Electronische mengselregeling

De dikke rook die een radial produceerd bij een koude start, wordt ook geproduceerd door olie die in de "hangende" cylinders bij stilstand langs de zuigers in de verbrandingsruimte sijpelt.
Heel vaak zie je ook dat voor de start, de motor handmatig een aantal omwentelingen wordt getornt, om zeker te zijn dat er niet te veel olie in de cylinders zit wat een hydrauilic lock kan veroorzaken.

 

Ja, geef grif toe dat dat dat meespeelt, maar het is écht niet alleen die olie, want dan zou je het alleen uit de hangende cylinders moeten zien komen, en zou de rook eigenlijk altijd blauw moeten zijn. Maar je ziet vaak dat die rook heel onregelmatig en in grijze of wittekleuren rondom uit ook de omhoog wijzende cylinders komt.

Wat overigens mij op het punt brengt, dat ik WEL heel duidelijk merk dat de bougies van de hangende cylinders olie verzamelen in de spleet tussen body en isolatorneus, maar dat ik tot nog toe nnog geen een keer last heb gehad van hydrolock of anderszins niet meekomende hangende cylinders.
Al is het wel bij midrange vaak cylinder drie die wat achter blijft (en gek genoeg nooit cylinder 4, die ook hangt).

 

Daarom zeg ik ook "ook geproduceerd" niet dat het alleen olie is.

 

dan zeggen we allebei hetzelfde, alleen de klemtoon lag anders....

Maar dit is dan weer het gekke: die Boxer van mij, die verzamelt na wat langer stationair draaien olie in de rechter cylinder/aanzuigbuis/uitlaat (waar dan ook maar, of hoe dan ook, maar dat is wat hij doet) en dat laat hij duidelijk merken door na zo'n periode stationair, bij gas geven even een flinke blauwe walm uit die rechter pijp te persen.
De Radial geeft eigenlijk nóóit zo'n pluim, niet warm, niet koud en niet na lang stationair, en áls hij al rookt, is het vaak maar een heel vaag blauw waasje, nooit een dike walm...

 

Is dat nog gelukt?

 

Nee het woei veel te hard.
En vandaag ook.
Misschien morgen, het is dan wel een tikkeltje frisser maar met veel minder woei.

Vandaag ben ik nog wel bezig geweest met het rommelen aan de instellingen.
Je hebt het al een keer eerder aangegeven, dat het motortje verrassend goed loopt met de niet gemodificeerde carburateur.
Ik moet de carburateur (naalden) echt ontregelen wil de elektronische variant daar een gunstige invloed op hebben.
En dan blijkt een 5 punts curve daar toch wel een tikkeltje te weinig punten voor te hebben.

 

OK... dat is iets waar ik zelf ook even over na moet denken, want mijn 5 cc-tje liep hooguit "acceptabel" en reageerde wél goed met en 5-punts curve (EDIT: eigenlijk TWEE vijfpunts curves, want het gas zit ook op een 5-punts curve, en ik kan de tussenliggende punten bereiken door te spelen met het "kruisen der lijnen" als je snapt wat ik bedoel), maar bijvoorbeeld de Boxer, moest ik ook redelijk ontregelen en met een 9 puntscurve weer rechtzetten, maar die loopt nu als een electromotor….

 

Wat saai...

 

Eigenlijk wel he?
Gelukkig moet je hem wel nog steeds starten, kleppen stellen, en meer van dat soort dingen.
En het grootste voordeel: als er rook uit komt, is ie NIET kapot....

 

En je kunt nog eens lekker je klauwen branden.

 

Ook....

Maar het start nooit onverwacht.... Da's dan wel weer fijn....

 

Ik snap precies wat je bedoeld.

Vandaag lekker op het veld aan het prutsen geweest met de instellingen.

