Bouw nieuwe DLG
- Topicstarter Peral
- Startdatum
De snijmallen maak ik uit 1mm HPL. Ik heb ooit een plaat bij een interieurbouwer uit de afvalcontainer gehaald.
Het spul wat ik heb heeft een aluminium afwerking, maar dat maakt volgens mij niet uit. Ik zorg er voor dat de snijdraad het aluminium niet raakt doordat ik de bovenkant een beetje afrond. HPL is heel mooi te bewerken en superglad te polijsten met schuurpapier 2000.
Hoe gladder hoe beter denk maar, zodat de snijdraad geen weerstand ondervindt van de mal.
Met de figuurzaag en daarna met de dremel schuur ik de mal tot een paar tiende millimeter nauwkeurig. Daarna met een schuurlatje.
Een nauwkeurig en tijdrovend werkje maar met geduld is het heel nauwkeurig te doen. Ik schat de nauwkeurigheid op 1/10 mm.
Voor de CNC jongens natuurlijk onacceptabel maar ik vind het goed genoeg. Zeker voor mijn 'pilot-skills..."
Mijn malletjes steken voor en achter 1cm voorbij het schuim. De LE van de vleugel is ligt precies op de rand van het schuimblok. Bij de TE loopt het schuimblok 1cm door. Mijn malletje is daar dus 2cm langer dan het profiel. Het blokje aan de TE zijde heeft 2 functies: Het houdt de draad tegen na het snijden. Maar hierop is ook de hartlijn van het profiel nog te zien. En dat is nodig om het malletje precies op hoogte te krijgen.
Aan de voorzijde dient het hetzelfde doel, en om de draad aan te leggen voor het snijden.
Op de foto is te zien dat de mal 2 voetjes heeft. Die schuur ik heel voorzichtig op een vel schuurpapier af. Ondertussen meet ik iedere keer door de mal tegen de vast geklemde lineaal te leggen. Als de hartlijn op de mal precies in lijn is met de lijn op het papier moet het goed zijn.
Uiteraard doe ik dit met beide mallen zo dus als er al een afwijking zit in de positie van de lineaal, dan zit dat in beide mallen gelijk en wordt het profiel niet verder vervalst.
Verder is het hapje aan de onder-voorzijde te zien. Dat dient om de mal zodanig te positioneren dat de LE exact op de rand van het schuim zit. Ik leg dan een aluminium profiel tegen het schuimblok en schuif het malletje daar tegen aan. Daarna speld ik het vast tegen het schuim.
Ik maak om te beginnen altijd een kartonnen mal van een vleugel. Altijd van geel etalagekarton, maar dat is inmiddels bijgeloof..
Die mal is aan de TE 1cm langer dan de werkelijke vleugel
Deze mal gebruik ik om de vorm op het schuim af te tekenen, de mylar te snijden en het weefsel op maat te knippen.
Ook is dat handig als straks de schuimblokken weer worden samen gelijmd om te controleren of de vorm nog exact klopt.
Om de blokken snel en nauwkeurig op maat te snijden heb ik ooit hulpstukjes gemaakt van 2 winkelhaken.
Werkt superhandig. En snel. Alle blokken, 6 dus, waren binnen een uur gesneden.
Klaar om de gravitycutter van de plank te halen!!
Het spul wat ik heb heeft een aluminium afwerking, maar dat maakt volgens mij niet uit. Ik zorg er voor dat de snijdraad het aluminium niet raakt doordat ik de bovenkant een beetje afrond. HPL is heel mooi te bewerken en superglad te polijsten met schuurpapier 2000.
Hoe gladder hoe beter denk maar, zodat de snijdraad geen weerstand ondervindt van de mal.
Met de figuurzaag en daarna met de dremel schuur ik de mal tot een paar tiende millimeter nauwkeurig. Daarna met een schuurlatje.
Een nauwkeurig en tijdrovend werkje maar met geduld is het heel nauwkeurig te doen. Ik schat de nauwkeurigheid op 1/10 mm.
Voor de CNC jongens natuurlijk onacceptabel maar ik vind het goed genoeg. Zeker voor mijn 'pilot-skills..."
Mijn malletjes steken voor en achter 1cm voorbij het schuim. De LE van de vleugel is ligt precies op de rand van het schuimblok. Bij de TE loopt het schuimblok 1cm door. Mijn malletje is daar dus 2cm langer dan het profiel. Het blokje aan de TE zijde heeft 2 functies: Het houdt de draad tegen na het snijden. Maar hierop is ook de hartlijn van het profiel nog te zien. En dat is nodig om het malletje precies op hoogte te krijgen.
Aan de voorzijde dient het hetzelfde doel, en om de draad aan te leggen voor het snijden.
