Vaarwel..

Als de hoogtemeting belangrijker is dan minieme luchtdrukverschillen tijdens het thermieken, dan kun je naar mijn mening daar een beter geschikte sensor voor nemen.
Zoals een gps logger van sm modellbau.
Pitotbuisje er aan prutsen en gaan met het fladdertje voor het geval het gezeur begint dat de luchtsnelheid gemeten dient te worden en niet de snelheid t.o.v. de aarde.

Wat ik zo af en toe mis of als ergernis mee maak, is knuppel thermiek, maar dat is meer een kwestie van opletten en weten waar je mee bezig bent.

 

Ik heb een tijdje geprutst met OpenXsensor, om zo een gecompenseerde vario te maken met luchtsnelheid, maar ik kreeg het maar niet stabiel, ook niet met exact dezelfde parameters als iemand van de ontwikkelaars die dit al jaren gebruikt. Ik vermoed dat er iets mis is met 1 van mijn sensoren, maar heb het voorlopig eventjes opgegeven om de fout te zoeken. Ik heb die vario nu maar als ongecompenseerd in gebruik genomen.

 

Een GPS sensor geeft de hoogte niet goed weer.
Dat is ook bevestigt door Stefan Merz en ik heb het er ook wel eens met Garmin over gehad.
De aarde is niet 100% rond en dat geeft meetfouten, volgens Garmin is GPS niet geschikt om de hoogte te meten.
Niet voor niets word in de echte luchtvaart nog steeds luchtdruk gebruikt.
Pas op lage hoogte zijn er andere systemen die veel preciezer kunnen meten.

Knuppelthermiek.. als je niks aanraakt en het ding gewoon laat lopen, wat ik altijd probeerde in de thermiektaak, dan heb je geen knuppelthermiek.

GJ

 

GPS is lang niet zo nauwkeurig als de meesten denken. In de beginjaren van GPS in de burgerluchtvaart was het zelfs niet erkend als een primaire navigatiebron. De nauwkeurigheid lag toen op, in het beste geval, 15m, als ik me goed herinner. Nu is dat al wel verbeterd, maar nog steeds sterk afhankelijk van de atmosferische omstandigheden (het signaal wordt negatief beïnvloed door wolken en dergelijke).
Let maar eens op de kaart van je GPS in de wagen, als je bijvoorbeeld de afrit neemt van de autostrade, zonder dat dat in je route gepland was: let maar eens hoe lang die GPS aangeeft dat je nog op de autostrade bent. Die gaat dat correleren met een kaart, en zo wordt de nauwkeurigheid wat verbeterd.
In de luchtvaart wordt het nu trouwens, voor precisie maneuvers, zoals nadering, geholpen door grondinstallaties (die hun eigen positie zeer nauwkeurig kennen, en dat gaan vergelijken met wat GPS hen zegt, en zo de fout kunnen berekenen en doorgeven aan het vliegtuigsysteem).
Er wordt in verkeersvliegtuigen trouwens meer dan 1 bron gebruikt voor gegevens: air data (luchtdruk, dynamische druk), inertiële systemen, radiobakens, GPS,...elke met de nodige redundantie in sensoren.

 

In de modelvliegsport maken we geen Trans-Atlantische vluchten en in NL mogen we over het algemeen niet hoger dan 300 meter vanaf het startpunt en niet dieper dan 1 meter de grond in.
En niet verder dan een halve nautische mijl.
Het GPS argument gaat wat mij betreft de kliko in.
Een vario (luchtdruk sensor) ziet ook niet de alles aantrekkende boom in de landings-aanvliegroute.
We vliegen op zicht, niet op instrumenten.

Ik meen dat het net andersom was, op een aardige hoogte GPS en in het lagere gedeelte luchtdruk en ILS en andere hulpmiddeltjes om niet meteen al tijdens de landing van het vliegtuig een tunnelboor te maken.
Maar ik kan het natuurlijk mis hebben.

Soms heb ik een een smartphone bij me met luchtdruksensor.
Een tree in het trappenhuis is 17cm hoog.
De supermarkt ligt 30 meter lager dan de eettafel.

Ja de kunst van het niets doen, is aan mij wel besteed.

Ik heb net iets van GitHub geplukt, voor welk arduino bordje is dat gemaakt?