De Charter heeft uitstekende zweef eigenschappen met afgeslagen motor.
Het was wel een takke eind lopen om het kistje van het (modelvlieg)veld te halen.
Er liggen ook andere velden in de omgeving met iets hoger en grof gras, zoals nog te maaien kuilgras, mais en bieten.

Vervolgens mechanisch de hoofdnaald een tandje armer gezet en opnieuw aan de curve staan te sleutelen.
klepje wat verder open.
Waarna alles heel wat beter liep.

Maar ik ben wel aan het bekijken of de curve aan boord in het vliegtuig gezet kan worden.
Afstellen doe je toch op de grond, dus dan kan en of hoeft dat niet heel persé via de zender.

 

Dat kan.... Ik heb de spullen ervoor zelfs liggen.

Het probleem daarmee is de afstel interface. Die is in je zender reeds aanwezig, en voor een systeempje waarbij de curve in het printje in je vliegtuig zit, heb je een separaat interface nodig. Dat is een enorm geklooi, waarbij je heel wat uitdagingen te verwerken hebt qua programmering. Denk bijvoorbeeld alleen maar eens na over dat als jij op je zender 1/4 stick geeft, en punt twee van je curve bewerkt, je kunt ZIEN wat je aan het doen bent. Hoe wil je dat programmeren in je vliegtuig? Met piepjes? Werkt niet als die motor staat te joelen. Dus heb je een display nodig, zodat je ziet wat je aan het doen bent. En het stelt ook minder makkelijk af, want je bent heen en weer aan het switchen tussen je zender (om de motor te bedienen) en je vliegtuig (om het mengsel bij te stellen).
Een ander voordeel van een curve in je zender (wat sterk afhankelijk is van het interface van je zender) is dat je met de feitelijke curve in het model, je niet meer in de lucht bij kunt stellen indien nodig, en dat ook alle opties voor telemetrie-feedback beïnvloeding vervallen, tenzij je de unit in je vliegtuig van extra mogelijkheden voorziet.
Met de Taranis werkt afstellen in de lucht niet erg handig, maar met de FC-18 bijvoorbeeld juist weer wel, omdat dat interface relatief makkelijk bedienbaar is, en sterker, je kunt speciaal voor die doeleinden trimpotmeter boardjes gebruiken, die zijn er gewoon.
Voor de Taranis zou dat met LUA-scripts opgelost kunnen worden, maar om eerlijk te zijn, weet ik nog helemaal niets van het schrijven van LUA scripts.
Maar ik wéét, dat het mogelijk is om bijvoorbeeld de trim van je gaskanaal kunt loskoppelen van het gas, en de boel zodanig kunt programmeren, dat de trim ingrijpt op het op dat moment actieve punt van een curve. Met als effect dat op het punt waar je gas op dat moment staat, jij met je trim de motor rijker of armer kunt zetten, en zodra je het gas in een andere stand zet, het vorige actieve punt gewoon opgeslagen wordt. Of dat handig werkt, weet ik niet, maar het KAN...

Kortom: met het printje zoals jij dat nu hebt, kan het systeem cru gezegd, ALLES wat je zender ook kan, en met wat jij wilt moet je iedere additionele mogelijkheid apart in het unitje inbouwen/inprogrammeren. Dat word een heel ingewikkeld stukje software wat je dan moet schrijven.

Dat is allemaal ruimschoots mogelijk, maar je moet iets doen omdat het handig is, niet omdat het mogelijk is, want dat is het paard achter de wagen spannen.

Ik ben er mee bezig geweest lang geleden, en voor mij werkte het niet, een progammeerbare unit in het model.

