HugoWs Tamiya Cup avontuur

Zo, vanavond de grote verbouwing, aan de slag:


En 'even' later:


Met kap:


Ik heb wel meer aan de kap moeten knippen dan ik hoopte voor de motorbedrading, maar anders kan hij niet inveren. Eigenlijk staat de kap ook nog net ietsje hoger dan ik mooi vind, maar anders moest ik de hele achterkant van de kap afknippen om de bedrading vrij te kunnen laten bewegen. Nog een paar kleine zaken, en dan is de auto klaar voor het weekend te Eindhoven. De zijdemper heb ik expres nog niet geplaatst, in de set-up sheets op de Tamiya Cup site staat twee set-ups van goede rijders voor de ERCE baan, beide schrijven de demper niet gemonteerd te hebben. Lijkt me voor mij een goede hint...

Hugo

 

Zo, vandaag was een goede dag. Lekker gereden, de auto is een stuk beter, goede hulp en tips gehad, en de nieuwe baan van ERCE ligt er erg netjes bij. Maar dat was allemaal niet het leukste, bij lange na niet…

Heden ochtend stapte ik in niet nader te definiëren outfit met één teen in het koude (badkamerraam open gelaten vannacht) bad om de douche aan te zetten. Met de andere voet nog buiten het bad merkte ik ineens dat mijn zoon Daniël was binnengestapt. Hij had zijn moeder gevraagd of hij vandaag met mij mee mocht, maar ze had "nee" gezegd. Maar van mij mocht dat uiteraard wel! Hij wilde ook graag met zijn eigen Fighter Buggy rijden, alleen lag die nog in 84357283746530568 stukjes op mijn bureau. Een iets minder gracieus uitgevoerd sprong van een skate ramp op de locale skatebaan hier had in een gebroken chassis geresulteerd. Dus, teen weer uit bad, pyjama weer aan, en sleutelen maar (als iemand de foto kan roteren, graag…):



Na drie kwartier, een liter CA lijm en een kilometer glasvezeltape ('allejezustape', voor als het allejezus vast mot zittuh), zat de auto weer in elkaar:





Op hoop van zege!

We waren om half elf op de baan, en Daniël ging meteen rijden. Hij is net zo getalenteerd als zijn vader, alleen met 34 jaar minder ervaring, dus u kunt raden hoe goed het ging. Maar hij vindt het leuk, en dat is het belangrijkste. Toen het te druk werd op de baan moest hij van mij maar even pauzeren, en hij maakte meteen vrienden met een andere zoon. Het werd een leuke ochtend! Hij heeft nog lang niet de concentratie, maar toch wilde hij graag morgen starten in de echte race. Ik heb de jongens van ERCE gevraagd, en het mag! Hij is nu al trots, en ik dus nog meer. We kunnen een transponder lenen, en we gaan lol hebben. Ik gok dat hij het lang voor het einde van een heat al weer zat is, maar dat zien we dan wel.

Helaas is zijn rijderstalent gecombineerd met CA lijm en glasvezeltape geen goede combi gebleken:



Ditmaal ben ik met UHU endfest 300 epoxylijm aan de slag gegaan:



En de tape is vervangen door aluminium strip ech schroeven:





Niet mooi, zeker niet origineel Tamiya, maar zo kan hij in ieder geval starten, morgen.

Verder heb ik helaas de voeding voor de bandenwarmers nog niet binnen, maar Alex bood heel aardig aan morgen een extra setje bandenwarmers mee te nemen. Ik kan ook een voeding van hem lenen, maar ik moet de zelfbouwsels nog eerst maar eens goed testen. Het zou jammer zijn als ik mijn enige set rides smelt door iets verkeerd te doen zonder eerst voorzichtig te testen.

Electron had vandaag de ESC programmer bij zich, en ik heb nu dus remmen en een beetje dragg brake. En wat zat er bij thuiskomst in de post:



Jaja, slechts een maand onderweg vanuit China, maar ik heb mijn eigen programmer. Toch wel makkelijk.