Op de foto is te zien dat de mal 2 voetjes heeft. Die schuur ik heel voorzichtig op een vel schuurpapier af. Ondertussen meet ik iedere keer door de mal tegen de vast geklemde lineaal te leggen. Als de hartlijn op de mal precies in lijn is met de lijn op het papier moet het goed zijn.
Uiteraard doe ik dit met beide mallen zo dus als er al een afwijking zit in de positie van de lineaal, dan zit dat in beide mallen gelijk en wordt het profiel niet verder vervalst.
Verder is het hapje aan de onder-voorzijde te zien. Dat dient om de mal zodanig te positioneren dat de LE exact op de rand van het schuim zit. Ik leg dan een aluminium profiel tegen het schuimblok en schuif het malletje daar tegen aan. Daarna speld ik het vast tegen het schuim.
Ik maak om te beginnen altijd een kartonnen mal van een vleugel. Altijd van geel etalagekarton, maar dat is inmiddels bijgeloof..
Die mal is aan de TE 1cm langer dan de werkelijke vleugel
Deze mal gebruik ik om de vorm op het schuim af te tekenen, de mylar te snijden en het weefsel op maat te knippen.
Ook is dat handig als straks de schuimblokken weer worden samen gelijmd om te controleren of de vorm nog exact klopt.
Om de blokken snel en nauwkeurig op maat te snijden heb ik ooit hulpstukjes gemaakt van 2 winkelhaken.
Werkt superhandig. En snel. Alle blokken, 6 dus, waren binnen een uur gesneden.
Klaar om de gravitycutter van de plank te halen!!
De kernen zijn gesneden. Ik vind het altijd weer spannend.
Het is een hoop voorbereidend werk, zeker het maken van de mallen. Dan ben ik een tijdje bezig om de gravitycutter precies af te stellen.
Het schuimblok met de mallen precies positioneren.
En dan is het een druk op de schakelaar en afwachten. Het snijden gaat daarna volledig vanzelf.
Op de foto hieronder is de gravity-cutter aan het werk.
De stoomsterkte doe ik altijd zo laag mogelijk. De draad doet er zo'n 4 minuten over om door het blok te gaan.
Een foto van de tip.
Binnenkort ga ik maar eens een bestelling doen bij R&G.
Ik denk dat het 46grams samurai wordt maar ik ben er nog niet helemaal uit.
Het is een hoop voorbereidend werk, zeker het maken van de mallen. Dan ben ik een tijdje bezig om de gravitycutter precies af te stellen.
Het schuimblok met de mallen precies positioneren.
En dan is het een druk op de schakelaar en afwachten. Het snijden gaat daarna volledig vanzelf.
Op de foto hieronder is de gravity-cutter aan het werk.
De stoomsterkte doe ik altijd zo laag mogelijk. De draad doet er zo'n 4 minuten over om door het blok te gaan.
Een foto van de tip.
Binnenkort ga ik maar eens een bestelling doen bij R&G.
Ik denk dat het 46grams samurai wordt maar ik ben er nog niet helemaal uit.
heel strak werk, zulke mooie panelen zie je niet vaak rauw vd draad! samurai, mooi spul en zeker geen slechte keus. Ga je vooral voor licht dan is carboline of nog beter carboweave het spul wat heden ten dage wordt gebruikt.
Bastiaan is mijn wandelende encyclopedie wat betreft bestellingen....lol. Wellicht kan hij verder helpen wat dat betreft, ik kan alleen maar n bietje vliegen...
Carboweave
http://shop1.r-g.de/list/Faserverstaerkungen/Kohlefaser/Gelege/Biaxialgelege
Ik weet iet of je dit hier in plus en min kunt krijgen.
Carboline kunne bij Vladimir wel in +/- krijgen
http://shop1.r-g.de/list/Faserverstaerkungen/Kohlefaser/Gelege/Biaxialgelege
Ik weet iet of je dit hier in plus en min kunt krijgen.
Carboline kunne bij Vladimir wel in +/- krijgen
Zie ook post 10:
https://www.rcgroups.com/forums/showthread.php?1348570-Zone-V2-for-2011
Hier is veel meer info over de zone V2 te vinden:
https://www.rcgroups.com/forums/showthread.php?1348570-Zone-V2-for-2011
De vleugelpaneeltjes zijn verlijmd, balsa versteviging bij de wortel en alles in vorm geschuurd.
Tijdens het schuren toch weer onvoorzichtig geweest bij de TE, maar niets ernstigs.
Van BastiaanD heb ik een mooi stukje carboline 39 grams ontvangen. Dit wordt dus de bekleding.
De volgende stap is het inschuren van de gleufjes voor de 3x0,8 carbon liggertjes. Misschien had ik kunnen kiezen voor iets lichtere, maar hier heb ik toch maar op zekerheid gespeeld.