 

Schaam je niet... ik heb ook een paar deadsticks gehad met de eerste.... Je hebt gauw de neiging te vergeten dat een motor in de lucht wat schraler loopt, en je daar op de grond wat rekening mee moet houden. Met een acoustische carb doe je dat hoofdzakelijk met de HS naald (vol gas, neus omhoog) maar bij dit systeem moet je daar eigenlijk op alle punten van de curve rekening mee houden….
Motoren gaan uit van OF hééééél veel brandstof teveel, OF van een héééél klein beetje te weinig

 

Vrijdag het EFI setje mogen ontvangen van bert natuurlijk meteen installeren. Op naar het veld om wat af testellen na lang afstellen en gevoel te krijgen wat het precies doet de eerste vlucht. Merkte meteen verschil. Waar die eerst tussen de 4000rpm en 5300 rpm te rijk leip en het gas daar niet voorspelbaar reageerde is dat nu compleet voor bij. Kan elk toeren tal vliegen zonder dat de motor te rijk loopt. Hier nog een video van zondag middag waaide redelijk en wat turbulentie van de bomen. Na nog wat afstellen op de LS naalden een kleinbeetje het klepje rijker is dit her resultaat. Een heerlijk lopende motor.



Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

 

En het werkt niet, heb je dan wel de juiste spullen liggen?

Dat van de FC18 en dan via de trim of zo tijdens het vliegen een beetje plussen en minnen in een curve, is wel een handig iets om in te bouwen.
En daar zat ik wel een beetje mee, hoe krijg je al vliegend en of op de grond een curve gemakkelijk bijgestuurd, zo dus.

Qua complexiteit is het inderdaad niet het meest simpele projectje.
Maar wel een leuke uitdaging.

Dat is een te ruime denkwijze, als het ruimschoots mogelijk zou zijn geweest, was het je gelukt om het aan boord te houden.

 

Het werkt wel (technisch: je kunt een curve inprogrammeren, en als die curve goed zou zijn, zou de motor uitstekend draaien) maar het "werkt" niet, omdat de interface, zoals ik die heb, rampzalig is. Je hebt geen flauw idee welk punt van de curve je verstelt, en hoe hoog of laag dat punt staat.
In mijn geval komt dat omdat er geen display aanwezig is, waardoor je niet ziet wat je doet.
Een tweede nadeel is, dat dat interface (een kastje met wat knopjes) te groot is om in het model te plaatsen, dus dat moet je inpluggen, het regeleenheidje in "programmeer modus" zetten, wijzigingen in je curve aanbrengen, en weer uitpluggen.
Daar zijn allemaal wegen omheen, zoals een display inbouwen, of via bluetooth werken, maar dan heb je ook weer een bruikbaar appje nodig voor je telefoon. En wie gaat dat schrijven? Ikke niet, want daar heb ik de ballen verstand van.
Iemand die vééél slimmer is dan ik, zou zoiets moeiteloos kunnen (dat bedoelde ik met "het is ruimschoots mogelijk"), maar het schiet werkelijk ALLE nut voorbij, als AL die dingen die je nu extra moet aanbrengen, extra moet programmeren, en waar je nu extra technische oplossingen voor moet verzinnen, gewoon al standaard in je zender zitten... En je al die mogelijkheden in je zender al volledig en 100% kunt benutten met slechts één simpel lineair printje.

Mogelijk is het absoluut, zowel technisch, als qua afmetingen, als (mits goed ontworpen/geprogrammeerd) qua bruikbaarheid. Het is alleen volkomen overbodig: het ENIGE wat je er mee wint, is dat je motor "autonoom" (onafhankelijk van je zender en diens programmering) kan lopen, maar dat is nou net eigenlijk wat ik helemaal niet WIL.... ik wil juist dat die motor uitgaat als ik de verbinding verlies. En daar heb ik al failsafes voor ingesteld, en de bedrading in het vliegtuig zodanig gelegd dat een draadbreuk naar de ontvanger automatisch ook de motor uitschakelt. Dan zou het toch onzin zijn om die motor in overige opzichten wél onafhankelijk te maken???

