Hallo allemaal,
tot mijn verrassing zie ik nu al een aantal reacties. Leuk zeg!
Ben toch nog 'ns gaan zoeken in wat ik nog bewaard had van al "deze erfstukken". Gelukkig voor dit verhaal zijn er nog wat stukjes gebleven.
Oók fristen die mijn geheugen weer wat op. O, die dynamiek van het zover eraan werken dat het ding eindelijk - wéér - loopt is zo herkenbaar uit jullie verhalen en foto's. Prachtig om dat te lezen.
Oók een verhaal van goed bekijken / berekenen, mazzel en natuurlijk tegenslag, Eea staat met kennis en kunde en zelfoverschatting (écht wel, als 12 jarige.).
Mijn vader was niet zo'n prater, uitlegger. "Ge moet maar goed kijken", gaf hij ons kinderen al vroeg mee.
Dit vroege aandenken kent diverse fasen totdat het - nu - weer 'ns, na 10 jaar, bedekt door een stoffig plastic zakje, van de plank werd gehaald, incluis de andere restanten.
Een mooi stuk lindenhout zal mijn vader vast wel bij zijn oom hebben opgescharreld, die werkte immers op een houtzagerij. Stevig, recht, licht en een mooie nerf.
Hij maakte een mooie propeller. Het bleek later ongewild een duwprop... helaas.
Aan de motor zelf zie je nu goed een aantal bouwfasen (het lijkt de St.Jan van Den Bosch wel ;-); maar ja we hebben het hier over bijna 80 jaar geleden. Try and error...
En dan: van boven naar beneden kijkend.
Die allereerste instelbout van de Contra/compressie-zuiger, bleek vroeger bij de eerste starttesten al te kort; dus daar werd een langere en vervangende bout mét moer voor gevonden (ivm vastzetten !!). Dat hielp. Méér compressie.
Toen nog het andere brandstofmengsel en ja: plof, plof! !! Smile (vader) en hoera van deze toen 12-jarige zoon!
Helaas, véél verder dan die paar plofjes kwam de motor niet.
Leerproces: omdat de timing nauw verband hield met plaatsing van de cylinderwandgaten: in- en uitlaat, spoelpoortgaten en de plaatsing van het gat in zuigeronderzijde (voorzijde), was het toch een kwestie van kijken naar de zuigerbeweging en tekening, om te ontdekken wanneer welk gat open was.... zou moeten zijn.
Conclusie: "pap, er is geen spoelpoort. Die brandstof komt nooit boven.
Kan kloppen. De Tilburgse bevrijding in '44 en het verloop van zijn leven, deden de motor toen in de kast belanden tot begin jaren zeventig.
Nou een messing spoelpoort was zo gemaakt. Nog even degelijk erop solderen met koper, de cylinder naruimen: we konden weer verder.
Het naruimen veroorzaakte toen minder goede passingen van de 2 zuigers. Dat werd toen even provisorisch opgelost door op de zuigerranden tin te solderen en vervolgens nauw passend in de cylinder te persen, te vijlen en op te schuren met schuurlinnen totdat het goed paste. De rest zou er wel afslijten. Zo gingen we de looptest in.
Later zouden we nieuwe aluminium zuigers draaien.
Ook voor de drijfstang kwam een aluminium-versie. Met het losraken van de krukpen was het krukgat op de drijfstang niet meer exact recht te krijgen/cq raakte ovaal..
Na de revalidatie van de motor, bleek vader ook zijn oude stalen drijfstang te hebben teruggeplaatst zag ik nu.
Die tankconstructie was ook iets aparts. Het was vanuit de tank een heel eind tot aan het sproeigaatje. In mijn toenmalige visie heb ik er nog een ontluchtingspijpje bijgemaakt zoals dat ook bij de modelvliegtuigen gebruikelijk was: tegen vacuüm zuigen van de tank.. Het brandstof aanzuigen bleef een probleem en er werd te weinig lucht aangezogen. Nog getest met een ander goedlopend motortje - tank werkte maar zo zo.. Vliegtuigtankje gepakt, Enya-sproeier voor 4,5 cc erin, het uiteinde van de aanzuigpijp iets verwijdt en starten maar..... Vroemmmm, echt lopen, en dat ding bleef lopen blazen. Andersom wilde ie niet.....
Al redelijk snel, toen het gesuis in de oren weg was, hoorden we een soort getik tegen het achterdeksel ontstaan.
Dat bleek dus die geklonken krukpen te zijn die onder de belasting loskwam. De krukpen werd op een later moment ook met koper gesoldeerd. Dat was - redelijk - gelukt.
Maar direct netjes een volledige krukas met pen draaien is zoveel beter!
Ik zie uit jullie beelden dat je niet per sé een verdeeltafel oid nodig hebt om de krukpen op de goede plaats op de krukas te krijgen...
Ja, al met al werd er in korte tijd veel geleerd. En nu nóg!
Omdat zijn motor in vaders ogen tóch wel erg onder de handelingen van zoonlief geleden had, is hij die begin jaren negentig nog gaan opknappen ('93 staat op houtblok).
Er zijn toen verschillen ontstaan met de originele NOVA-1 (maar die Modelbouwer-gegevens van '43 had hij niet meer). De aanvullende tekeningetjes en beschrijvingen waren goeddeels tot pulp uiteen gevallen.
Vader had de bevestiging van de motor op de motorbok aan de onderzijde van het carter gemaakt - helaas is dát carter niet meer bij mij.
Toen heeft hij een nieuw carter gemaakt, nu met de 2 bevestigingslippen op de juiste hoogte tov de krukas.- alles gevijld! uit mooi aluminium. Het verdikte stuk aan de voorzijde is ws het gevolg van de discussie om ruimte te hebben voor kogellager. Het bleef dus bij een bronzen glijlager.
Krukas in een los gemonteerd deel op het carterhuis, geborgd met 4 boutjes. De bevestigingsbout voor de prop kwam nu in de oude krukas.
Ook het achterdeksel werd nu een plaatje met ook 4 schroefjes ipv dat mooie ingeschroefde achterdeksel waarop het tankje rustte.
De tankconstructie werd zo goed mogelijk hersteld. De oude draaibank liet helaas niet meer toe om fijn in -en uitwendig draadwerk te snijden, vandaar deze keuzes.
Bij de eerste startpogingen na "de revalidatie" had de oud prop zoiets van "doe het maar lekker zelf....", ineens hadden we 2 stukken.
Er kwam een nieuwe houten prop. Nu met de juiste spoed - trekkend -.!
Sommigen van u zullen zullen het hoofd schudden en misschien ook de situaties herkennen.
Zelf aluminium gieten zou -20 jaar eerder - toch best wel een mooie uitdaging zijn geweest, denk ik, als ik uw prachtige werkstukken hier bezie.
Een paar aanvullende foto's vertellen de rest van het verhaal...
Maar hoe staat het nu eigenlijk met de praktische waarde van deze motor? Heeft er eigenlijk iemand ooit mee gevlogen dat jullie weten? Ik had niet de indruk dat die erg krachtig was tov het eigen gewicht. Maar misschien hebben jullie heel andere ervaringen....?
Groetjes,
Jack