Sluiting doorgeslepen met dremel en geprobeerd weer rond te buigen.
Knak !
sluitingpen is dus hard maar erg bros.
Rijp voor de schrootbak.
Daarna met twee puntbektangen alsnog een soort ronde vorm er in weten te maken.
Sluiting veel te breed en weinig korter, dus vijltje in de hand en aan de slag en weer buigen.
"De eerste" zal ik maar zeggen, dat ding kost goudgeld na zoveel manuren.
Grootste uitdaging is nog een stukje zilver toevoegen.
Ik heb het eerst geprobeerd met een 1 mm staafje: daar verscheen een prachtig bolletje aan.
Daarna een 1/2 mm afgeknipt en na platslaan tot schijfje van 2 mm rond, een beetje gevouwen tot hoeklijn.
Geweldig, kon ik zo op de sluiting leggen, maar dat drijft weg op het vloeimiddel als dat heet wordt.
Vasthouden met een naald gaf een verzilverde naald als resultaat.
Een verschroeide vinger later zat toch de aan de naald geplakte druppel weer op de sluiting.
Ik snap nu ook dat er vloeimiddel met zilverpoeder is..............
Daarna gesoldeerd.
Ja niet dus, alle warmte raakte ik kwijt in de klem.
Zelfs de grote brander verkleurde de te solderen stukken niet.
Wel de twee naastgelegen schalmen en die zijn ook gesoldeerd en kunnen dus ook uit elkaar vallen.
Daarom de soldeer"steen" met spelden weer opgetuigd en met het crème-brulé-brandertje alles in een seconde of twee kersrood gemaakt en gesoldeerd.
nog 19 te gaan.