Nou, tot morgen allemaal,

Hugo

 

Hugo, je kan morgen ook even Vincent (Patermote) aan spreken, dat kan je ook een auto van de organisatie lenen voor de wedstrijd van je zoon

succes beide

 

He Hugo, goed dat Daniël heeft meegedaan en een mooie beker top

 

Jaja, toch even een verslagje van de racedag. Het weer werkte niet mee, maar eigenlijk wel aan het resultaat….

Daniël en ik waren al om half acht op de baan, en het was nog niet druk. En dat is een unicum, tot nu toe ben ik alle verslagen begonnen met de mededeling dat het al heel druk was ondanks dat ik vroeg aankwam. Mooi plekje uitgezocht, accu van de F1 aan de lader en Daan met de buggy de baan op. Hij rijdt even flink in de weg voor alle anderen, maar al gauw wil hij gaan spelen op het grasveldje. Ik rijd ook even een rondje, op een accu die nog op storage niveau was geladen, dus niet teveel. Dan komt Axel, en hij heeft inderdaad de bandenwarmers bij zich die ik de hele dag mag lenen. Bij deze nogmaals bedankt daarvoor! Het ziet er best profi uit, zo in de pits:





Dan gaan we de heats in. Daan mag uiteraard beginnen, de Fighter Buggies gaan heerlijk. Daan rijdt maar drie rondjes, want dan is de accu leeg. Het is een erg oud NiMH pack, en ik dacht dat hij er gisteren na het laden niet meer zoveel mee gereden had, maar kennelijk wel. Pech voor hem, domme papa… Snel aan de lader, zodat het goed is voor de tweede heat. Mijn eerste heat gaat niet goed, ik push teveel en de banden zijn anders dan gisteren. Ik klap op een moment tegen één van de gele betonranden, en de auto rijdt niet meer. Hij stuurt wel, maar gasgeven doet niks. Ik ga kijken en zie dat de motor verschoven is, de tandwielen raken elkaar niet meer. Ik hol gauw naar de pits en zet de motor terug, en rijd nog een paar rondjes. Maar met een rondje van 2 minuut 58 zal het geen fantastische heat wezen!

De tweede heat gaat 'goed' voor Daan, al kan hij er gewoon helemaal niks van. Hij rijdt vier rondjes waar de beste er 12 rijdt, zijn rondetijden liggen iets boven de minuut. Wel is het erg leuk, en de overige rijders hebben er niet veel last van. Tijdens mijn tweede heat regent het best hard, en ik besluit niet te rijden. Ik heb vorig jaar in de regen een ESC en een stuurservo stuk gereden, en dat wil ik vandaag niet. Sommige anderen durven het wel aan, helaas pakt dat voor Erwin niet goed uit, zijn ESC scheidt ermee uit.

De derde heat gaat slechter voor Daan, al lijkt hij het wel een beetje door te krijgen. Maar hij gaat nu harder rijden, en dus vaker op zijn dak. Niet handig, maar ik herken het wel ergens van… Voor mij gaat de derde heat redelijk. Ik vind dat het steeds gladder wordt, al lijkt de achterkant van de auto er meer last van te hebben dan de voorkant. En dat is vreemd. Ik rijd te langzaam, maar wel redelijk constant voor mijn doen.

De korte finale gaat goed voor Daan! Hij is uiteraard ver laatste, maar hij gaat vooruit. Steeds vaker onder de minuut, en ruim een rondje meer in de vijf minuten. Mijn korte finale gaat goed. Ik finish 'slechts' drie rondjes achter Michael die de run wint, mijn beste tijd is weer verbeterd, en er zit maar één echt slechte rondetijd in. Electron vraagt of het allemaal goed gaat, en concludeert eigenlijk zelf al dat het wel goed gaat; "Ik stond er bij als baaninzetter, en je bent me niet opgevallen." En dat is zeker positief!

