Vandaag de proef op de som genomen met een saito 300td. Omgebouwd dus naar benzine (standaard carburateur en vonkendoosje van rcxel) en uitgerust met het klepje van Brutus. Hij had in de nieuwe configuratie op de bok al gelopen, na een revisie van lagers en pakkingen etc en schoonmaakbeurtje) en nu dus ingebouwd in een Christen Eagle (+- 1/3.5 schaal van Pilot/Ok model).
Eerst zonder motorkap. Starten viel niet mee. Leidingen waren natuurlijk leeg en aanzuigen/choken duurde wel even voor hij goed geprimed was. Klepje helemaal open en zonder curve (horizontale lijn). Na een tijdje armspieren oefenen kwam er leven in. Verhoogd stationair op laten warmen. Richting volgas de naald wat rijker gezet. Temperatuur (op de cilinders gemeten) kwam rond de 148 graden max. Toerental max was rond de 7100 met een falcon 20x10 wat vergelijkbaar was met een biela 20x10. Stationair rond de 2100. Liep nog wat rijk en maar eens begonnen met het inregelen van de curve voor het klepje; ietsje de toevoer knijpen. Lager stationair en mooiere loop in het midden. Oppakken op zich goed maar hij verslikte zich nog wel af en toe met afslaan tot gevolg. Maar het overslaan van 1 cilinder bij lage toerentallen wat ie eerst deed op methanol met vonken was veel minder tot afwezig. Nog wat armer met de curve van de klep en vertraging van de gasservo verhoogd (0.4s). Zag en klonk goed! De kap erop en hub naar het veld.
Starten viel weer niet zo mee. Het is nog een beetje zoeken naar het primen en de juiste stationair gasstand, maar hij liet wel af en toe wat leven horen. En de aanhouder wint. Weer warm laten worden en volgas klonk goed. Iets de curve van het klepje aangepast in midden en eind, en ook een curve op de gasservo gezet zodat het toerentalverloop wat meer linear de knuppelstand volgt. Gaan met de banaan.
En dat ging puik! Goede vlucht; wel een iets onfortuinlijke landing. Wielen ‘plakten’ aan het veld waardoor ie met een sierlijke duikeling, je kent ze wel, voorover op z’n rug terecht kwam. Altijd schrikken, net nieuwe veel te dure prop, zal je altijd zien; einde oefening. Maar, behalve dat twee spandraden symmetrisch waren geknapt, geen schade. Nog iets rijk in midden en hoog. Tweede vlucht aangepast en dat werd al weer wat beter. Deze keer een landing uit het boekje.
Invloed van het klepje is duidelijk hoorbaar op de motorloop, goed te doen, maar wel met wat geduld en rust afstellen. En de temperatuur: rond de 110 graden! De kap koelt zelfs beter zo lijkt het. Wel voorzien van nauw sluitende baffling. De sensoren eens op een andere plek, achterop de cilinders plaatsen en kijken hoe het er dan uitziet, maar dit is veel belovend! En natuurlijk was de omgevingstemperatuur vrij laag (8 graden). Vermogen heeft niets te lijden gehad. Zelfs meer, toert op tot 7800 in een lichte down line. Rechtomhoog zakt ie niet in. Goede snelheid, dit lijkt de goede prop voor dit model. En nog veel mooier: stationair 1600. Dat was echt niet haalbaar met methanol en vonken. En goed oppakken. Power! En: 1/3e tankje; ik schat in een 150ml voor een vlucht van 7 a 8 minuten. Dat is toch opmerkelijk veel zuiniger dan methanol!
Hij kan nog wat beter getuned worden, met name midden en bovenin. En bij het starten is het even zoeken naar de juiste procedure. Afgaand op de vluchten vandaag; dit gaat heel erg goed! Temperatuur lijkt, met goede baffling, binnen de perken te blijven. Power ohne ende en zuiniger; en veel minder vettigheid (wel bagger en ganzenschijt maar dat heeft hier weinig mee te doen).
Dank aan Bert voor het klepje en de uitleg, zeer leerzaam, en Ruud en Marco voor de technische en mentale ondersteuning en de frikandellen! Was weer leuk!