 

Ooit wel eens met een goede Garmin ergens gelopen en dan blijkt dat je op 10 meter hoogte loopt, of zoals hier in de Eifel, op ongeveer 450 hoogte ineens maar op 300 meter blijkt te zitten?
Of je rijdt en een auto en je zweeft dan boven de weg...
Als de overheid zegt dat ik maar tot 120 meter hoogte mag vliegen en dan op 70 meter de melding krijg dat ik op 120 meter zit, of omgekeerd, dat ik op 200 meter zit terwijl ik maar 120 meter mag.
Stel de overheid kan je wel meten en je zit te hoog en krijgt een bekeuring?
Een barometer is veel nauwkeuriger dan iets wat een globale positie meet en geen rekening kan houden met of er wel echt een horizontale lijn tussen satellieten aangehouden wordt.


GJ

 

Een barometer moet je alleen telkens kalibreren.

Heb er een paar op mijn horloges.

Telkens invoeren op welke hoogte je zit. Vanuit daar kan je vervolgens zien hoeveel je gestegen of gezakt bent.

 

Met de snelheden die die dingen vliegen, kan ik me dat wel voorstellen. Met een Ogar die in kruisvlucht tussen de 30 en 35 km/u zit... niet echt.

 

Dat doet mijn pitot ook.. alleen zitten die static ports op de buis zelf.

 

is dáár nu óók al een regel voor?

 

Dat is logisch want de luchtdruk is bijna nooit gelijk.
Je modelbouwvario calibreert zichzelf als hij opstart, volgens mij moet ie in de echte luchtvaart ook handmatig gereset worden.

Het gaat niet eens om de snelheid, meer om de zuigkracht die de prop vraagt.
Veel van dat soort modellen hebben een spinner met een gat in het midden en ook een motorspant met gaten, dus dan is de makkelijkste weg, lucht uit de romp zuigen.
Bij jouw Ogar zit de motor ook nog eens achter de vleugel, kan niet eens aanzuigen uit de romp.
Dus nee, daar zal je geen last van hebben.

GJ

 

De overheid moet zich aan de wet houden, als jij aan kunt tonen dat je in de open categorie A3 fladderd met een zelfbouw kistje (klassiek modelvliegtuig) dan hoef je geen hoogte meter mee te slepen.
Na 1 jan 2023 veranderd er wat, maar dat zien we dan wel weer.

Een kistje zonder prop kan de romp ook vacuüm trekken.
Ik heb dat zelf jaren geleden (25) mogen ervaren toen ik per ongeluk een (thermiek) zwever tijdens het slepen een tikkeltje te hoog los koppelde op een tamelijk thermische dag.
Het vliegtuigje werd vrij rap een stipje knuppelen op 35MHz en vario op 27MHz (zal ongetwijfeld nog ergens liggen).

Met de huidige digitale techniek moet dat qua hoogte in de 4 cijfertje hebben gezeten.

Bij het naar beneden halen, op zo'n grote afstand kun je niet zien wat het knuppelen voor effect heeft, je stuurt iets en dan is het maar afwachten of het kistje groter wordt.
De vario was de redding van het kistje.

Wat wel op een geven moment gebeurde, de vario liet een stijging horen terwijl ik zeker wist dat het kistje naar beneden kwam.
Achter in de romp zat een gaatje, door de hoge vliegsnelheid werd de romp vacuüm getrokken.

Dat was ééns en nooit meer zo hoog, had het spul net zo goed kwijt kunnen raken.

 

Ik weet niet hoe het vandaag is, maar "in mijn tijd" was de barometrische hoogtemeting de belangrijkste gegevensbron qua hoogte en snelheid. Je kalibreert dat bij vertrek en bij aankomst; je krijgt de lokale luchtdruk, omgerekend naar zeeniveau, van de verkeerstoren, en je stelt die in op je hoogtemeters. Tijdens de overgang naar je kruishoogte, stel je een standaardwaarde van 1013,2 mBar in, zodat iedereen eenzelfde referentie waarde gebruikt. Dit is om te verzekeren dat een vliegtuig dat in Brussel vertrekt met een luchtdruk van 1000 mBar eenzelfde hoogtemeting heeft dan het vliegtuig dat die boven de oceaan tegenkomt dat in NYC vertrok met een luchtdruk van 900 mBar. Bij het dalen kalibreer je terug op de luchtdruk van je bestemming. GPS speelde geen echte rol hierin, die gegevens verschenen ook niet op de instrumenten.
In de jaren 90 kwam er dan de zogenaamde Reduced Vertical Separation, waardoor de minimale verticale afstand tussen vliegtuigen verkleind werd (van 2000 naar 1000ft of 300m), om zo meer verkeer boven de oceaan toe te laten, en dat vergde een update van alle air data instrumenten, voor verhoogde nauwkeurigheid.
Laag tegen de grond, bij de nadering, wordt zogenaamde "radio altitude" gebruikt; via een systeem van radar wordt de afstand tussen vliegtuig en grond gemeten (een radiogolf wordt verticaal naar beneden gezonden, en weerkaatst tegen de grond, en wordt terug ontvangen bij het vliegtuig), wat nogal gekke sprongen qua indicatie kan geven als je over een heuvel of berg vliegt. Die radio altitude wordt de primaire bron van hoogtemeting bij de finale nadering en landing.
ILS geleidt je naar de baan, volgens een glijpad, radio altitude zegt je waar het terrein onder je is. De baro altitude zegt op dat moment niets over het terrein: op 5000ft baro altitude kan je nog tegen een berg aanknallen. Radio altitude wordt ook gebruik voor de beslissing "landen of niet": op een vooraf ingestelde radio altitude krijg je een melding, en als je dan de baan niet kan zien, start je door.