Daniël geconcentreerd aan het rijden:


Tussen de finales in leer ik van Electron ook nog hoe ik de banden beter kan schoonmaken dan ik tot nu toe deed. Dat verklaart ook wel waarom ik voor mijn gevoel steeds minder grip kreeg. Mijn nieuwe chassis geeft voor veel grip, achter in de bochten ook wel, alleen als ik teveel gas geef breekt hij nog uit. En voor mijn gevoel gebeurde dat uitbreken steeds sneller. Dat zou wel eens aan de banden kunnen liggen. Met de banden schoon en warm zou de grote finale nog beter moeten kunnen…

In de grote finale rijdt Daniël weer 6 rondjes, en op één na alle rondjes onder de minuut. Hij gaat echt vooruit, en we hebben veel lol. Ook andere aanwezigen stimuleren hem, dank daarvoor. Mijn grote finale is wat vreemd, en vertekend de rangorde een beetje. Vier van de negen deelnemers starten niet in deze finale, en ik meen gehoord te hebben dat Martijn zijn dif te los had gezet, 'hopend' op een natte baan. Maar de baan was feitelijk droog. Ik word dus vierde in die finale. Wel zijn mijn rondetijden slechter dan in de korte finale, het is druk op de baan en ik probeer te hard. Na de rit vertelt Electron dat ik bochten echt moet gaan leren. Soms rem ik op tijd voor de bocht na het rechte eind, maar soms laat ik het gas ook teveel los. Mijn auto is nu echt goed, veel beter dan ik. Ik moet gaan kijken waar ik rijd, en per bocht gaan bepalen wanneer ik moet remmen en insturen. Dan kan ik nog constanter rijden, en als ik bewust constant dezelfde rem- en stuurpunten kies, kan ik die ook bewust gaan verleggen om sneller te worden. Er zit nog veel meer in!

Al met al is het qua rijden en leren voor Daan en mij een erg goede dag. Het enige waar ik mee zit is dat Daan veel te ongeduldig is tussen de heats in, het duurt allemaal veel te lang voor hem. En dat maakte het voor mij een minder ontspannen dag. Ik weet nog niet of ik hem de volgende keer wil meenemen. Wel voor hem, met meer afleiding om de dag door te komen, maar het is wel mijn enige uitje per maand en dat is me ook wel wat waard… Moeilijk, moeilijk. Maar we hebben nog even de tijd om na te denken.

Overigens kan ik morgen de de voeding voor de eigenbouw bandenwarmers ophalen bij de post, dan kan ik met dat projectje verder.

Hugo

 

Graag gedaan Hugo Als je de volgende keer een lader wil lenen voor Daan even laten weten

Grt, AXEL!

 

Dank, en sorry; meteen gecorrigeerd. In de eerdere post kan ik niet meer veranderen...

Hugo

 

Dat is toch wel het mooie van RC rijden, we zijn niet te beroerd elkaar te helpen.

Axel!

 

Jazeker, ik was er zelfs nog eentje vergeten; Martijn heeft mijn auto op zijn set-up board uitgelijnd. Dat was geen overbodige luxe, de auto stuurde daarna veel netter in. Dank!

Hugo

 

Zo, de eerste bandenwarmertest is bezig. Eerst op 30 graden, toen op 40:



En nu ligt de boel op 50 graden te testen. Ik heb de hysterese setting teruggezet van 2 naar 0,5 seconden en het instelbereik beperkt, voor de zekerheid. Best handig, zo'n dingetje voor US$ 2,50 thuisgestuurd en wel... Op naar de 70 graden!

Hugo

 

Na een dik uur op 70 graden heb ik de boel uitgeschakeld en meteen van de band gehaald:



De band is erg heet, ik gok zo 70 graden, en de bandenwarmer is netjes gevormd en de tape is niet los van elkaar gekomen. Ik denk eerder dat het extra goed samengeplakt is door de hitte en de druk van het zweetbandje. Ik ben blij, de anderen moet ik nu ook zo gaan behandelen en ik ga een nette steun voor het chasis bouwen met de electronica erin verwerkt.

Moedig voorwaarts! Ik zal binnenkort ook ff rekenen wat het nu gekost heeft, vooor de lol.

Hugo

 

Inderdaad wat Axel zegt, we helpen elkaar

 

Ik heb het relais, de schroefcontacten en de stekkeraansluiting van de sensor gedesoldeerd zodat ik een redelijk vlakke PCB heb. De relais heb ik met wat kunst en vliegwerk onderop de PCB gesoldeerd, en voor de rest van de aansluitingen worden de draden van onderaf aan de PCB gesoldeerd.

