De Ogar, oude model met vernieuwing.

Kon het toch niet laten zelf ook wat te bedenken Bladveren, wordt dat wel eens toegepast?



Een carbon strip van 40 mm breed en 200 mm lang kan de energie impact van een met 4 m/s (verticaal) landende Ogar opvangen.
Er zal een aanslag in het midden moeten komen voor de voorspanning. Hoe de metalen wielophang driehoek aan de veer vast gemaakt moet worden weet ik ook nog niet. En het is vooral vering en weinig demping, maar wel licht en een simpele constructie.

 

Ho, herstel. een vergissing tussen mm en meter. Die veer is lang niet sterk genoeg om de klap op te vangen

 

Een nieuwe opzet. Geïnspireerd op het systeem van Brutus.
Omdat ik de originele stalen wielbevestiging van de Ogar niet heb, moet ik daar toch iets voor maken, dan maar gelijk als draagarmen in het veersysteem geïntegreerd. Het zijn de gele stukken hieronder, te frezen uit 2 mm glasvezelplaat. Eén links en één rechts van het wiel, met 3 verticale verbindingsstukken er tussen. Aan het eind rechts een horizontaal tussenstuk waarop de demper komt: van dat heerlijke armaflexschuim wat ik normaal voor isolatie werkzaamheden gebruik. Je kunt het goed indrukken, maar het veert maar langzaam terug. Eventueel een drukveertje er tussen om te zorgen dat het wel altijd weer uitveert op termijn. Precieze lengtes en dikte schuim nog nader te bepalen in de praktijk (als ik die romp in handen heb).



Gaat dit werken in praktijk? Het is in iedergeval niet zwaar.

 

Draaipunt naar beneden verlegt en hogere draagarm voor meer zijdelingse stijfheid. Daarvoor ook de bovenkant dicht maken, helpt ook tegen opspattend gras.

 

Lijkt me evident: Er is al meerdere keren mee geland...

 

Dat gaat niet werken, de cellen van dat schuim gaan na verloop van tijd kapot,,,

 

Dat gaat heel erg stuiterig worden.

 

Op zich vind ik dit een prachtig ontwerp. waar je nu schuim getekend hebt, kun je ook een rubber demper plaatsen.
Het enige nadeel wat ik zie, is dat aanpassen van de stugheid alleen maar kan door een ander veer-element (rubber, schuimrubber, veer, wat dan ook) en niet door het bestaande element in een andere positie te plaatsen.

En juist dat was de grondgedachte achter mijn constructie (ik heb het wel uit de losse pols gebouwd, maar niet uit de losse pols bedacht.. Daar is echt wel een dagje piekerwerk aan vooraf gegaan, inclusief materiaal, bouwmethode, en de compatibiliteit tussen die twee en de ter beschikking staande gereedschappen etc)

Een andere grondgedachte achter mijn ontwerpje was dat ik alle krachten binnen het ding zelf wilde houden, dus niet de schommelas op een punt in de romp inbouwen en de veer ergens anders in de romp af laten steunen, want dan krijgt de romp ook nog alle interne nevenkrachten te verwerken.

 

Dank voor je adviezen Brutus. Dat kunnen afstellen van de vering is inderdaad een mooie eigenschap van jou systeem. Ik zal in het begin aan het prutsen zijn met het uitwisselen van het 'veerelement'. Jammer dat armaflex daar niet voor geschikt is. Zag de oude Poolse dame al comfortabel in het schuim wegzinken. Op zoek naar iets anders dan. Waar zijn die rubber elementen te koop? Of zou zo'n mooie veer/demper uit de RC-Car wereld geschikt zijn?
Ik heb bewust de romp onderdeel van de constructie gemaakt om het licht en eenvoudig te houden. Doordat de ondersteuningen links en rechts van het wiel zitten, zijn de krachten aanmerkelijk kleiner dan wanneer demping en draaipunt aan 1 kant zitten. T.o.v de originele wielophanging zijn de krachten over een groter deel van de romp verdeelt en nu ook gedempt. Ik ga er daarom vanuit dat de romp er stevig genoeg voor is.

 

Fabory onder andere zijn ze verkrijgbaar.
Bij de specialistische zaken zelfs op diverse hardheid verkrijgbaar.

 

Ik koop dat soort spul altijd bij www.technirub.nl
Maar ik heb er vast nog wel een liggen, die doe ik wel even bij dat rudder in de doos...

