiste:

Ach het is nu echt een "de beste stuurlui doen niet mee met de wedstrijden" (vrij vertaald naar: "de beste stuurlui staan aan wal") instellling

Helemaal gelijk Berto , en dat is ook een beetje het wereldje waar we in zitten, niets leuker dan toekijken naar anderen en hoe ze het niet zouden moeten doen....! Maar daar is voor ieder van ons het ook ook mee begonnen denk ik, naast het veld staan en denken "Dat kan ik ook, misschien wel beter"!! Vooral het wereldje van schaal zit zo in elkaar en dat kijken moeten we zeker blijven doen! Ik zal het ook niet nalaten om commentaar te geven wanneer ik een bagger vlucht zie, of een prust model zie, dat zit in onze aard toch?

Mischien kom je mijn naamgenoot nog tegen.
Woont in Norrköping en heet ook Jan Pie.
Hij is afdelingshoofd van de SOS centrale in zuid Zweden

Heb stevig gezocht maar niet gevonden..... Hoe is het met je Jan, vlieg je nog geregeld?


Groet,
Gerald

 

[Ton van Munsteren]

Gerald,

Mooie resultaten :music: goed voor dat orangegevoel en kunnen we als schaalvliegend Nederland trots op zijn.

Maar ja wil je meer dan moeten er dus zeker nieuwe betere modellen komen en de vraag is dan ga je daarvoor.

Gerard is daar een prima voorbeeld van met zijn prachtige vliegscoren 8) waarmee hij in de top 5 behoord te zitten.

Gaat er dan toch echt een nieuw model komen van Gerard om statisch beter mee te kunnen en om toch bij die eerste 5 te kunnen komen.

Lastig hoor want het is leuk om mee te doen :lol: maar neem aan dat allen toch uiteindelijk meer willen en Wereldkampioen willen worden.

Mooie foto's vooral de :lol: Boeing Model 100 :lol: en het onderstel van de FW 190 wat een details.

Jammer dat er niet veel meer detailfoto's op de WK site te zien waren, want dat maakt schaalvliegen/modellen juist zo mooi.

Vind ook dat bij de LB klasse de modellen ook een stuk groter zijn geworden en ook de diversiteit is super te noemen lijkt wel of de LB klasse op de WK nog steeds groeiende is.

Ook leuk te zien dat bij sommige vliegers/modellen met lijnen het hoogteroer wordt bestuurt maar dat de rest bedient wordt doormidden van RC-besturing.

Ton

 

[Bert van Eijk]

Hallo Scalefans,

De vakantie loopt ten einde en het wordt tijd dat ik iets over mijn eerste ervaringen tijdens de WK in Zweden vertel.
Ik begin met wat foto's, omdat ik regelmatig lees dat daar de meeste belangstelling voor is.

Douglas SBD 5 Dauntless

Zlin 526 AFS

Focke Wulf 190 A6

North American T-28B Trojan

Bristol F2B Motor Hispano Suiza

K + W C-3603

Saab Safir C91

Curtiss Jenny JN4

Pilatus P3-5

North American AT-6 Harvard

Zo dat waren wat concurenten. Mijn relaas volgt snel, maar laat even weten of iemand dat interesseert. Natuurlijk komen er dan ook weer plaatjes bij.

Groet Bert

 

[jan brilman]

maar laat even weten of iemand dat interesseert

Tuurlijk!

Horen we het uit de eerste hand.

Maak er maar een mooi verhaal van, met smeuiige details en zo . . . :wink:


jan.

 

[Bert van Eijk]

Mijn eerste WK F4C in Zweden.