Toen heb ik na het werk uit een stukje afvalplaat een steun gemaakt:



Met de voeding er ook in:



Achterin zit een (nu nog lelijk) gat voor de netentree met zekering een aan/uit schakelaar. 't Wordt nog wel wat!



Er komen rubber voetjes onder, en rubber bovenop om het chassis veilig op te kunnen zetten. Steun en huis voor de electronica in één.

Hugo

 

mooi stukje werk hoe heb je dat rvs zo mooi gebogen?

 

@viel9; ja, de flux capacitor moet er inderdaad ook nog in gebouwd worden, maar de bestelde plutonium is nog niet geleverd.

@koe; met een zetbank, wel een hele ouderwetse. Vandaar dat de zettingen een beetje ronder zijn dan als het met een moderne kantbank gedaan was. Ik werk in een machinefabriek waar we bijna geen plaatwerk doen, maar voor noodgevallen wel nog die oude platenvouwer hebben.

Hugo

 

@HugoW ziet er goed uit ben benieuwd als helemaal klaar is

 

Helaas... Vanavond de hele bandenwarmersetup in elkaar gezet en aangesloten. Het werkte allemaal. Maar bij de duurtest smolten één voor één de isolerende laat tape tussen de gloeidraad en de aluminiumtape door. Dan krijg je dus kortsluiting. Wat wel fijn is, is dat ik nu weet dat de voeding beveiligd is, en dus alleen maar afschakelt bij overbelasting.

Plan B is om dezelfde gloeidraad (ik heb nog meer dan genoeg) in een spijkerstof omhulsel te gaan naaien. Ik heb al een oude kinderspijkerbroek achterover gedrukt hiervoor. De besturing werkt dus, de opstelling is goed, alleen de warmers om de banden heen moeten beter. En dat zal ik dus doen.

Hugo

 

Een nachtje denken en goed bekijken van de oude warmers levert nieuw perspectief… De eerste, met de sensor die ik voor de eerste tests gebruikt heb, is nog steeds heel. De andere drie niet. Wat is het verschil tussen die dingen? Nou, mechanisch is de eerste fout al gevonden: sommige windingen zijn breder dan de band. Ik heb ze uit de hand gebogen, niet met een malletje. Dan krijg je dus dit:



Dat moet dus netter.

Daarnaast heb ik de eerste eerst op 30 graden getest, toen naar 40, toen 50, 60 en uiteindelijk 70. Gisteren heb ik de overige 3 in één keer naar 70 graden gejaagd. Dat gaat redelijk snel, in een seconde of 20, maar dat betekent 20 seconden full blast verhitten. En even kijkend op de wikipedia, 24 AWG nichrome draad bij 2 ampère, dat wordt ongeveer 200 graden. Hmmm… Niet handig. Door in kleine stapjes te verhogen bij de eerste test heeft de verwarmer nooit langer dan een seconde of 4 bekrachtigd, dat is beter voor de levensduur.

Even terugdenkend aan de warmers die ik van Alex leende; die haalden de 70 graden net niet. Ze stonden constant bekrachtigd, pas als ik de thermostaat terugstelde naar 65 of 60 graden ging hij schakelen. Mijn warmers knallen vrij snel naar 70 graden, warmen heel snel bij als ze weer onder de 70 raken. Hij verwarmt eigenlijk nauwelijks langer dan de hysteresetijd. Ergo; ik gebruik veel te veel vermogen.

Dus, back to the drawing board, en nog even niet met de spijkerstof en naald en dread aan de gang (want daar heb ik een hekel aan). Ik ga een nieuwe versie maken met tape, en dan een meter nichroom draad erin in plaats van 60 centimeter die er nu in zit. Netter buigen, op een malletje, 'ruim' binnen de breedte van de band. Ik denk dat ik dan warmers heb die een stuk langzamer hun werk doen, dat de draad minder warm wordt tijdens het verwarmen en dat de kans op succes hiermee een stuk hoger is.

Tot de volgende update,

Hugo

 

Dubbelpost