Even een stukje 'ervaringen met lood'...
Vroeger, toen ik nog simpel Infanterist was, maar al wel bootjes bouwde, kwam ik op het idee om blokjes lood te smelten in oude lucifersdoosjes.
Lekker, standaard gewichten, rechthoekig, makkelijk op de bodem van mijn schepen.
Een bakje met vochtig zand gemaakt, lucifersdoosje er tot de rand toe in, doosje ook kletsnat, zand goud aangestampt.
Oud conservenblikje gepakt, met een tang er een tuit in gebogen, campinggasbrandertje en een soldeerbrander, een paar stukjes lood, en stoken maar!
Maar ja, dat was midden in het bouwseizoen (Januari dus). Buiten koud, wind, guur, regen en andere ellende.
Dus zat ik in de schuur... Deur dicht, ramen dicht, en maar lood stoken!
Ging prima, en na een uurtje had ik zo'n 8 blokjes standaard ballastgewicht.
En de volgende dagen snapte ik niet waar die heftige hoofdpijn vandaan kwam... :?:
Nu ben ik veiligheidskundige, en toen ik de gevolgen van looddamp ergens in een boek las, ben ik me rotgeschrokken.
Moraal van dit verhaal: Lood smelten doe je buiten, met je gezicht bovenwinds! Of, indien binnen, zorg voor voldoende aanvoer van frisse lucht, ook al is dat koud! En als je een stuk lood hebt wat in kleinere stukjes verdeeld moet wworden, kan je wellicht beter zagen. (met een ouwe zaag)
:wink: 
