Wisselende resultaten vandaag.
De elastieken die ik haalde bij de Bruna zijn 110 mm lang en 8 mm breed, vrij wisselend in trekkracht, dus je moet ze bij elkaar zoeken om links en rechts de vleugel even hard vast te trekken, dat was even een gedoe.
Na de eerste start, gelijk thermiek en een vlucht van 3:30 minuten, bij de landing verschoof de vleugel en schoven de helften uit elkaar.
Opnieuw de boel recht en haaks gezet en de elastieken weer vast, deze keer met een extra elastiek die over alle vier pennen liep voor wat meer spanning.
Na de volgende starts viel het op dat de Riser, eenmaal los, een voorkeur heeft voor linkerbochten, tenminste als je niet stuurt, er staat blijkbaar iets scheef.
Ook viel de snelheid op hoogte soms weg en moest ik iets down geven om snelheid te houden (een voorteken misschien?).
De landingen waren redelijk prut; de wind kwam aangesukkeld over de bebouwing en was vlak bij de grond verre van regelmatig, dus óf de Riser gleed eindeloos door in het grondeffect, of stak de neus omhoog alsof 'ie staartlastig was, iets waar ik in de lucht weinig van merkte/last van had/uit kon sturen.
Vlak bij de grond is de snelheid weg door die golfbeweging en het resultaat was een aantal harde landingen waarbij de neus bleef steken in de bikkelharde grasrichels, die overblijven na de mestinjectie.
Ik heb het zwaartepunt meer naar voren gebracht met extra lood, maar dat maakte niet écht verschil.
De vleugelpen verboog bij één landing en vereiste enig kunst en vliegwerk om voldoende recht te krijgen, zodat ik door kon vliegen.
Wat de laatste landing van de dag bleek te zijn, werd verpest door de turbulentie die de Riser zijdelings tegen de grond werkte.
Vleugeldelen los, elastieken los en de voorste pen uit de romp gebroken.
Reparaties zijn na thuiskomst direct begonnen.
Zodra de Riser weer luchtwaardig is, zal ik eerst het zwaartepunt controleren, zodat die golfbeweging met stall, vlak bij de grond, niet weer voorkomt, want zó gek op bouwen ben ik nu ook weer niet...
Groeten, Jan.