Toen ik daar 5 jaar geleden mee bezig was, had ik nog geen Taranis, en had ik eigenlijk maar een heel beperkt begrip van wat er allemaal kan, was mijn "logische gedachte" ook dat die instellingen in het model thuishoorden, op dezelfde manier als dat in je auto het motor-management ingebouwd is, en niet via een snelle internet verbinding vanuit de fabrikant of je lokale dealurt aangestuurd wordt. Dat vond ik toen logisch, vraag me niet waarom.

Maar op een gegeven moment realiseerde ik me, dat het geen zak verschil maakt of die curve nu in een chippie in je model zit, of in een chippie in je zender.
En van het ene moment op het andere was een probleem waar ik vier jaar lang tegenaan liep te hikken en geen weg omheen zag (dat vrijwel onmogelijke instellen zonder fatsoenlijk interface) volledig opgelost, gewoon omdat ik destijds te ingewikkeld dacht, en nu de boel sterk vereenvoudigd heb.

Dat is werkelijk de enige reden die ik ZOU kunnen verzinnen om dat te doen, en die reden is voor mij persoonlijk niet goed genoeg: er moet ook minimaal een practische verbetering haalbaar zijn, en die is er niet. Integendeel.

EDIT: om op dat laatste nog even verder te borduren: ja... je zou, met de processor in je vliegtuig het systeem kunnen laten werken met extra motorparameters zoals toerental, acceleratie/decelleratie, luchtdruk, luchttemperatuur, motortemperatuur etc etc etc, en op die manier een "echte injectie" kunnen benaderen....

En dan? Modelvliegtuigjes zijn geen massaproductie, ieder motortje is anders, iedere gasservo hangt er anders in, etc etc dus al dat programmeerwerk en calibreer werk, daar kan één op de 10 miljoen mensen mee overweg...
Dat zou net zo iets zijn als dat je je willekeurige auto bij de dealurt koopt met een motormanagement met blanco geheugen, en een kastje erbij: "Ja, u moet hem zélf instellen meneer! Veel fijne kilometers gewenst!"....

 

Hoe meer ik er mee bezig ben, hoe makkelijker het wordt, en het is dus net als "gewoon afstellen" gewoon iets waar je even handigheid in moet krijgen.
Op de grond is de curve makkelijk genoeg in te stellen, dat heb je als het goed is ondertussen wel gemerkt. Maar da's op de grond, en geen enkele garantie dat het in de lucht goed is.
Je motor is in wezen nog steeds gewoon een zelfaanzuigend motortje, en vroeger stelden we die vet af door vanaf top toerental een paar klikjes rijk te gaan, en dat te testen door de neus verticaal te houden.

De curve dient op de grond wat aan de vette kant te zijn, en eigenlijk is dat niet anders dan wat je vroeger deed: je houd je model met de neus omhoog, en je luistert scherp naar het geluid: als het goed is loopt het toerental heel lichtjes op.

Het enige verschil met vroeger is dat je dat vroeger alleen met vol gas deed, en nu met 4 verschillende gasstanden (de 5 punten van de curve minus stationair) moet testen.
Dus 1/4 gas, en de neus omhoog. 1/2 gas, en de neus omhoog, 3/4 gas en de neus omhoog, en vol gas met de neus omhoog.
En dan ga je vliegen, en luister je héél scherp naar wat je motor doet, en als je wat meent te horen, kijk je even bij welke gaspositie dat plaats vindt. Probeer in deze fase je gas "in stappen" te verzetten, en hou langere perioden van constant gas aan, zodat je goed hoort wat je motor doet bij "positie X" voordat je naar een andere gasstand gaat.

Zo moeilijk is het niet, het is alleen maar "veel" en "verwarrend" (troost je, óók voor mij is het iets waar ik absoluut mijn kop bij moet houden). Ik zelf heb de neiging die structuur uit het oog te verliezen, maar hoe gestructureerder je te werk gaat, des te sneller heb je het voor elkaar.
En daarna moet je er gewoon verder vanaf blijven: don't let "perfection" be the enemy of "good enough".

