Vorig jaar heb ik de Nairana verkocht aan een Duitse piloot. Immers, inmiddels was er een opvolger die twee ons lichter was! Zie 'Project Gran Canaria' in dit forum!. Echter, helaas, nadat deze piloot een flink aantal vluchten tot volle tevredenheid had gemaakt, crashte de Nairana. Niet door een stuurfout, maar doordat de ligger van de binnenvleugel losraakte van de indekking. Gevolg was een totaal vernietigde voorromp, zwaar beschadigde vleugelwortels, en nog wat averij hier en daar. Toen ik dat verhaal hoorde, voelde ik me toch wat bezwaard (de koper was ook een soortement fan van me) dus heb ik aangeboden te kijken of ik het model weer kon oplappen. Ik dacht ook dat ik wat van zo'n klus zou kunnen leren, dat dat klopte! Ik heb eerst gekeken of ik de vleugels weer kon oplappen. Het eerste wat opviel, was dat de triplex vleugeldragers waren gedesintegreerd. De lagen van het 3 mm multiplex (5 laags) waren onder invloed van ingedrongen brandstof en olie van elkaar gescheiden geraakt. Dat was de reden van de crash. De modificatie met 2mm alu plaat in de Luna (Project Gran Canaria) was dus een terechte keuze geweest. Vervolgens heb ik eerst de resten van de liggers verwijderd (de breuken lagen ongeveer waar de triplex dubbelaars ophielden) en moesten nieuwe ribstroken worden geplaatst.
Voor de stevigheid heb ik ze dit maal uit 3 mm balsa gesneden. Daarna moesten de liggers weer aan de indekking worden bevestigd. Hiervoor moesten de uiteinde van de liggers door middel van balsa lasstukken aan de resterende liggers worden gelijmd.
Vervolgens moesten deze liggerwortels weer aan de indekking worden gelijmd; dit werd bemoeilijkt doordat de indekking tijdens de crash was uitgerekt en - gebold. Daarom was er tijdens het lijmen enig gewicht nodig. Voor de stevigheid had ik de binnenkant van de vleugelwortels geglast met 25 gram / m2 glasdoek.
Ik had ook eerst de gescheurde en gebroken indekking vervangen en geglast, waarna het er weer netjes uitzag. Zo konden de liggers weer in een stevige vleugelwortel worden gelijmd.
Daarna kon aan een nieuwe voorromp worden begonnen, waarbij ik voor de vleugelbevestiging de nieuwe constructie gebruikt op de Luna heb toegepast. Dus geen houten of (later) alu balkjes meer, maar 2mm alu plaat.
Zoals je ziet is er optimaal gebruik gemaakt van gerecycled materiaal: motordragers, tuimelaar.
Nadat alle afmetingen van de voorromp correct waren (in dit stadium ging dat alleen om de rompzijkanten en de vleugeldragers samen met de besturing, waarbij het rompschot waar zowel de besturing als de vleugeldragers aan vast zitten een hoofdrol speelt) konden de achterromp en de gerepareerde vleugelhelften op de voorromp worden uitgemeten.
De balsa driehoeken zijn om de voorromp recht te houden, de stukken balsa onder de voorromp moeten zorgen dat de voorromp precies parallel loopt met de bouwplank. De achterromp wordt met blokjes balsa opgetild totdat de verflijn tussen het wit en het blauw precies parallel loopt met de bouwplank. Dan kan de achterkant van de voorromp worden geschuurd totdat ie precies op de achterromp aansluit. Zorg er altijd voor dat de afscheiding tussen twee kleuren precies langs de bovenkant van de rompzijkant loopt! Het stabilo wordt ondersteund met lagen multiplex en dunne plankjes balsa voor de fijnafstelling; het latje op het stabilo dient om te controleren of het stabilo wel volledig vlak is. Het lastigste is de volgende stap: het op de juiste plaats aan de vleugelliggers lijmen van de alu vleugeldragers. Nadat dit gelukt was, heb ik nog balsa driehoeklatjes, gesneden uit 10x10 latjes, tussen de liggers, de vleugeldragers en de indekking gelijmd. Van binnen uit, natuurlijk. Zo wilde ik voorkomen dat de liggers zich ooit nog los zouden wurmen van de indekking. Toen dat allemaal gelukt was, kon de voorromp verder worden opgebouwd. Om een betere lijmverbinding met de rompbovenkant te kunnen maken, werd de canopy een paar centimeter naar voren geplaatst.
Daarna kon de 10 mm balsa romponderkant op z/n plaats worden gelijmd, waaronder de ruwe vorm van de nieuwe motorkap. Let trouwens op de 2mm messing aanvullende 'moeren' (stukjes 2 mm strip die voorzien zijn van M3) die aan de alu vleugeldragers zijn gelijmd. Reden is dat ik het niet vertrouw als er alleen maar draad zit in de 2 mm alu vleugeldragers. De krachten op de romp/vleugelverbinding zijn erg hoog!
Daarna de voorgevormde rompbovenkant (zie eerdere bouwverslagen; zo'n rompbovenkant bestaat uit 3mm balsa wat wordt geweekt in heet water waaraan een scheut ammonia is toegevoegd en daarna met verband op een mal gebonden) er op en toen begon het op een vliegtuig te lijken.
Hier zijn ook de flaphoorn, het pilootje en de cockpitkap gerecycled!
Hij bedoelde, dat de prima transparante toplaag nog niet glad genoeg was en na het gebruikelijke polijsten kwam de diepe glans die we van onze vorige modellen kenden, dit keer niet terug, no matter what. Er bleef een soort van witte waas zichtbaar. Bij het diepe metallic blauw van Henk zag je dat extra goed, mijn turquoise camoufleerde dat beter.
