hoe zal ik dat netjes zeggen.... Één of twee wat krachtiger electrokisten in de lucht, en ik hoor mijn eigen motor niet meer... En dat geld ook voor de overige viertakten, eigenlijk....
Ondertussen de halve ochtend achter de draaibank gestaan om het retractmechaniekje te repareren.
Het feitelijke defect, afgezien van de kromme poot, was dat de oortjes van de grendelpen afgebroken waren door de harde klap:
De kapotte pen, en daarnaast de eerste poging er eentje na te maken.
Hoe het gebeurde weet ik niet, maar het gat in het "midden", kwam dus niet in het midden uit...
dus op naar poging twee...
Poging twee lukte beter. Weliswaar ging dat gat een beetje scheef, maar dat kwam mooi uit want het duw/trekstangetje was ook niet meer 100% recht.
Tijdens al dat gesleutel kwam ik er achter dat de afstandsblokjes van het retractmechaniekje niet helemaal zuiver de zelfde breedte hadden, waardoor de grendelpen enigszins klem liep in de uitgeklapte toestand. Dit probleem was, achteraf gezien, al vanaf nieuw aanwezig, en het kn goed zijn dat het meegespeeld heeft in het falen, want de grendel kwam eigenlijk nooit goed in de uiterste vergrendelde standen. Dat heb ik opgelost met een latoenkopertje (op de foto hierboven te zien), de grendelbeweging loopt nu soepel, en helemaal tot aan de mechanische aanslagen.:
Maar door dat gepruts met dat latoenkopertje, kwam er een schilfer metaal in de schroefdraad van een van de boutjes, dus stripte ik de draad uit het bijbehorende draadgat (staal is harder dan aluminium, blijkbaar???
)... Hoe dat nu weer op te lossen?
Na even nadenken, een oude handgeslepen boor gezocht met een forse konushoek, en daarmee het draadgat gekonterd:
De boor even in de klauwplaat gezet, om de konushoek over te nemen op de beitelhouden, en daarna een oud M3 nylock moertje van dezelfde konushoek voorzien:
Nu alleen nog even een 6 mm pen fabrieken, en dan staat de wolf er weer klaar voor....