Zoals gebruikelijk is bij deelname aan grote toernooien gaan daar voorrondes aan vooraf. In Nederland betekent dat deelname aan de NK, waar ik sinds een jaar of drie met mijn Piper in meedraai. Eerst bij de sportschaal en later (wel wat gedurfd) bij de F4C. Ik heb namelijk nooit de illusie gehad dat mijn Piper tot de “echte” schaalmodellen behoort. Maar als er weinig deelname is, dan is een derde plaats heel wel mogelijk. Als er dan zelfs geen statische beoordeling is dan is zelfs (alleen op vliegen dus) een eerste plaats mogelijk. Als met al het al bekende verhaal, waarbij nog moet worden aangetekend dat in onderling overleg werd bepaald dat de Piper mee zou gaan, omdat mijn andere project waarschijnlijk (zeker) niet op tijd klaar zou zijn. Het zou goed zijn voor de ervaring en, zo werd mij verteld ik zou dan zelfs geen laatste worden. Aldus werd mijn doelstelling: “Niet op de laatste plaats proberen te eindigen in Zweden.

Op 10 juli werd de auto en de caravan geladen inclusief de reeds opgepimpte Piper J-3 met een aangepaste documentatieset, want tijdens de NK heb ik veel teveel foto’s laten zien met details en zo, wat toch niet op de kist is terug te vinden. Op die manier maak je de juryleden te wijs en dat is niet perse nodig.
De eerste week zijn Joke (mijn vrouw) en ik naar Denemarken geweest om alvast wat rust te vinden na de gedane arbeid. Vervolgens zijn we op donderdag 13 juli naar de stadscamping in Nörrkoping gereisd, alwaar we plaatsen hadden laten reserveren.

In de buurt zijn ook de Saab fabrieken

Dit alles was al netjes voorbereid door de teammanager Ray Struik en Natascha, zijn ega. Wij waren de eerste die aankwamen en Ray en de zijnen volgden dezelfde dag. De tenten opgetuigd en maar eens kijken waar het vliegveld was te vinden.

Aan de opbouw wordt nog hard gewerkt

Het veld was op fietsafstand van de camping en dat was voor de metgezellen wel prettig, want door het lot werd later bepaald dat Nederland zou beginnen, zowel statisch als vliegen. Dat zorgt ervoor dat de wekker op 6.15 uur moest aflopen en dat ’s avonds beperkt drank werd geschonken om heldere vliegers te houden.
Het vliegveld was een voormalig veld van de Zweedse luchtmacht, maar diende nou als opslagplaats voor niet gebruikt oorlogstuig.

Veel van deze "snowmobiels" waren er te zien

We troffen er een mooie geasfalteerde baan aan, waar menige modelvliegclub jaloers op zou zijn.

De eerste deelnemers waren al gearriveerd en enkelen hadden zelfs hun modellen al in de daarvoor beschikbare sporthal tentoongesteld. Tegelijk zag ik al dat mijn doelstelling echt niet te laag was ingeschat want er stonden prachtige kisten bij.

Op de voorgrond de tafels voor Nederland

Een mooi model van ..........


wordt vervolgd

 

[Bert van Eijk]

Deel 2

Toch nog even voorstellen:

The young Mister Struik

Een eerste indruk van het vliegveld en de “hangaar” met de nu al aanwezige vliegtuigen was een prettige. Als ik al niet zou slagen in mijn doelstelling, dan zou ik toch hele mooie vliegtuigen en mogelijk heel kundige vluchten kunnen zien. Na deze avond alleen nog even gezellig op de camping gezeten, met de eerste Zweedse muggen om ons heen. De volgende dag arriveerden Gerard en Marianne Rutten met hun camper, gevolg door Gerald en Suzanne met de jullie al bekende caravan. Natuurlijk hadden ook zij voor deze gelegenheid hun vliegtuigen meegenomen. Toch makkelijk als je je ingeschreven hebt voor deelname. Als laatste arriveerden Stef van der Steen en zijn Silvia met tent en hun hond Di, die later de Nederlandse mascotte zou worden.