Ik gebruik aan Arduino Pro Mini 5V versie

Klopt, kan ook handig zijn voor die snelle en slanke zwevertjes, heb je ineens je snelheid ook.

 

@hobbyist

Een 5V Arduino werkt goed voor OpenXSensor maar een 3.3V is iets veiliger/gemakkelijker. Niet elke sensor module is 5V geschikt en dat scheelt dus omzetten van signaal en voeding.

Ben hiervoor een PCB in elkaar aan het knutselen met de juiste lijnen voor een standaard sensorbordje. Maar aangezien ik 0 kennis heb van PCB-ontwerp en software gaan er nog wel wat tijd en revisies overheen

 

Daar zitten allerlei gaten in het motorschot (hebben meerdere motoren op gezeten blijkbaar) dus die zuigt echt wel hoor...
Wat ik al zei, ik heb met een blazer op alle mogelijke manieren tegen de kieren en gaten in de romp aan geblazen, en geen meetbaar verschil op de hoogte uitlezing kunnen veroorzaken.

 

De prop staat ver van de romp, er kan makkelijk lucht achter de prop langs naar het midden stromen.
En de romp van de Ogar is geen ding van 40-45mm doorsnee waar alles doorheen moet.
Die romp is al een drukkamer op zich.

GJ

 

Daar zit nog een motorkap omheen, he?

 

Ja, ik ken hem, de romp ligt hier te wachten op betere tijden.
Maar ook een normale motorkist heeft geen last van zuiging uit de romp, het is alleen als de spinner en prop heel dicht op de romp zit en dan de romp vrij klein is en vrijwel geen gaten bevat.
Dan gaat ie zuigen uit de romp.
Bij een normaal model heb ik vroeger nog nooit koolstofslijpsel aan de voorkant van de spinner en binnenkant van de prop gezien, dat was alleen bij hotliners.

GJ

 

Het ligt niet aan de vorm van de aarde (niet perfect rond). Dat klopt wel, maar is niet het grote probleem, het is
namelijk constant. Als je dus éénmaal weet dat je huis op 40 m hoogte ligt (volgens de GNSS ontvanger) dan is dat altijd
zo en kun je er prima voor compenseren. Het is alleen een ander 0-niveau wat helaas niet overal constant is.

Een vervelender probleem zit in de satelliet geometrie, en hoe meetfouten doorwerken in de positiebepaling. Fouten die
min-of-meer gelijk zijn voor alle satellieten die je rondom ziet, middelen voor een groot deel uit. In de verticale richting
gaat dat echter niet omdat je onder je geen satellieten ziet. Het wordt nog erger als er weinig satellieten recht boven
je staan, iets wat vaak gebeurt. Systematische fouten hebben daardoor een groter effect op de verticale positie. Dit effect
noemen ze "DOP" (Dilution of Precision) of "VDOP" (vertical DOP). Dat getal is afhankelijk van stand van de satellieten op elk
moment, en zegt hoe erg een fout in de kijkrichting naar de satelliet doorwerkt in de horizontale of verticale positie.

VDOP is normaliter een stuk hoger dan HDOP.

 

Wat het precies is weet ik niet maar Garmin zei dat het kwam omdat de aarde niet rond was.
Dus ik dacht meteen, ok, die zijn gek.
Maar ze bedoelden dat er kuilen en hobbels in het oppervlak zitten en de afstand tot de satellieten, dus de tijd, niet overal gelijk is.
Er zal nog wel meer spelen maar hoogte kan je niet betrouwbaar meten met GPS, net zoals snelheid, is ook niet altijd even betrouwbaar.

GJ