Vraagje:
Wat is het effect van een webbing tussen deze liggers? Ik heb hier verschillende berichten over gehoord.
Mijn huidige vleugel heeft het niet en die is behoorlijk stijf. Als iemand hier meer over kan zeggen hoor ik het graag.
Webbing bij het rolroer komt er natuurlijk wel.
Vanmiddag lekker door bouwen. Prima weertje daarvoor..;-)
Tijdens het schuren toch weer onvoorzichtig geweest bij de TE, maar niets ernstigs.
Van BastiaanD heb ik een mooi stukje carboline 39 grams ontvangen. Dit wordt dus de bekleding.
De volgende stap is het inschuren van de gleufjes voor de 3x0,8 carbon liggertjes. Misschien had ik kunnen kiezen voor iets lichtere, maar hier heb ik toch maar op zekerheid gespeeld.
Vraagje:
Wat is het effect van een webbing tussen deze liggers? Ik heb hier verschillende berichten over gehoord.
Mijn huidige vleugel heeft het niet en die is behoorlijk stijf. Als iemand hier meer over kan zeggen hoor ik het graag.
Webbing bij het rolroer komt er natuurlijk wel.
Vanmiddag lekker door bouwen. Prima weertje daarvoor..;-)
Ikzelf gebruik helemaal nergens webbing. Nu sta ik niet bekend als de grootste gooier. Zijn meer kabouterhoogtes bij mij. Nog niet gehoord van flutter.
De gleufjes zijn ingeschuurd volgens de bekende methode lang een lange lineaal.
De inschuurdiepte heb ik met laagjes plakband langs het schuurpapierreepje precies kunnen afstellen.
Ik wilde er dan toch iets van webbing in plaatsen om een zo stijf mogelijke vleugel te maken.
Ook ik doe nog kabouterworpjes, maar het hele idee is met deze kist is juist om daar vanaf te komen. En ik moet er voor zorgen dat ik mezelf niet meer kan wijsmaken dat het aan het materiaal ligt....
Maar het stond me tegen om de vleugel compleet door midden te snijden.
Ik heb een tussen vorm bedacht. Stukjes webbing van 11cm met 1,5 cm schuim daar tussen. Op deze manier blijft de schuimkern één geheel. De webbing bestaat uit 61 grams voorgelamineerd carbon-kevlar wat ik nog had liggen van een vorig project.
De webbing zit er nu nog los in. De carbonstrips ga ik met 24uurs epoxy in de gleufjes onder een zwak vacuum lijmen. De epoxy zal dan ook in de kern naar de webbing toe trekken en alles tot één geheel verlijmen.
Althans, dat hoop ik.
De inschuurdiepte heb ik met laagjes plakband langs het schuurpapierreepje precies kunnen afstellen.
Ik wilde er dan toch iets van webbing in plaatsen om een zo stijf mogelijke vleugel te maken.
Ook ik doe nog kabouterworpjes, maar het hele idee is met deze kist is juist om daar vanaf te komen. En ik moet er voor zorgen dat ik mezelf niet meer kan wijsmaken dat het aan het materiaal ligt....
Maar het stond me tegen om de vleugel compleet door midden te snijden.
Ik heb een tussen vorm bedacht. Stukjes webbing van 11cm met 1,5 cm schuim daar tussen. Op deze manier blijft de schuimkern één geheel. De webbing bestaat uit 61 grams voorgelamineerd carbon-kevlar wat ik nog had liggen van een vorig project.
De webbing zit er nu nog los in. De carbonstrips ga ik met 24uurs epoxy in de gleufjes onder een zwak vacuum lijmen. De epoxy zal dan ook in de kern naar de webbing toe trekken en alles tot één geheel verlijmen.
Althans, dat hoop ik.
Jou webbing in stukjes is volgens mij een slecht idee. Je hebt tussen de webbing stukjes met enkel foam. Je gaat daar concentratie van krachten krijgen, ook doordat de uiteinden van je webbing recht zijn afgesneden.
Laat het toch gewoon door lopen vanaf de wortel tot ongeveer 5cm van de tip of helemaal tot de werpstift locatie.
Laat het toch gewoon door lopen vanaf de wortel tot ongeveer 5cm van de tip of helemaal tot de werpstift locatie.
En de webbing niet tot in de tippen laten doorlopen. Dan heb je meer stijfheid in het midden, waar je 'm het hardst nodig hebt en minder in de tippen waar het niet hoeft.
Behalve dat dit lichter is geeft het ook minder krachtenconcentratie -> minder kans op breken (de buiging wordt netter over de vleugel verdeeld)
Behalve dat dit lichter is geeft het ook minder krachtenconcentratie -> minder kans op breken (de buiging wordt netter over de vleugel verdeeld)
Daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben.
En dat wordt dus de oplossing!