De mascotte van het Nederlandse team

De belangstelling, die aan haar adres ontstond kon ze niet altijd waarderen en sommige mensen moesten dan ook snel hun hand terugtrekken om niet tussen de scherpe tandjes te komen. Stef was als belangstellende, maar bovenal als mijn helper naar Zweden gekomen. Bij de NK wedstrijden en de oefendagen hadden we deze combinatie al uitgeprobeerd en het beviel mij in ieder geval goed.

Stef direct al in actie als helper bij het vervangen van de veerrubbers

Die avond hebben we gezellig samen gegeten en nog nagepraat onder het genot van eigen meegebrachte drank, maar ook vooral vooruitgeblikt naar de dingen die zouden komen. Natuurlijk had ik de meeste vragen en met een ervaren team als dit, kreeg ik overal antwoord op.

Heel gezellig met het complete team en een uitstekende verzorging

Op zaterdag hebben we onze vliegtuigen naar de sporthal “hangaar” gebracht en de zaak in elkaar gezet en op de beschikbare tafels uitgestald. Tegelijkertijd zorgde Ray ervoor dat alle benodigde papieren en het inschrijven geregeld werd. In Nederland moeten alle deelnemende modellen worden ingeschreven bij de KNVvL en dan krijgt de deelnemer een FAI “Specification Cartificate”, welke in combinatie met de op het model aangebrachte FAI stickers ter plaatse weer gecontroleerd werd. In mijn geval had ik de sticker op de romp geplakt op de plaats waar de vleugel tegenaan wordt bevestigd. Bij de controle kon ik netjes de vleugel loshalen, want de sticker blijkt zeer belangrijk te zijn. Oké weer wat geleerd.
Bij Gerald was er direct al een zeer grote publieke belangstelling, want de jet oogt goed en ook van de presentatie in de hangaar had Gerald werk gemaakt door een fotosessie van de bouwfase en de originele F-15 erbij te plaatsen. Voor het Nederlandse tintje had Marianne gezorgd; Nederlandse vlaggetjes bij de modellen en de driekleur aan de wand van het gebouw. Maar ook zij kent het circuit inmiddels en heeft Vaderlandse koffie en het benodigde koffiezetapparaat in de hal aanwezig. Dit leidde tot knielende Nieuw Zeelanders en anderen, die ook graag een bakje van dit kostelijke vocht wilden scoren.

Zie je wel, de hele Piper weg door die F-15

Aanvankelijk stond mijn Piper er maar zielig bij, terwijl de F-15 van alle kanten werd gefotografeerd. De eerste foto’s van de Piper heb ik dan ook maar zelf gemaakt. Sneu hè? Later werd dit beter en nadat de eerste fotograaf het aandurfde er een foto van te maken volgden er meer. Er werden zelfs vragen gesteld over de dummymotor en andere zaken. Na de eerste ervaringen rond de F-15 was ik toen de koning te rijk. Hele leuke gesprekken gevoerd en emailadressen uitgewisseld. Met name de dummymotor krijgt zijn vervolg in andere landen. Leuk hè?
’s Middags zou de officiële opening volgen, maar daarover later meer ……….

 

[Jaap Gaasbeek]

Hoi

Nou laat die verslagen en foto`s ma zien hier op het forum, of het nu een Piper of een F15 is maakt niet uit, ik vind het geweldig wat jullie maken en doen.

Ik volg het met men bekkie open.

Ga zo door men compi

 

[Bert van Eijk]

De opening van de WK

’s Middags volgde de officiële opening. Hier had ik al wel wat beelden bij, maar om mee te maken is toch wat anders. Op het veld stonden een groot aantal vlaggenmasten in een V-vorm opgesteld, met daaraan in alfabetische volgorde de respectievelijke dundoeken bevestigd.

Wij stonden met ons rood wit en blauw precies in de punt van de V. Land voor land moesten we op marsmuziek het vliegterrein oplopen om vervolgens bij “onze” mast plaats in te nemen. Het viel op dat er toch behoorlijk wat publiek was gekomen, terwijl ik dat niet had verwacht.