 

Je bent waarschijnlijk de super steile leercurve van Arduino ingedoken.
Dan is er meer aan de hand geweest dan alleen het ontbreken van een display.
De theorie en de praktijk liggen bij het inlezen en verwerken van een pwm signaal qua timing een tikkeltje uit elkaar.
Niet veel, maar wel voldoende om je op een compleet dwaalspoor te zetten.

Wanneer is iets te groot?
Het kleinste gemakkelijk te koppelen en ook nog betaalbaar kleuren touchscreentje wat ik aan kan komen is. 2.4 inch met een scherm resolutie: 320x240 pixels.
Daar heb je wel hele kleine vingertjes en een vergroot glas bij nodig.

Voor de modelpop piloot een keer een echt schaal beeldscherm aan boord i.p.v. of een leeg dashboard of een stickertjes dashboard, die pop komt nooit meer de cockpit uit.
Of je vliegt al tijden met een zombie vliegtuig, zonder piloot aan boord, ja dan heb je zo'n beeldscherm niet nodig.

De wegen er omheen die je bewandeld hebt, komt waarschijnlijk door het simpele feit dat je niet beter weet dat het zo moet.
In werkelijkheid hoeft dat helemaal niet op die bewerkelijke manier.

Ik kan nu wel schrijven dat je toentertijd gebruik had moeten maken van het eeprom geheugen waarvan in de meeste microcontrollers standaard wel een beetje van aan boord is.
Maar als je niet weet wat dat is, dan maak je er vanzelfsprekend geen gebruik van.

Ik ga gewoon lekker relaxend de uitdaging aan.

Het enige wat ik op dit moment nog niet weet is, hoe ik een wiskundig vloeiende curve voor elkaar kan krijgen tussen de verschillend punten van de curve.

 

Ik ben helemaal nergens in gedoken. Ik had toch verteld dat ik van dat soort dingen verder zelf weinig kaas gegeten had? Ik heb het ding destijds laten bouwen door iemand uit Zwolle. En het probleem zat niet in het inlezen of verwerken van een PWMsignaal. Het ding werkte gewoon (ik heb met het prototype gedraaid per slot van rekening), was alleen erg gebruiksonvriendelijk: je had tijdens het programmeren niet het flauwste benul wáár ergens op de curve het probleem zat , en dat is wel nodig om te weten wáár je welke kant uit moet corrigeren (je wist bijvoorbeeld dat er ergens tussen half en 3/4 een rijk stuk in de curve zat, maar je kon met geen mogelijkheid vaststellen of dat nu punt 11, 12, 13, 14, 15 of 16 van de 20-punts curve was.... En daar sta je dan met je goeie gedrag). Ter illustratie van het probleem: zie post #138. Alleen in post 138 wist ik wat er aan de hand was, en hoe ik dat recht moest zetten. Bij die versie van 5 jaar terug, was dat onmogelijk.

Het is te groot als het niet in je model past (wat destijds een .30 klasse heli zou zijn geweest) en het is te klein als je het niet normaal kunt bedienen.
Het interface wat ik had, moest je iedere keer in en uit pluggen (wat eisen stelt aan de toegankelijkheid van het "doseer-unitje" in het model) en zat in een kast van 30 x 60 x 110 gemeten zonder de knoppen.

Nou.... vertel maar eens hoe je het dan wél moet doen.... want linksom of rechtsom moet er een curve in dat apparaat gezet worden, en dat moet de eindgebruiker doen, daar is geen weg omheen. En daar heb je een bruikbaar user-interface voor nodig.

Ga je gang.... het levert alleen, om reden die ik al eerder noemde (alles zit al in je zender, waarom dubbel werk doen), geen enkel voordeel op.... Mischien als je nog een oude niet programmeerbare Terra-Top o.i.d. gebruikt? Anders zie ik écht nul en generlei voordeel....