 

Dat is maar ten dele waar...
De volle klappen op de schommelarm komen bij jou op een punt in de romp uit. Idem met de krachten op het demper element.
Binnen één systeem (de grondgedachte bij mijn ontwerp) heffen die krachten elkaar deels op, en worden alleen de resultante krachten aan de romp doorgegeven.
Had ik iets vergelijkbaars gedaan als jij, dan had de romp (of in elk geval het bevestigingspunt in de romp) sterk genoeg moeten zijn voor de klappen op het veer-element, EN voor de klappen op de schommelarm. En ingedachten houdend dat het Epoxy nu 40 jaar oud is, zag ik dat minder goed zitten dan een losse unit die alle krachten verwerkt, en alleen de resulterende krachten (die in wezen neerkomen op het gewicht van het vliegtuig zelf) komen op de bevestiging van unit aan de romp.

Of ik daarin gelijk heb, weet ik niet, maar het was wel de grondgedachte, de reden waarom ik het gedaan heb zoals ik het gedaan heb.
Die gedachte komt een beetje uit de RC heli-bouw, waar hééééél vroeger de losse assen in de romp bevestigd werden, en de romp dus sterk genoeg moest zijn om de tientallen kilo's aan lager-reactiekrachten op te vangen, en waar men al vlot self-contained vertragingseenheden ging gebruiken (die die lagerkrachten opvingen zonder ze aan de romp door te geven), waardoor de romp lichter kon blijven.

 

Daar zie je maar heel weinig van: mijn ouwe dame zakt maar ongeveer 1 mm "in de veren". Maar het werkt wel, want ik zie tijdens start en landing de vleugeltippen niet vibreren of schokken.

 

Zat hier nog even over te denken, maar ja, mits je voldoende stevige veren kunt vinden (en dan moet je denken aan schokbrekers voor 1:5 benzine offroad)
en vermoedelijk zijn die bij Conrad tamelijk betaalbaar...

 

Dan ga ik daar eens naar zoeken.
Tijdens het wachten op de romp alle tijd om verder over het landingsgestel na te denken. Zat nog met het scharnier links. Hoe krijg ik die zo laag mogelijk en goed aan de Ogar romp bevestigd, simpel en licht? En toen dacht ik, waarom maak ik die ook niet van hout? Van 0,8 mm triplex om precies te zijn. Dat zit boven en onder op de draagarm voor de torsiesterkte.
Linksonder loopt het triplex door en wordt op de rompbodem van de Ogar gelijmd. Met poly-max achtige montage kit, dat vult de kier tussen de romp en triplex mooi op en scheurt bij schokken niet snel los.

 

Absoluut briljant idee, eigenlijk (waarom ben ik daar niet opgekomen? ) maar twee onmiddelijke observaties: Materiaalkeuze lijkt me ongeschikt, beter een plaatje kunststof, en volgens mij kun je dat buigplaatje beter in plaats van een verlijming, middels een schroefverbinding vast zetten, zodat A de boel demontabel blijft en B dat buigplaatje in geval van panne vervangen kan worden.

Zo'n schroefverbinding kun je al maken van twee op elkaar geschoefde plaatjes Triplex waar de buigplaat tussengeklemd wordt, en hoeft niet veel te wegen.
Al zou ik wel inslagmoertjes en metrische boutjes gebruiken, zodat je geen uitgelubberde schroefgaatjes krijgt.

Maar an sich, een buigscharnier, absoluut een briljante inval.

 

Demontabel. Ja dat is een goed punt. Dan kunnen delen vervangen worden bij een beschadiging.
Dus links een houten plankje, met 'composiet schroeven' eronder, aan de bodem met epoxy vast lijmen.
Daar de buigplaat op en bovenop een houten plankje om de buigplaat vast te klemmen.

 

Materiaalkeuze: het kan best hout zijn, maar dan moet je dat hout wel aan twee kanten met met een laag kevlar oid. bekleden, en er een messing busje in lijmen voor de as-doorgang.
Demontabel kan makkelijk nu de as onder de romp uitsteekt door hem met een splitpen of borgveer te fixeren.

Zo zit het op mijn ASK-13 van 11kg.

 

Iets dergelijks was inderdaad ongeveer mijn gedachte. En dan kun je gelijk de plaat die in de romp gelijmd wordt, gebruiken om de ronding van de romp vlak te trekken, want het buigplaatje mag niet in de langsrichting rond staan, dan buigt het niet....

 

Is er al voortgang te melden over het tot stand komen van de mal?
De quote is van midden Mei...