Toch een behoorlijk aantal landen zo bij elkaar alleen met dat verschil dat er een aantal vlaggenmasten waren, waarbij maar twee of drie personen stonden. Soms een teammanager, die niet eens meevloog en één deelnemer. Bij anderen was dat weer het omgekeerde en dit kwam omdat er drie deelnemers F4C en drie deelnemers F4B bij stonden met teammanager en helpers compleet. Daar dus al wat contrast, maar wel een heel kleurrijk geheel omdat de meeste deelnemers toch wel in uniforme kleding waren gehuld. Wij dus in het oranje, dat spreekt voor zichzelf.

Toen de laatste deelnemers waren binnengemarcheerd werd het feest geopend door drie valschermspringers. Eén met de Zweedse vlag, één met de FAI vlag en één met de vlag van de Zweedse KNVvL volgens mij. Daarna kregen we de speeches, die gelukkig kort waren, want ze werden zowel in het Zweeds als in het Engels gedaan. Bij het Zweeds haak ik echt af hoor, want dan blijft alleen Nörrkoping over (spreek uit: Neurchopping). Inmiddels wisten we al van de voorgaande dag dat er ook nog een Saab B-17 zou voorvliegen.

Opvallend was het machtige geluid van de motor en propeller. Dit liet allemaal wel erg op zich wachten. Als je dan wat rondkeek dan zag je dat de organisatie nog meer in petto had. Er was een hete luchtballon, een gemotoriseerde parachute en een aantal grote modelvliegtuig aanwezig. Maar vanwege de toch wel harde wind was er uiteindelijk alleen maar plaats voor een demo van de modelvliegtuigen, waarbij ik van mening was dat het publiek op veel te grote afstand stond, maar dat kan aan mijn ogen liggen. De pauzes duurden helaas te lang en het was echt jammer om te zien dat het publiek al begon te vertrekken voordat de Saab B-17 zijn demovlucht maakte. De organisatie had zelfs nog een Extra acrobatic kist of zo iets geregeld om de gaten te vullen. Ook deze vloog te hoog en te ver en was vermoedelijk niet in de planning opgenomen, maar met een belletje naar een plaatselijke vliegclub opgetrommeld. De vlieger deed in elk geval zijn uiterste best om er nog wat van te maken. Wij bleven, want we wilden toch de Saab zien vliegen en het wachten was niet te vergeefs. Een mooi vliegtuig met een mooi zwaar geluid en een fraaie demo hebben we kunnen zien. Op de foto kun je de B-17 zien met zijn aparte wieldeuren. Een mooi schaalmodel om eens te bouwen.
Die avond was er vergadering voor de teammanagers, waar de laatste punten en komma’s over het gebeuren konden worden gezet. Tevens volgde de loting aangaande de volgorde van optreden. Nederland moest beginnen. Dit gold voor zowel het statische- als het vlieggedeelte. Daarna werd in ons team bepaald, dat Gerard zou starten, Bert als tweede en Gerald als derde. Dit betekent tevens dat de tweede ronde door de tweede man, dus ik, moest worden begonnen. De volgorde van de derde vliegronde wordt bepaald door de plaats op de ranglijst. De laagste punten eerst en de hoogste mocht als laatste.

De volgende ochtend waren wij ook als eerste aan de beurt om in te vliegen. Wel belangrijk, zeker in dit geval omdat we niet met een vlak polderlandschap te maken hadden, maar er zaten glooiingen in het terrein, die b.v. een vlakke vlucht behoorlijk nadelig kan beïnvloeden. Ook de plaatsbepaling(en) voor rechthoek en driehoekfiguren zijn daarbij van belang. Al met al toch nuttig om op een vreemd veld, met soms andere omstandigheden dan thuis even te vliegen. Dit leverde niet al teveel problemen op, omdat ieder van ons zich wel aardig redt met zijn kist.

Wordt vervolgd …………

 

[Bert van Eijk]

Ondanks het feit dat er maar weinig reacties zijn , ga ik maar gestaag door en maak maar af c:, wat ik was begonnen.

Nu was het wachten op de afronding van de statische beoordelingen, pas daarna zou er worden gevlogen.

Mooi de tijd om alle mooie kisten eens van wat dichterbij te bekijken en waar mogelijk een praatje te maken met mensen, wier namen ik al jaren tegenkwam in de hobbybladen, eens een praatje te maken. Zo volgden Mick Reeves uit Engeland, Andreas Lüthi uit Zwitzerland, Noel Whitehead uit Australia, Koos Pretorius uit Zuid-Afrika en vele anderen. Wellicht kent niet iedereen deze namen, maar typ ze maar eens in op Google dan kom je vast wel wat tegen. Met de Japanners, Italianen, Russen en nog een paar ging het echt niet. Engels is bij hen heel matig en mijn Japans, Italiaans en Russisch is het ook niet al te best gesteld.

Bovenstaande foto is een detailopname van de Bücker Antares van wereldkampioen Adreas Lüthi, die best bereid is te vertellen over hoe hij alles aanpakt. Opvallend is dat hij met een Zenoah 62 cc vliegt, die is aangepast voor methanolgebruik. In de meeste gevallen zie je trouwens viertakt motoren.
Voor de meesten geldt trouwens ook dat zij wel wat geheimen willen prijsgeven, alleen was het aanvankelijk moeilijk om van de Tsjechen wat te weten te komen. Het leek erop dat het team gebukt ging onder enige stress, omdat ze als team graag wereldkampioen wilde worden, hetgeen ze ook gelukt is.

Hier de kist van Pavel Fencl uit Tsjechië, die vorig jaar een mooie kist heeft gecrasht op de EK in Protugal. Ondanks dat dit een vervanger is was ook dit vliegtuig een plaatje om te zien, met zeer veel detaillering.
Het voert te ver om alle nieuws dat ik heb gehoord hier neer te zetten, maar foto’s spreken voor zich denk ik.

De Pilatus P3-5 van Gody Fischer uit Zwitzerland.

De Grumman F7F Tigercat van Max Merckenschlager uit Duitsland

Een Prototype SU-12 van de van de Focke Wulf 189, maar dan in control-liner uitvoering

Volgende keer nog een stukje over het vliegen en dan nog iets van het vliegersgala roost:.

Bert

 

[Berto]

Ondanks het feit dat er maar weinig reacties zijn

Wij genieten in stilte, zijn sprakeloos van de mooie foto`s dus laat alsjeblieft komen.
Hoe meer hoe beter :wink:

 

[Jaap Gaasbeek]

Hoi ,


Gewoon doorgaan hier, ik kijk er met volle belangstelling naar man man wat mooi, daar gaan wat uren inzitten om te bouwen.

Tis heerlijk om hier te kijken naar de foto`s

Bedankt alfast.

p/s ik blijf het volgen

 

[jan brilman]

Ook ik veer enthousiast omhoog uit de stoel, als ik zie dat er weer een bijdrage is over het WK F4C.

Het verhaal kan denk ik nog iets smeuiiger; de foto's zijn prachtig.


jan.

 

[Theo Coenen]

bij die SU-12/Focke Wulf 189 als lijnbesturingskist, welke functies kon hij bedienen en hoe werden die dan aangestuurd, via lijnen of extra rc?

 

[Bert van Eijk]

Het verhaal kan denk ik nog iets smeuiiger; de foto's zijn prachtig. jan.

Ja Jan dat moet bij je passen. Ik ben in staat om een zakelijk verslag neer te zetten en wacht op jullie smakelijke reacties. Een ieder z'n vak, niet waar?

Groet,

Bert